Τι γίνεται με τον ανάπηρο που μισεί τους χορευτές;

Παρότι το απόσπασμα από το αριστουργηματικό έργο «Ο Προφήτης» του Λιβανέζου ποιητή, στοχαστή και ζωγράφου, Χαλίλ Γκιμπράν, που παραθέτω παρακάτω , γράφτηκε το 1923, είναι φανερό πως αποτυπώνει μια αναλλοίωτη πραγματικότητα όπου καθένας από εμάς μπορεί να αναγνωρίσει τον εαυτό του.

Οι εποχές αλλάζουν, οι συνθήκες μεταβάλλονται, αλλά οι άνθρωποι παραμένουν το ίδιο δογματικοί και προσκολλημένοι σε καταστάσεις που δεν τους πάνε μπροστά. Βλέπουν μόνο τη σκιά τους, όπως γράφει ο Γκιμπράν.

«Έπειτα ένας νομομαθής είπε: Και τι γίνεται με τους νόμους, δάσκαλε;

Κι εκείνος απάντησε:

-Σας αρέσει να διατυπώνεται νόμους.

Πιο πολύ όμως σας αρέσει να τους καταστρατηγείτε.

Σαν τα παιδιά που παίζουν πλάι στον ωκεανό, που φτιάχνουν πύργους στην άμμο με αφοσίωση και μετά τους καταστρέφουν γελώντας.

Καθώς όμως χτίζετε τους πύργους σας στην άμμο, ο ωκεανός φέρνει κι άλλη άμμο στην ακτή.

Κι όταν τους καταστρέφεστε ο ωκεανός γελά μαζί σας.

Πράγματι ο ωκεανός γελά πάντα με τους αθώους.

Τι γίνεται όμως με εκείνους των οποίων η ζωή δεν είναι ωκεανός, και οι ανθρώπινοι νόμοι δεν είναι πύργοι στην άμμο.

Μα των οποίων η ζωή είναι ένας βράχος, και ο νόμος μια σμίλη με την οποία τον λαξεύουν όπως τους αρέσει;

Τι γίνεται με τον ανάπηρο που μισεί τους χορευτές;

Τι γίνεται με το βόδι που αγαπά τον ζυγό του και θεωρεί πως η άλκη και το ελάφι του δάσους είναι ζώα αδέσποτα και ανέστια;

Τι γίνεται με το γέρικο φίδι που δεν μπορεί να βγάλει το δέρμα του και αποκαλεί όλους τους άλλους γυμνούς και ξεδιάντροπους;

Και μ εκείνον που πηγαίνει νωρίς σε μια γαμήλια γιορτή, και όταν έχει παραφάει και έχει κουραστεί φεύγει λέγοντας ότι όλες οι γιορτές είναι παράνομες και όλοι οι εορτάζοντες παραβάτες;

Τι μπορώ να πω γι αυτούς πέραν του ότι και αυτοί στέκουν υπό του φώς του ήλιου, αλλά με την πλάτη στον ήλιο;

Βλέπουν μόνο τη σκιά τους και η σκιά τους είναι ο νόμος τους.

Και τι πιστεύουν πως είναι ο ήλιος, αν όχι κάτι που ρίχνει σκιές;

Και τι σημαίνει να αναγνωρίζει κανείς τους νόμους, αλλά να σκύβει και να ανιχνεύει τις σκιές τους πάνω στη γη;

Μα εσείς που περπατάτε αντικρίζοντας τον ήλιο, ποιες ζωγραφισμένες εικόνες πάνω στη γη μπορούν να σας κρατήσουν εκεί;

Όσο για εσάς που ταξιδεύετε με τον άνεμο, ποιος ανεμοδείκτης θα κατευθύνει την πορεία σας;

Ποιος ανθρώπινος νόμος θα σας δεσμεύσει αν αποτινάξετε τον ζυγό σας, αλλά δεν βρεθείτε και στην πόρτα της φυλακής ενός ανθρώπου;

Ποιους νόμους θα φοβάστε αν χορεύετε, αλλά δεν σκοντάφτετε στις ατσάλινες αλυσίδες κανενός ανθρώπου;

Και ποιος είναι αυτός που θα σας φέρει στο δικαστήριο αν σκίσετε την περιβολή σας, αλλά δεν την αφήσετε στο μονοπάτι κανενός ανθρώπου;

Κάτοικοι της Ορφαλέσης, μπορείτε να κατασιγάσετε το ταμπούρλο, μπορείτε και να χαλαρώσετε τις χορδές της λύρας, μα ποιος θα διατάξει τον κορυδαλλό να μην τραγουδά;»