Ο Οδυσσέας Ελύτης είχε γράψει:
«Είμαι ένας απλός, καθημερινός, αισιόδοξος άνθρωπος.
Αλλά, δεν αντέχω τα παράθυρα χωρίς θέα.
Τα παράθυρα βρίσκονται εκεί για να ταξιδεύουν τη ματιά.
Για ν’ αποκαλύπτουν ορίζοντες.
Για να υπόσχονται το «παραπέρα».
Για να λούζουν στο αληθινό φώς τ’ άδεια δωμάτια.
Για να φτιάχνουν σκιές με χρώμα πάνω στους λευκούς τοίχους…»
Το παράθυρο της φωτογραφίας μας όμως δεν προσφέρει καμία από
αυτές τις προοπτικές. Ίσως επειδή ανήκει σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι στο
χωριό της Αργυρούπολης, ίσως επειδή δεν μπορεί πια να υποσχεθεί το «παραπέρα».
Σίγουρα όμως μπορεί να ταξιδέψει τη ματιά και να μας κάνει
να φανταστούμε ιστορίες…ποιος ξέρει ποια όμορφη κόρη να χτένιζε τα μαλλιά της κοιτάζοντας
έξω απ αυτό και σκεπτόμενη τον αγαπημένο της ή ποια μελαγχολική κυρά να κεντούσε πίσω από τις
σιδεριές του;
Σε κάθε περίπτωση η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα αυτό το παράθυρο εντυπωσιακή. Τα ξερόχορτα έχουν αγκαλιάσει περίτεχνα, σχεδόν έχουν δημιουργήσει ένα νέο πλέγμα, στις σιδεριές του, λες και θέλουν να κλείσουν καθε χαραμάδα που αφήνει να φανεί το εσωτερικό του κτιρίου, κάθε χαραμάδα που θα επιτρέψει στο φώς του ήλιου να λούσει τα άδεια του δωμάτια.
Η Ελένη Βασιλάκη είναι δημοσιογράφος. Έχει εργαστεί από το 1995 μέχρι σήμερα σε εφημερίδες και ραδιοφωνικούς σταθμούς του Ηρακλείου συνεργαζόμενη παράλληλα με ΜΜΕ στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης με master στη Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων ενώ μιλά Αγγλικά και Ιταλικά. Λατρεύει τα ταξίδια και τις εκδρομές, τις πεζοπορίες στη φύση και τη γνωριμία με τον τόπο της και τους ανθρώπους του.