Γεμίζει λιβάδια και αγρούς και γοητεύει με το κατακόκκινο χρώμα της. Ευαίσθητο το λουλούδι της είναι μόνο να το θαυμάζεις, χωρίς να το ακουμπάς, ενώ το φυτό της, πριν ανθίσει, στην Κρήτη το λέμε κουτσουνάδα, είναι νοστιμότατο και χρησιμοποιείται στις πίτες.
Ο λόγος για την παπαρούνα, που ανήκει στην οικογένεια των Παπαβερίδων, με πολλά διαφορετικά είδη στις χώρες που φύεται. Μόνο στην Ελλάδα έχουμε δέκα είδη.
Η παπαρούνα ήταν ιερό φυτό της θεάς Δήμητρας, μια και υπήρχε ως παράσιτο ανάμεσα στα σπαρτά, που είναι το κατεξοχήν σύμβολο της γονιμότητας. Μάλιστα χρησιμοποιούνταν στα Ελευσίνια Μυστήρια, όπου οι πομπές στόλιζαν τα αγάλματα της θεάς Δήμητρας με άνθη παπαρούνας.
Οι αρχαίοι είχαν γνώσεις για τις υπνωτικές και ναρκωτικές ιδιότητες του φυτού, κι έτσι εμφάνιζαν τους γιούς του Άδη, τον Ύπνο και το Θάνατο,να κρατούν παπαρούνες στα χέρια τους. Βέβαια να πούμε πως απλά ναρκωτικές ιδιότητες έχει η κοινή παπαρούνα (Papaver Rhoeas) η οποία όμως δεν είναι ίδια με την οπιούχο παπαρούνα (Papaver somniferum).
Οπιούχες παπαρούνες |
Η θρησκεία μας θέλει την παπαρούνα να φυτρώνει κάτω από το σταυρό του μαρτυρίου στο Γολγοθά, να δέχεται σταγόνες από το αίμα του Χριστού, οι οποίες και της έδωσαν το κατακόκκινο χρώμα της.
Το όνομα της πάντως λέγεται πως το πήρε από την κελτική λέξη «παπά» που σημαίνει «τροφή για μωρά». Οι Κέλτες έριχναν το χυμό της παπαρούνας στις κρέμες των μωρών, σαν φάρμακο για τις παιδικές αρρώστιες.
Η παπαρούνα φυτρώνει την άνοιξη και οι καρποί της απελευθερώνουν 8-10 σπόρους, με τους οποίους το φυτό πολλαπλασιάζεται.Κατά την αρχαιότητα τους σπόρους της τους χρησιμοποιούσαν στην παρασκευή ψωμιών, τους «μακωνίδες άρτους». Και στις μέρες μας όμως οι σπόροι της μαζεύονται και προστίθενται σε ψωμί ή παξιμάδια.
Αναφορικά με τις ιδιότητες της παπαρούνας, ξεχωρίζουν οι κατευναστικές και εφιδρωτικές.Η κοινή παπαρούνα περιέχει τη ροϊαδίνη, που είναι ηρεμιστική κι επίσης σίδηρο, μαγγάνιο, κάλιο, ασβέστιο, ανόργανα και οργανικά οξέα. Το έγχυμα των λουλουδιών της πίνεται ως αντιβηχικό, μαλακτικό και καταπραϋντικό.