Το σπήλαιο των Κουρούπηδων, ή Κουρούπηδω, όπως το
λένε οι ντόπιοι, είναι πραγματικά ένας κρυμμένος θησαυρός που λάμπει μέσα στο
σκοτάδι του!
Μάλιστα η θέση του, με την πολύ μικρή είσοδο, σχεδόν
κάθετα στο έδαφος, που δεν την διακρίνει κανείς εύκολα, το έκανε κατά το
παρελθόν ιδανική κρυψώνα για τους αντάρτες της περιοχής.
Ακόμα και σήμερα στο
εσωτερικό του μπορεί να διακρίνει κανείς τις πέτρες που είχαν τοποθετήσει οι αντάρτες,σε
μια γωνία της πρώτη αίθουσας του, έτσι ώστε να δημιουργήσουν ένα επίπεδο χώρο
για να κοιμούνται τα βράδια.
Η κάθοδος μέσα στο σπήλαιο, γίνεται σχεδόν έρποντας
από ένα στενό τούνελ λίγων μέτρων. Η πρώτη αίθουσα, μικρή, και με περιορισμένο διάκοσμο, οδηγεί λίγο ψηλότερα σε ένα εξίσου περιορισμένων διαστάσεων χώρο όπου
κάποιος δεν μπορεί να σταθεί καν όρθιος.
Εκεί όμως δεν μπορείς να μην μείνεις ώρα,
έστω ξαπλωμένος ή γονατιστός, για να παρατηρήσεις τις αληθινά υπέροχες
αντανακλάσεις που δημιουργούν οι στάλες του νερού πάνω στην οροφή του σπηλαίου
και τους μικρούς σταλακτιτικούς του σχηματισμούς.
Σαν μικρά διαμαντάκια οι σταγόνες
λάμπουν μέσα στο σκοτάδι λες και οι απολήξεις των σταλακτιτών είναι πολύτιμα
πετράδια ή ασημένιες.
Ακολουθεί μια ακόμα αίθουσα, με μοναδικό μικροδιάκοσμο που, δυστυχώς, σε προσγειώνει απότομα αφού για να προχωρήσεις και να ολοκληρώσεις την
περιήγηση μέσα στο σπήλαιο πρέπει να είσαι έμπειρος σπηλαιολόγος και με ειδικό
εξοπλισμό μια και καταλήγει σε βάραθρο και μάλιστα με νερό.
Όσοι έφτασαν μέχρι
το τέρμα αναφέρουν την ύπαρξη δύο «πηγαδιών» σχεδόν παράλληλων, βάθους περίπου
10 μέτρων.
Η είσοδος του σπηλαίου |