Το ιστορικό Σπήλιο του Πετσή στο Κόκκινο Χωριό του Αποκόρωνα-Εδώ οι Τούρκοι σκότωσαν 120 κατοίκους

   

 Η περιοχή του Αποκόρωνα είναι µια από τις πλουσιότερες της Κρήτης σε αριθµό σπηλαίων και βαράθρων. 

Μάλιστα σύμφωνα με την καταγραφή που είχε κάνει ο Ελευθέριος Πλατάκης, από τα σχεδόν 1500 σπήλαια των Χανίων τα 216 είναι  στον Αποκόρωνα ενώ ο συγγραφέας Αντώνης Πλυμάκης αυξάνει, σε νεώτερη απογραφή του, αυτό τον αριθμό στα 250.

Στο Κόκκινο Χωριό του Αποκόρωνα, το οποίο η φύση αλλά και οι άνθρωποι (εδώ υπάρχουν κι αρκετά  λαξευτά σπήλαια-τούνελ φτιαγμένα επί Γερμανικής Κατοχής) φιλοδώρησαν με τουλάχιστον 10 σπήλαια, συναντάμε «του Πετσή το σπήλιο» ή «Μεταξάρη» ή «Καραβότοπο».

Πρόκειται για το σημαντικότερο σπήλαιο στο Κόκκινο Χωριό, στην τοποθεσία Καραβότοπος, στο οποίο φθάνει κανείς μέσω αγροτικού δρόμου και μικρής ανάβασης σε υψωματάκι. 

Εκεί, δίπλα στο κουφάρι ενός τεράστιου δέντρου με πανοραμική θέα στον κόλπο της Σούδας,  βρίσκεται η είσοδος της σπηλιάς με αρκετά κατηφορική κατεύθυνση.

Λίγα μέτρα μετά την είσοδο ο επισκέπτης εντυπωσιάζεται από το διάκοσμο του σπηλαίου, με τις τεράστιες σταλακτιτικές κολόνες που δεσπόζουν εκεί.

 Η λάσπη, λόγω σταγονοροής και αργίλου, εντός του σπηλαίου είναι απίστευτη και σε κρατά σχεδόν κολλημένο στο έδαφος υποχρεώνοντας σε να καταβάλλεις προσπάθεια για να τραβήξεις το πόδι από το σημείο που βρίσκεσαι για να προχωρήσεις στο επόμενο.

Ωστόσο οι μαγικές εικόνες που προσφέρουν οι νεοδημιουργημένοι σταλακτίτες είναι τόσες πολλές και καθηλωτικές που, έτσι κι αλλιώς, κάθε σημείο του σπηλαίου χρειάζεται ώρα για να το θαυμάσεις και φυσικά πολύ προσοχή για να μην ακουμπήσεις τους μικρούς σταλακτίτες, που υπάρχουν παντού, σε στάδιο δημιουργίας με μικρές σταγόνες στις απολήξεις τους.

Το μήκος του σπηλαίου είναι περίπου 100 μέτρα και χρειάζεται, κάπου στο μέσο του, να διέλθει κανείς από μια στενή τρύπα που οδηγεί σε μεγαλύτερο θάλαμο.

 Λίγες δεκάδες μέτρα πριν το τέλος του σπηλαίου το ανάγλυφο γίνεται ιδιαίτερα απότομο και απαιτείται ειδικός εξοπλισμός για να προσεγγίσεις στην τελευταία αίθουσα του.  

Το συγκεκριμένο σπήλαιο δυστυχώς έχει μια δυσάρεστη ιστορία να μας διηγηθεί καθώς σε αυτό διέφυγαν και αναζήτησαν καταφύγιο 120 κάτοικοι του χωριού επί Τουρκοκρατίας. 

Όπως συνέβη και σε ανάλογες περιπτώσεις κάποιος τους πρόδωσε και οι Τούρκοι του εντόπισαν. Επειδή δεν μπορούσαν να μπουν στο σπήλαιο, καθώς οι κάτοικοι είχαν καταφέρει να κλείσουν την είσοδο του, έριξαν, τον Αύγουστο του 1821,  από μια μικρή οπή θειάφι αναγκάζοντας τους πολιορκημένους για να μην πεθάνουν από ασφυξία να βγούν έξω όπου και οι Τούρκοι τους κατέσφαξαν. 

Κατά μια άλλη εκδοχή οι άνθρωποι αυτοί ούτε μετά τη ρίψη θειαφιού βγήκαν από το σπήλαιο αλλά πέθαναν εκεί μέσα από αναθυμιάσεις.

Από αυτή την οπή φέρεται να έγινε η ρίψη θειαφιού στο εσωτερικό του σπηλαίου

Μάλιστα το χωριό, όπου βρίσκεται το σπήλαιο αυτό, ονομάζεται Κόκκινο όχι μόνο επειδή διαθέτει κοκκινόχωμα αλλά επειδή το χώμα του πραγματικά βάφτηκε κόκκινο από το αίμα των κατοίκων του επί Τουρκοκρατίας μετρώντας πολλές δεκάδες θυμάτων.

Στο ίδιο σπήλαιο φέρεται να ήταν και το λημέρι του αντάρτη Γιώργη Τζομπανάκη, κατά τη γερμανική κατοχή και μετά στον εμφύλιο πόλεμο.