«Συνομιλώντας για λίγο με το χτες»...Ένας γάμος που έγινε αφορμή να ξυπνήσουν όμορφες αναμνήσεις

Εικόνες..εικόνες που σε γυρίζουν στο χτες, αναγκάζοντάς σε να μπεις σε μια διαδικασία γλυκειάς αναστροφής. Έτσι, έρχεσαι κατά πρόσωπο με το χτες. Το κοιτάς, σε ρωτάει «γιατί;» και εσύ με σκυμμένο το κεφάλι, δεν αποκρίνεσαι. Μένεις ενεός, εκεί, να κοιτάς και να αναρωτιέσαι. Πόσο ρευστά είναι όλα;

Του Κωσταντίνου Παπαδομανωλάκη 

Φαντάσου, σαν εικόνα, να περπατάς στο δρόμο και εκεί που στέκεσαι να ακούς κρητικά όργανα και αμέσως μετά, να βλέπεις ένα «τσούρμο» ανθρώπων οι οποίοι περπατούν χαρούμενοι, συνοδεία μουσικών και κατευθύνονται προς κάπου. Τι κάνεις ;τους ακολουθείς; μένεις και τους κοιτάς; Πώς νιώθεις; είναι πρωτόγνωρο για εσένα; Σου θυμίζει εποχές άλλες;

Αυτό ζήσαμε εμείς, όσοι βρισκόμασταν στο Ρέθυμνο, το περασμένο Σάββατο. Η οδός Αρκαδίου πλημμύρισε από παραδοσιακά αρώματα! Κάτι από τα παλιά! Καλοντυμμένοι συγγενείς και φίλοι, όλοι μαζί, προχωρούσαν. Μπροστά, τρεις μουσικοί με τα όργανά τους να παίζουν και να τραγουδούν κρητικούς σκοπούς. Κάπου στο ενδιάμεσο, μια υπέρλαμπρη στο νυφικό της κοπέλα, συνοδεία των γονιών της να ετοιμάζεται να ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας.

Μερικά χρόνια πίσω μεταφέρθηκε το Σάββατο το απόγευμα η πόλη του Ρεθύμνου, στο πλαίσιο ενός γάμου που πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό «Μεγάλη Παναγιά». Και αυτό γιατί όλα έμοιαζαν να είναι βγαλμένα από άλλες δεκαετίες. Ο γαμπρός περίμενε τη νύφη στην εκκλησία, η οποία μεταφέρθηκε εκεί με τα πόδια, συνοδεία συγγενών- φίλων της, αλλά και μουσικών οργάνων, που έπαιζαν κρητικούς σκοπούς.

Η Οδός Αρκαδίου, που οδηγεί στην εκκλησία της Μητρόπολης ντύθηκε με κρητικό άρωμα, με τους επιχειρηματίες του δρόμου και τους περαστικούς να σταματούν, ώστε να απαθανατίσουν το πρωτοφανές για τα τωρινά δεδομένα περιστατικό.

 Η νύφη, υπέρλαμπρη στο άσπρο της φόρεμα, και δίπλα της οι δύο γονείς υπερήφανοι μεταφέρθηκαν στην εκκλησία με αυτόν τον τρόπο που κάνει πολλούς να αναρωτιούνται αν όλα έχουν χαθεί τελικά. Δεν αποτελεί και συχνό φαινόμενο εκεί που περπατάς να παρατηρείς μερικούς ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν ξεχάσει τη σημασία των εθίμων. Δεν είναι και λίγο, εν μέσω χαλεπών καιρών, κρίσης ηθικής, κοινωνικής και οικονομικής να αντικρύζεις αυτές τις εικόνες. Βίον ανθόσπαρτον, λοιπόν, στο ζεύγος, αλλά και σε όλους εμάς που ξεχνάμε εύκολα ή που θυμόμαστε, αλλά δεν τολμούμε...