Σίγουρα την έχετε δει σε περιοχές κοντά στη θάλασσα
και την έχετε προσπεράσει, χωρίς να δώσετε μεγάλη σημασία.
Η κίτρινη παπαρούνα ή Glaucium flavum, όπως ονομάζεται επιστημονικά, είναι ωστόσο ένα φυτό που κατά το παρελθόν, παρά την τοξικότητα του, είχε σημαντικές χρήσεις λόγω των ιδιοτήτων που έχουν οι σπόροι, το εκχύλισμα, τα άνθη και τα φύλλα του.
Η κίτρινη παπαρούνα ή Glaucium flavum, όπως ονομάζεται επιστημονικά, είναι ωστόσο ένα φυτό που κατά το παρελθόν, παρά την τοξικότητα του, είχε σημαντικές χρήσεις λόγω των ιδιοτήτων που έχουν οι σπόροι, το εκχύλισμα, τα άνθη και τα φύλλα του.
Πρόκειται για ένα πολυετές φυτό που ανθίζει από το
Μάιο ως τον Αύγουστο και συναντάται σε ηλιόλουστα μέρην της Μεσογείου.
Σε ότι αφορά στις ιδιότητες του να πούμε καταρχήν
πως οι σπόροι του είναι πηγή ενός ελαίου που έχει χρησιμοποιηθεί στη σαπωνοποιία αλλά και ως καύσιμο στους γνωστούς μας λύχνους.
Κατά την αρχαιότητα το φυτό αυτό χρησιμοποιήθηκε σαν
ισχυρό φάρμακο κατά των παθήσεων του ήπατος και των εντέρων ενώ αναφορά σε αυτό
βλέπουμε στον Διοσκουρίδη.
Στην παραδοσιακή ιατρική λέγεται πως μπορεί να
προκαλέσει αύξηση της έκκρισης χολής γεγονός
που το κάνει χρήσιμο για την αντιμετώπιση προβλημάτων της χοληδόχου κύστεως και
του ήπατος ενώ θεραπεύει τους σπασμούς των βρόγχων και του εντέρου.
Σύγχρονη επιστημονική έρευνα αναφέρεται στην αντικαρκινική
δράση του εκχυλίσματος της ρίζας του φυτού, που είναι πλούσια σε αλκαλοειδή.
Η γλαυκίνη, που είναι το βασικό αλκαλοειδές που
περιέχεται στην κίτρινη παπαρούνα, έχει ψυχοτρόπο δράση, όμοια με αυτή των οπιωδών προκαλώντας ένα αίσθημα
ευφορίας και ηρεμίας.
Αξίζει να αναφέρουμε πως στην Αλγερία
χρησιμοποιείται παραδοσιακά εκχύλισμα του φυτού για τη θεραπεία κρεατοελιών.
Όλα αυτά ωστόσο δεν παύουν να κατατάσσουν το
συγκεκριμένο φυτό στα ιδιαίτερα τοξικά φυτά πράγμα που σημαίνει πως δεν μπορεί
να το χρησιμοποιήσει κάποιος που δεν έχει εξειδικευμένες γνώσεις.