Η διαφορετικότητα τους έγκειται στο γεγονός του ότι ο μισογκρεμισμένος σήμερα θόλος τους είναι μεσοτοιχία με μια εκκλησία, μεταγενέστερη βέβαια στην κατασκευή της, και όπως όλα μαρτυρούν χτισμένη με πέτρες που αντλήθηκαν από το θόλο που κάλυπτε τα πατητήρια.
Ο ναός ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Νικόλαο, όμως μετονομάστηκε σε Άγιο Κωνσταντίνο από τον άνθρωπο που ανέλαβε την ανακαίνιση του, το 1906, τον Κωνσταντίνο Βαρελτζάκη, όπως μπορεί κανείς να διακρίνει στην επιγραφή πάνω από την είσοδο του ναού.
Παρότι έχει ειπωθεί πως στο σημείο υπήρχε ένα μόνο θολοσκέπαστο πατητήρι, σύμφωνα με τον ερευνητή και συγγραφέα Στέλιο Μανωλιούδη, η ύπαρξη 4 δοχείων συγκέντρωσης μούστου, δεξιά και αριστερά του θόλου, μαρτυρά πως μάλλον ήταν δύο τα πατητήρια εκεί.
Από τον 13ο αιώνα υπάρχουν μαρτυρίες για την καλλιέργεια του αμπελιού στην περιοχή των Κουνάβων οπότε η παρουσία πατητηριών στον Άγιο Νικόλαο αλλά και σε άλλα σημεία του οικισμού δεν ξαφνιάζει.
Η ευρύτερη περιοχή εξάλλου βρίθει λαξευτών και θολοσκέσπαστων πατητηριών (Αλάγνι, Καταλαγάρι, κ.α)
Ελένη Βασιλάκη
 |
| Τα σκαλοπάτια του ναού είναι ξεκάθαρο πως αποτελούσαν τμήμα της κατασκευής που περιέβαλε τα πατητήρια |
Η Ελένη Βασιλάκη είναι δημοσιογράφος. Έχει εργαστεί από το 1995 μέχρι σήμερα σε εφημερίδες και ραδιοφωνικούς σταθμούς του Ηρακλείου συνεργαζόμενη παράλληλα με ΜΜΕ στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης με master στη Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων ενώ μιλά Αγγλικά και Ιταλικά. Λατρεύει τα ταξίδια και τις εκδρομές, τις πεζοπορίες στη φύση και τη γνωριμία με τον τόπο της και τους ανθρώπους του.