Κι όμως αυτές τις όμορφες εικόνες αντίκρισα σήμερα το μεσημέρι στον τόπο μας και συγκεκριμένα στα όρια του δήμου Αγίου Βασιλείου κινούμενη προς το Σπήλι. Ανάμεσα σε ξερούς βραχώδεις λόφους ξεπρόβαλε αυτό το μικρό καταπράσινο ύψωμα με την χαμηλή βλάστηση που δημιουργεί αυτόματα, σε όποιον περνάει από το σημείο, την επιθυμία να τρέξει στην κορυφή του κι από εκεί να αφεθεί, σαν μικρό παιδί, κουτρουβαλώντας να φθάσει στη βάση του, απολαμβάνοντας το χάδι από το μαλακό και ντελικάτο χορτάρι.
Είναι φανερό πως το ύψωμα πέρυσι είχε οργωθεί και σπαρθεί με αποτέλεσμα φέτος το αφράτο χώμα, ενισχυμένο από τις βροχοπτώσεις που προηγήθηκαν, να έχει μετατραπεί σε ένα καταπράσινο χαλί, χάρμα οφθαλμών, γιατί μην μου πείτε ότι δεν ξεκουράζεται το μάτι σας και δεν ευφραίνεται η ψυχή σας όταν βλέπετε τέτοιες εικόνες;