Το συνολικό μήκος της φθάνει τα 13,70 μέτρα ενώ το πλάτος της τα 4,5 μέτρα.
Μέρος του οικήματος διατηρεί ακόμα την οροφή του ενώ ξεχωρίζουν στο
έδαφος δύο υπολήνια, το ένα εξ αυτών με κρουνό.
Όπως αναφέρει ο ερευνητής-γεωλόγος Στέλιος Μανωλιούδης στο βιβλίο του "Οινοδιαδρομές στα πολιτιστικά τοπία και το μαλβαζία της Κρήτης", φαίνεται να αποθήκευαν τα σταφύλια σε δύο από τους χώρους της εγκατάστασης και
να τα πατούσαν στους άλλους δύο, ακριβώς δίπλα.
Διασώζεται σε ένα από τους δύο χώρους πατήματος των σταφυλιών ο κρουνός |
Κρουνός που οδηγεί το μούστο στο υπολήνιο |
Το υπολήνιο |
Μάλιστα στο βόρειο χώρο αποθήκευσης υπήρχε καλός εξαερισμός ενώ διακρίνονται μικρές παραθύρες ενδεχομένως
για τη μετακίνηση των σταφυλιών προς το διπλανό χώρο όπου τα πατούσαν.
Ο νοτιότερος χώρος, με βάθος που φτάνει τουλάχιστον τα 1.80 μέτρα, μοιάζει επίσης να ήταν αποθηκευτικός.
Ο νότιος χώρος αποθήκευσης με βάθος τουλάχιστον 1.80 μέτρα |
Τα περισσότερα πατητήρια στην Κρήτη χρονολογούνται από την
περίοδο της Ενετοκρατίας και μάλλον φαίνεται πως κάπου εκεί εντοπίζεται και ο
χρόνος κατασκευής της εγκατάστασης αυτών των πατητηριών, αν και ακριβής
χρονολόγησης της δεν έχει γίνει.
Διασώζεται τμήμα της σκεπής στο βόρειο τμήμα της εγκατάστασης |