ΦΩΤΟΓΡΑΦΩΝΤΑΣ: Ο Μανόλης Παντερής συνταιριάζει αρμονικά στίχους, εικόνα και μουσική

Αν καθίσεις  και πιάσεις την κουβέντα με Γωνιανούς δεν υπάρχει περίπτωση να μην αναφερθούν στον Μπουρνέλη. Πρόκειται βέβαια για παρατσούκλι, όμως η ουσία είναι πως ο άνθρωπος, στον οποίο αποδόθηκε, και τα όσα έλεγε άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στο χωριό και πλέον μεταφέρονται στις επόμενες γενιές ως γνωμικά και αλληγορίες.

Δεν θα μπορούσε λοιπόν ο εγγονός του Μπουρνέλη να μην έχει ταλέντο στο να παίρνει τις λέξεις και να δημιουργεί με αυτές όμορφες εικόνες.

Ο Μανόλης Παντερής, για το οποίο ο λόγος, μπορεί να μην πολέμησε αδιάκοπα σαν τον παππού του, ξεκινώντας από το Αλβανικό μέτωπο και φτάνοντας μέχρι το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο, μπορεί να μην έφαγε από τα κόλυβα του, όταν πια τον θεώρησαν σκοτωμένο στον πόλεμο και άρχισαν να του κάνουν μνημόσυνα στις Γωνιές, μπορεί να μην είδε τους πέντε γιούς του να επιστρατεύονται και τον ίδιο να κάνει ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για να ζήσει την οικογένεια του, σε πολύ δύσκολους καιρούς, όμως μέσα από το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο «Φωτογραφώντας» αποδεικνύει  πως κι εκείνος, σαν τον παππού του, δεν παίρνει αψήφιστα τη ζωή.

Γιατί κανείς από τους ανθρώπους που έχουν καλλιτεχνικές ευαισθησίες δεν προσπερνά χωρίς να «δουλέψει» μέσα στην ψυχή του ευχάριστες αλλά και δυσάρεστες καταστάσεις.

Στην περίπτωση του Μανόλη Παντερή όλα αυτά γίνονται στίχοι, γίνονται μαντινάδες και μέσα από το βιβλίο του αποκτούν και εικόνες.

«Όσο μακριά και να θωρώ,

πάντοτε θ’ αναθεωρώ

πράγματα δεδομένα,

κι ότι χα μέχρι σήμερα,

ασήμαντα εφήμερα

παλιά ξεπερασμένα.

Είν’ η ζωή πολύ μικρή,

κι η γεύση της γλυκόπικρη

στα χείλη που αφήνει,

δρόμος μακρύς κι αγύριστος

μπαξές που μένει αμύριστος

κι ότι χει δεν σου δίνει.

Κι όμως θα έλθει η στιγμή

χαρούμενοι οι στεναγμοί

πάλι να βγουν στα χείλη,

κι ας έχει φύγει ο καιρός,

ανεύθυνα μετέωρος

λιγάκι πριν το δείλι»

Στίχοι για τον έρωτα, τη ζωή, τον τόπο του γεμίζουν το εκδοτικό αυτό πόνημα που ο ίδιος, στο προλογικό του σημείωμα, περιγράφει ως εξής:

 «Σ’ ένα βιβλίο εσμίξανε, 

γραφή, εικόνα, ήχος,

 και σφιχταγκαλιαστήκανε

 με σεβασμό και ήθος.

 Ο ήχος γίνεται γραφή,

 κάθε γραφή εικόνα 

κι εναρμονίζονται μαζί

 φθινόπωρο, χειμώνα».

Όλοι οι στίχοι, να πούμε πως πλαισιώνονται  από όμορφες καλλιτεχνικές φωτογραφίες, είτε των Γωνιών είτε γενικότερα της Κρήτης.

Το βιβλίο-λεύκωμα του Μανόλη Παντερή συνοδεύεται και από cd με παραδοσιακές κοντυλιές αλλά και αφηγήσεις σχετικές με το χωριό του.

Μάλιστα  σε μια προσπάθεια διάσωσης του πλούσιου τοπωνυμικού πλούτου των Γωνιών ο Μανόλης Παντερής έχει καταγράψει και παραθέτει στο τέλος της επιμελημένης έκδοσης δεκάδες τοπωνύμια της περιοχής.