Κι εκεί που κάθομαι στην παραλία και χαλαρώνω ακούγοντας το
κυματάκι να σκάει δίπλα μου ξαφνικά ο ήχος τη μηχανής ενός αυτοκινήτου έρχεται
στα αυτιά μου. Δεν είναι ένα αυτοκίνητο που απλά προσέγγισε την παραλία, δεν
είναι ένα αυτοκίνητο που διέσχισε την παραλία, αλλά ένα 4Χ4 του οποίου ο οδηγός, με περισσό θράσος, κινούνταν σε απόσταση μικρότερη του μισού μέτρου από το
κεφάλι μου και το σημείο όπου είχαν ξαπλώσει κι άλλοι λουόμενοι.
Το φαινόμενο καπετανέων που θέλοντας να κάνουν το μπάνιο τους
κατεβάζουν τα αυτοκίνητα τους στην παραλία της Αμνισού είναι συχνό, όμως τούτος
δω, ο σημερινός, τους ξεπέρασε όλους. Μπήκε στην άμμο, κινήθηκε σε απόσταση
αναπνοής από λουόμενους που έκαναν την ηλιοθεραπεία τους αμέριμνοι και πήγε και
στάθμευσε καταμεσής της παραλίας για να μην κουραστεί η οικογένεια του περπατώντας λίγα μέτρα .
Το σκηνικό από δω και πέρα γνώριμο:ο θρασύτατος οδηγός αφού πάρκαρε πάνω στην άμμο, κατέβασε
τη γυναίκα του και τα τρία του παιδιά στο σημείο, άνοιξε τις πόρτες και τις άφησε
ανοικτές (μη ζεσταθεί το όχημα) και
ακολούθως έστησε μέχρι και ξύλινες καρέκλες για να κάτσουν αυτός και η σύζυγος, κάνοντας
κανονική κατάληψη.
Τουρίστες περνούσαν και κοίταζαν το σκηνικό με απορία αλλά ο
οδηγός αμέριμνος χαιρόταν το μπανάκι του στην "ιδιωτική" του παραλία και πέρα βρέχει…
Ότι και να πει κανείς για τέτοιες συμπεριφορές είναι λίγο, και δυστυχως όσοι τις υιοθετούν είναι πολλοί. Να φταίει άραγε και η δική μας ανοχή; όμως πως να μιλήσεις και να κάνεις παρατήρηση σε οδηγό 4Χ4 με σκούρα τζάμια; πως να κάνεις γενικότερα παρατήρηση σε άτομα που δεν έχουν το γνώθι σαυτόν και δεν χωράει το χοντροκέφαλο τους πως δεν επιτρέπεται να σταθμεύουν πάνω στην παραλία εφόσον υπάρχει δίπλα απεριόριστος χώρος για να αφήσουν το όχημα τους;