Ο Ρωμαϊκός πρόγονος του τανκ

Μπορεί το τανκ να θεωρείται εφεύρεση του Α Παγκοσμίου Πολέμου όμως φαίνεται πως τον πρόγονο του δημοφιλούς άρματος μάχης τον είχαν σχεδιάσει και εισάγει στο πεδίο της μάχης οι Ρωμαίοι, την εποχή της επικυριαρχίας τους σε ανατολή και δύση.

Παρότι θεωρείται μάλιστα πως τον πρώτο σχεδιασμό θωρακισμένων αρμάτων μάχης τον είχε εμπνευστεί  ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, τα σχέδια του μάλλον είχαν μείνει στα χαρτιά και αντίθετα στην πράξη είχε υιοθετηθεί ένα ελαφρύ άρμα μάχης, που συνδύαζε τη δημιουργική φαντασία του Ντα Βίντσι (βαλλίστρα) και διαθέσιμα μέσα της εποχής.

Στην ουσία ο πρόγονος του τανκ δεν ήταν παρά μια ξύλινη κατασκευή προσαρμοσμένη σε σταθερή βάση που έσερναν άλογα με πανοπλία , η οποία έφερε βαλλίστρα και ήταν με τέτοιο τρόπο κατασκευασμένη ώστε να μπορεί να περιστρέφεται ανάλογα με την κατεύθυνση όπου βρίσκονταν ο εχθρός.

Το σχέδιο του Λεονάρντο Ντα Βίντσι

Η ιστοσελίδα Leonardo da Vinci Inventions, απαριθμεί μεταξύ των πολεμικών μηχανών του, ένα θωρακισμένο όχημα που μάλλον όμως και παρά το εντυπωσιακό της κατασκευής του δεν κατέληξε ποτέ στο πεδίο της μάχης. Σύμφωνα με πολλούς ερευνητές αυτό συνέβη ενδεχομένως επειδή επρόκειτο για μια βαριά  κατασκευή που ήταν δύσκολο να  κινηθεί.

Το Άρμα είναι παρ ολααυτά ένα από τα πιο γνωστά σχέδια του Λεονάρντο, το οποίο χρονολογείται γύρω στο 1485 . Μοιάζει στο σχήμα με το στρατιωτικό τανκ, που εφευρέθηκε περίπου 400 χρόνια αργότερα. Η βάση του σχεδιάστηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να υποστηρίξει πολλά μικρά κανόνια, τα οποία είχαν δυνατότητα ρίψης 360 μοιρών. 

Πάνω από την βάση βρίσκονταν ένα περίβλημα σε σχήμα κώνου, το οποίο ήταν φτιαγμένο από ξύλο και προστάτευε το πλήρωμα του Άρματος. Στην κορυφή της κατασκευής βρίσκονταν ένα σημείο παρατήρησης που έδινε το πλεονέκτημα στο πλήρωμα να παρατηρεί από ψηλά  όλο το πεδίο της μάχης και να αποφασίζει προς τα πού θα κινηθεί.

Στη σύγχρονη εποχή, άρμα μάχης είναι ένα ερπυστριοφόρο τεθωρακισμένο όχημα που διαθέτει βαρέα όπλα και ισχυρή θωράκιση, όπως επίσης και ταχύτητα που του επιτρέπει να κινείται  γρήγορα προς και από το πεδίο της μάχης. 

Παρ' όλο που τα άρματα δεν έχουν μεγάλη αυτονομία και είναι ιδιαίτερα δαπανηρά τόσο για την αγορά τους όσο και για την συντήρησή τους, αποτελούν ένα από τα πλέον διαδεδομένα όπλα, καθώς μπορούν εύκολα να προσβάλλουν στόχους αντίπαλων δυνάμεων και κυρίως να καλύψουν την προέλαση πεζικού και φίλιων στρατευμάτων.

Τα "άρματα εφόδου" όπως ονομάζονταν αρχικά, με την ιδέα της αυτοδύναμης κίνησής τους επί "παντός εδάφους", δηλαδή με ερπύστριες (αλυσίδες) εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ως οχήματα για την καταστροφή των εχθρικών συρματοπλεγμάτων και άλλων οχυρωμάτων. 

Ε.Β