Το Ηράκλειο του 1958 σε σκηνές της ταινίας-σταθμός "Το νησί της σιωπής"

Το, αγνώριστο, Ηράκλειο του 1958 αποτυπώνει σε σκηνές της η ταινία "Το νησί της σιωπής" θυμίζοντας στους παλαιότερους και γνωρίζοντας στους νεώτερους μια πόλη που μοιάζει βγαλμένη από παραμύθι. 

Μέσα στα 2.31 λεπτά των γυρισμάτων, που έγιναν στο Ηράκλειο, βλέπουμε το, βγαλμένο από παλιά ασπρόμαυρη καρτ ποστάλ, λιμάνι με θέα το φρούριο Κούλες και τις ξύλινες ψαρόβαρκες.

 Στη συνέχεια το παλιό λεωφορείο να ανηφορίζει τη στροφή κοντά στην πύλη του Αγίου Γεωργίου, πριν την ανάδειξη της, ενώ στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα το παρκάκι, στη γωνία, διακρίνεται ένα μεγάλο κτίριο.

Η ταινία μας μεταφέρει στη συνέχεια σε κεντρικό δρόμο της πόλης με καταστήματα και ένα μικρό λούστρο τον οποίο πλησιάζει ένας εξίσου μικρός σε ηλικία ηθοποιός ρωτώντας τον που είναι ο κινηματογράφος Κρόνος για να πάει να παρακολουθήσει συναυλία πιάνου. Όπως μας επεσήμανε η αρχαιολόγος Λιάνα Σταρίδα, τα σκαλοπάτια όπου κάθεται ο λουστράκος είναι του κτιρίου της Βασιλικής του Αγίου Μάρκου, που τότε λειτουργούσε ως  κινηματογράφος "Μινώα".

Απέναντι τους η κρήνη Μοροζίνι με τα λιοντάρια της αναβλύζει νερό τραβώντας την προσοχή του νεαρού ηθοποιού.

Τα δύο αγόρια συμφωνούν να πάνε μαζί ως το σινεμά και στη διαδρομή συζητούν για τα "Πάθη του Χριστού" που ο μικρός λούστρος είχε κάποτε παρακολουθήσει στη μεγάλη οθόνη πληρώνοντας γι' αυτό 7 γυαλίσματα, όπως λέει χαρακτηριστικά.

Όσο περπατούν πίσω τους διακρίνεται ένα γαϊδουράκι με τον αναβάτη του, που κινείται με μεγάλη άνεση στον άδειο δρόμο.

Φθάνοντας στον Κρόνο, σε ένα σκηνικό της πόλης εντελώς άγνωστο για όσους δεν έζησαν εκείνη την εποχή στο Ηράκλειο, βλέπουμε πλήθος κόσμου να περιμένει για εισιτήριο στο ρεσιτάλ πιάνου της Ένωσης Μουσικών Κρήτης με αντίτιμο 20 δραχμές.

Η ταινία από την οποία προέρχεται το απόσπασμα είναι η μοναδική που έχει να παρουσιάσει γυρίσματα από τη Σπιναλόγκα ενώ λειτουργούσε ακόμα το νησί ως χώρος αποκλεισμού των χανσενικών. 

Το σενάριο περιγράφει την ιστορία ενός ζευγαριού γιατρών που αγωνίστηκε για τη θεραπεία της λέπρας και στο τέλος χτυπήθηκε από αυτήν με τις ελπίδες όμως για ίαση να μην εκλείπουν.

" Το νησί της σιωπής" φαίνεται να ήταν μια από τις αφορμές για να κλείσει στη συνέχεια το λεπροκομείο στη Σπιναλόγκα και οι εναπομείναντες λεπροί να μεταφερθούν στο νοσοκομείο λοιμωδών στην Αγία Βαρβάρα. 

Η ταινία αυτή χάρισε στη σκηνοθέτη Λίλα Κουρκουλάκου συμμετοχή στο Φεστιβάλ της Βενετίας, το 1958, ως επίσημη ελληνική συμμετοχή ενώ ήταν η πρώτη ταινία γυρισμένη από γυναίκα που παγκοσμίως έλαβε μέρος σε διεθνές κινηματογραφικό φεστιβάλ.