"Είμαι γάιδαρος" και κάνω οτι θέλω ή μάλλον παρκάρω όπου θέλω

Ορισμένοι άνθρωποι έχουν γεννηθεί γαιδούρια, και συγνώμη για τη χρήση του ονόματος του συμπαθούς τετράποδου που ουδεμία σχέση έχει με τα δίποδα στα οποία συνήθως αποδίδουμε αυτό το χαρακτηρισμό.

Πάω λοιπόν σήμερα το απόγευμα στην παραλιακή της Αλικαρνασσού για να κάνω τη συνηθισμένη προπόνηση μου κι όπως κατεβαίνω, με κατεύθυνση προς το λιμάνι, βλέπω σταθμευμένο πάνω στο πεζοδρόμιο ένα αυτοκίνητο με οδηγό ένα παλικάρι, κάτω των 25 ετών, και συνοδηγό μια κοπέλα που έχουν ανοίξει πόρτες παράθυρα έχουν κατεβάσει και τα καθίσματα τους και ρεμβάζουν προς τη θάλασσα.

Το αυτοκίνητο τους έχει κλείσει όλο το πεζοδρόμιο. Αναγκάζομαι να κατέβω από αυτό και να παρακάμψω το όχημα για να συνεχίσω προς τα κάτω. Ανεβαίνοντας ξανά βλέπω πως το αυτοκίνητο συνεχίζει να βρίσκεται στο σημείο και μάλιστα αναγκάζονται να το παρακάμψουν μανάδες με τα καροτσάκια τους και με τα παιδιά στο χέρι, καθώς και πλήθος άλλων περιπατητών και ανθρώπων που, όπως εγώ, τρέχουν στην παραλιακή.

Αφού ανεβοκατέβηκα από εκεί άλλες δύο φορές έφθασε το αίμα στο κεφάλι μου και δεν άντεξα, πλησίασα το αυτοκίνητο και είπα στον οδηγό πως το πεζοδρόμιο έχει φτιαχτεί για πεζούς και όχι για να παρκάρουμε. Με κοίταξε με απάθεια, κάτι είπε χαμηλόφωνα στην κοπέλα του και μου έκανε σύνδεση... απευθείας με Κάιρο. 

Εκνευρισμένη συνέχισα το τρέξιμο μου αναγκαζόμενη κάθε φορά που πλησίαζα εκεί να κατεβαίνω στο δρόμο ώσπου σκέφτηκα να τον τραβήξω μια φωτογραφία. Δεν αντέδρασε εκείνη την ώρα αλλά λίγα λεπτά αργότερα αποφάσισε να μας αδειάσει τη γωνιά.

Δεν πρόλαβα όμως να χαρώ γιατί λίγο πιο πάνω στάθμευσε πάνω στο πεζοδρόμιο, ευτυχώς χωρίς να εμποδίζει τη διέλευση, ένα μηχανάκι με το νεαρό ζευγαράκι, οδηγού και συνοδηγού, να κάθονται στο παρακείμενο πέτρινο παγκάκι και να επιδίδονται σε σεξουαλικές περιπτύξεις αδιαφορώντας για τα περίεργα βλέμματα όσων διέρχονταν από το σημείο.

Δεν ξέρω αν έχει να κάνει όλη αυτή η συμπεριφορά με έλλειμμα παιδείας των συγκεκριμένων ατόμων, ωστόσο είναι λυπηρό που εκδηλώνεται από  νέους ανθρώπους οι οποίοι θα έπρεπε να είναι σε θέση να διορθώνουν τις συμπεριφορές παλαιότερων γενεών κι όχι να λειτουργούν με θράσος, αδιαφορία προς το διπλανό τους και αναίδεια.