Αρχαία Λατώ: Οι κάτοικοι της έβγαζαν τον... επιούσιο με πειρατείες, δουλεμπόριο και μισθοφορία

Ο τίτλος των «κακών παιδιών» της Κρήτης, κατά την αρχαιότητα, ανήκει δικαιωματικά στους κατοίκους της πόλης Λατούς, μιας από τις σημαντικότερες πόλεις-κράτη των Δωριέων στο νησί, αν και προϋπήρχε μάλλον της «καθόδου των Δωριέων».

Τμήμα του πρυτανείου της Λατούς

Με ιδιαίτερες επιδόσεις στην πειρατεία αλλά και στο δουλεμπόριο, οι Λάτιοι σαφώς ξεχώριζαν μια και είχαν εντάξει στην οικονομική τους ζωή, δραστηριότητες που δεν τις λες και σύμφωνες με τους νόμους και την ηθική.

Χώρος συγκεντρώσεων των κατοίκων της πόλης

Η ανάπτυξη του πλούτου της Λατούς, όπως μαρτυρούν επιγραφές, βασίστηκε στην πειρατεία , στο δουλεμπόριο, και στους μισθοφόρους πολεμιστές κατοίκους της.

Όλες αυτές οι δραστηριότητες αναπτύσσονταν από ιδιώτες, υπό τη σκέπη όμως των αρχών της Λατούς ,ενώ τακτικές ήταν οι επιδρομές αλλά και οι καταλήψεις κοντινών οικισμών από μέρους της για να διευρύνει και να σταθεροποιήσει τα σύνορα της.

Τμήμα του ναού με τη βάση για το άγαλμα της Θεάς

Η θέση εξάλλου, της Λατούς μόνο τυχαία δεν είναι καθώς είναι κτισμένη πάνω στο διάσελο δυο λόφων σε φυσικό οχυρό και στρατηγικό σημείο, που ελέγχει το πέρασμα από την κεντρική στην ανατολική Κρήτη και της παρείχε προστασία από τυχόν επιδρομές αλλά και εποπτεία μιας μεγάλης περιοχής του κόλπου του Μεραμβέλλου.

Μέρος της πόλης όπου δραστηριοποιούνταν διάφοροι επαγγελαματίες

Σε πινακίδες της γραμμικής Β΄η Λατώ αναφέρεται με την ονομασία RA - TO. Πήρε το όνομά της από τη Λητώ, το δωρικό τύπο της Λατούς, τη μητέρα του Απόλλωνα και της Αρτέμιδος, αν και κυριότερη θεά που λατρεύονταν στην πόλη ήταν η Ειλείθυια, η οποία εικονιζόταν και σε νομίσματα.

Από τη Λατώ καταγόταν μάλιστα ο ναύαρχος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Νέαρχος.

Γύρω από την πόλη υπήρχαν νεκροταφεία, μικρά φρούρια, για τον έλεγχο της επικράτειας, ιερά, μικρές κώμες και εγκαταστάσεις εξαρτημένων καλλιεργητών ή βοσκών.

Επίνειό της θεωρείται η πόλη Καμάρα, ο σημερινός Άγιος Νικόλαος, που ονομάστηκε έτσι προφανώς εξαιτίας κάποιου αψιδωτού ή θολωτού κτηρίου.

Παρόλο που τα ορατά οικοδομικά λείψανα στο αστικό κέντρο των Λατίων ανήκουν στον 4ο και 3ο αι. π.Χ., περίοδος ακμής της πόλης, η ανασκαφική έρευνα έφερε στο φως και παλαιότερα ευρήματα.

Ήδη από τον 7ο αι. π.Χ. υπήρχε οργανωμένος οικισμός, ο οποίος πιστοποιείται τόσο από τα κινητά ευρήματα όσο και από το γεγονός ότι η αγορά και τα δημόσια κτήρια που αποκαλύφθηκαν θεωρήθηκαν ως τυπικό δείγμα αρχαϊκής αγοράς. Επιπλέον η έρευνα απέδειξε ότι στην ευρύτερη περιοχή υπήρχε κατοίκηση ήδη από τη μινωική περίοδο.

Ανηφορίζοντας προς την πόλη, μετά την κεντρική πύλη της

Η Λατώ ήταν κτισμένη σε άνδηρα, διέθετε αγορά, πρυτανείο, ναούς και θέατρο. Τα τείχη της σώζονται σήμερα σε εντυπωσιακό ύψος ενώ κατά την αρχαιότητα είχαν ανά διαστήματα ισχυρούς πύργους.

Στη πόλη μπαίνει κανείς από τη δυτική πλευρά, στο σημείο όπου βρισκόταν και η πύλη της η οποία έκλεινε, όπως και στις μεσαιωνικές περιτειχισμένες πόλεις.

Τα τείχη της Λατούς ήταν ισχυρά και μεγάλου ύψους

Μετά την πύλη ξεκινά ανηφορικός διάδρομος ο οποίος, αφού περνά από την επαγγελματική συνοικία, καταλήγει σε πεντάγωνο πλάτωμα, χώρο στον οποίο βρισκόταν η αγορά.

Στο κέντρο της υπήρχε ιερό και μεγάλη υπόστηλη δεξαμενή της οποίας η στέγη στηριζόταν σε δύο δωρικές κολώνες. Η ύδρευση της πόλης γινόταν από τέτοιες υδατοδεξαμενές, που υπήρχαν διάσπαρτες στο εσωτερικό της.

Κάτω απο την περίφραξη η μεγάλη δεξαμενή της πόλης

Βορειότερα από την υδατοδεξαμενή υπάρχουν μνημειώδη σκαλοπάτια, πιθανότατα οι κερκίδες του χώρου, ο οποίος χρησίμευε ως χώρος πολιτικών ή θρησκευτικών συγκεντρώσεων.

Πίσω από αυτόν υπάρχει το σημαντικότερο κτίριο της Λατούς, το Πρυτανείο στο οποίο συνεδρίαζαν οι άρχοντες της πόλης, γνωστοί ως κόσμοι.

Νότια της αγοράς βρίσκονταν μεγάλος ναός, στο πίσω μέρος του οποίου σώζεται η βάση λατρευτικού αγάλματος ενώ ανατολικότερα, και λίγο πιο χαμηλά, υπήρχε το λαξευμένο στο βράχο θέατρο.

(ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ αυστηρά η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική, του περιεχομένου του παρόντος σε οποιοδήποτε ιστότοπο, χωρίς προηγούμενη άδεια της κατόχου του Ελένης Βασιλάκη, Νόμος 4481/2017 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα)