Τι κι αν μας φέρονται σαν να είμαστε ξεπεσμένη πόρνη σημασία έχει η βούλα του Ευρωπαίου

Μέχρι χθες θεωρούσα πως στο επικείμενο δημοψήφισμα έπρεπε να ψηφίσω ΟΧΙ για να διατηρήσω την αξιοπρέπεια μου και την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, χωρίς η μπότα του δανειστή-τοκογλύφου να μου πατάει το κεφάλι και να μου κόβει την ανάσα.

 Όμως βλέποντας τον αγώνα μέχρις εσχάτων που δίνουν τα ΜΜΕ ιδιοκτησίας Αλαφούζου, Μπόμπολα, κ.α αλλά και των κομμάτων που μας κυβέρνησαν τις προηγούμενες δεκαετίες, και δεν φέρουν καμία ευθύνη για την κατάσταση που ζούμε σήμερα, άλλαξα γνώμη. Θα ψηφίσω ΝΑΙ.

 Θα ψηφίσω με όλη μου την ψυχή Ναι,

 γιατί θέλω να κοπεί το ΕΚΑΣ των συνταξιούχων αλλά και οι συντάξεις τους, 

γιατί θέλω καταργηθεί η έκπτωση φόρου στα νησιά, 

γιατί θέλω να ανέβει στο 23% ο ΦΠΑ στην εστίαση, 

γιατί θέλω να αυξηθούν οι φόροι που πληρώνουν οι μη έχοντες, 

γιατί θέλω να γίνονται ομαδικές απολύσεις εργαζομένων, 

γιατί θέλω να πουληθούν αεροδρόμια, λιμάνια και όλες οι κερδοφόρες επιχειρήσεις,

γιατί θέλω να πουλήσει το ελληνικό δημόσιο τις μετοχές του στον ΟΤΕ και να περάσουν οι τηλεπικοινωνίες εξ ολοκλήρου στα χέρια των Γερμανών,
 γιατί μου λείπουν οι μίζες της Siemens, 

γιατί ούτε εγώ θέλω να φορολογηθεί ο τζόγος, 

γιατί θέλω το 1,5 εκατομμύριο άνεργοι να γίνουν 2 εκατομμύρια ακόμα και 3, 

γιατί θέλω οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα να παίρνουν μισθό 300-400 ευρώ,

γιατί θέλω να ξεκινήσουν κατασχέσεις των σπιτιών όσων χρωστάνε, 

γιατί θέλω να συνεχίσουν να λιποθυμούν από την πείνα τα παιδάκια στα σχολεία και να αυτοκτονούν οι απελπισμένοι,

γιατί θέλω να ξεφυτρώσουν παντού συσσίτια, 

γιατί θέλω να βλέπω ανθρώπους χωμένους μέσα σε κάδους σκουπιδιών να ψάχνουν για αποφάγια, γιατί θέλω τα νέα παιδιά να ξεκουμπιστούν και να γίνουν οικονομικοί μετανάστες σε άλλες χώρες, γιατί θέλω τα φιλέτα ακίνητα σε όλη την Κρήτη να ξεπουληθούν για ένα κομμάτι ψωμί,

 γιατί θέλω να καταργηθούν οι εκπτώσεις φόρων στους αγρότες,

 γιατί θέλω να βλέπω τα γαλάζια και πράσινα παιδιά να διορίζονται αφήνοντας στην απέξω ανθρώπους που πραγματικά αξίζουν,

γιατί θέλω να μην υπάρχουν συλλογικές διαπραγματεύσεις για τους εργαζόμενους,

 γιατί θέλω να αγοράσουμε κι άλλα ελαττωματικά οπλικά συστήματα και προμήθειες του στρατού από τους φίλους μας, 

γιατί θέλω να βλέπω τον Έλληνα πρωθυπουργό και τον υπουργό οικονομικών να πηγαίνουν στις Βρυξέλλες και να ξεπετάνε τις συμφωνίες με τους «εταίρους» μέσα σε 2 ώρες,

 γιατί θέλω να ορίζουν την τύχη μου από τη δεκαετία του 70 μέχρι και σήμερα τα ίδια πολιτικά τζάκια.

Γιατί τελικά το να έχεις τη βούλα του Ευρωπαίου στα χαρτιά αλλά να σε μεταχειρίζονται στην πράξη ως ξεπεσμένη πόρνη είναι σημαντικότερο από το να είσαι Έλληνας, να τιμάς το παρελθόν σου και να φτιάχνεις ένας καλύτερο αύριο για τα παιδιά σου. Αυτή είναι η πραγματικότητα του ΝΑΙ κι όχι ευρώ ή δραχμή.

Αν πραγματικά μπορούσαν με ευκολία να μας πετάξουν εκτός ΕΕ οι εταίροι θα το είχαν κάνει εδώ και χρόνια. Στην πραγματικότητα δεν μπορούν και δεν μπορούν, όχι μόνο γιατί θα έχουν οικονομικές απώλειες, αλλά γιατί μετά από εμάς θα ακολουθήσουν οι ψυχορραγούσες οικονομίες της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Ιταλίας. Γιατί σ ένα χρόνο θα τους χαιρετήσει και η Βρετανία και στο τέλος θα μείνει μόνη της η Γερμανία να ηγεμονεύει τον εαυτό της.

Το διακύβευμα για εμάς, συνεπώς, είναι απλό και ξεκάθαρο: ή προχωράμε όλοι μαζί και τους πιέζουμε δείχνοντας τους πως η νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας μας  έχει τη στήριξη μας, αναγκάζοντας τους να κάνουν πίσω, ή αποδεχόμαστε την πραγματικότητα του ΝΑΙ.

Ε.Β