Τον προστάτη του Άγιο Βλάσιο τιμά το Αλάγνι

 

Τον προστάτη του Άγιο Βλάσιο τιμά σήμερα 11 Φεβρουαρίου το Αλάγνι και όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος τελέσθηκε πανηγυρικός εσπερινός στο ναό που είναι αφιερωμένος στη χάρη του ενώ ακολούθησε λιτανεία του ιερού  λειψάνου και της σεπτής εικόνας του Αγίου Βλασίου σε δρόμους του χωριού. 

Είναι η δεύτερη συνεχόμενη χρονιά που πραγματοποιείται λιτανεία και οι κάτοικοι του Αλαγνίου δεν κρύβουν τη συγκίνηση τους που ο προστάτης τους, με αυτόν τον τρόπο, περνά έξω από τα σπίτια τους και τα ευλογεί.

Χτισμένος περί το 1968, ο μεγάλος ναός του Αγίου Βλασίου (δίπλα ακριβώς σε αυτόν υπάρχει ένας μικρότερος και πολύ παλιότερος) δεσπόζει σε κεντρικό σημείο του χωριού αποτελώντας σημείο αναφοράς για όλους όσοι ζουν στο Αλάγνι, που επικαλούνται καθημερινά το όνομα του γιατρού Αγίου τους.

Άγνωστο παραμένει πως  έφθασε στο Αλάγνι η λατρεία του Αγίου Βλασίου, καθώς πρόκειται για ένα χωριό με ελάχιστους πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, όπου γεννήθηκε, έζησε και αγιοποιήθηκε ο Άγιος Βλάσιος. 

Το σίγουρο είναι πως αρχικά προς τιμήν του ανεγέρθηκε ένας μικρός νεκροταφειακός ναός και στη συνέχεια ο μεγαλύτερος και λαμπρότερος, ακριβώς δίπλα στον παλιό. Η θαυματουργή εικόνα του Αγίου Βλασίου που κοσμεί το ναό του χωριού χρονολογείται από το 1910.

Για την ιστορία να πούμε πως Άγιος Βλάσιος γεννήθηκε και έζησε στις αρχές του 4^ου αιώνα μ. Χ στην περιοχή του Πόντου της Μικράς Ασίας. Ο ίδιος σπούδασε ιατρική και προσέφερε αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του σε όποιον τις είχε ανάγκη ενώ παράλληλα προσέφερε δωρεάν φάρμακα στους ασθενείς του φροντίζοντας για όλα τα έξοδα τους.

Η  Εκκλησία τον δέχθηκε στις τάξεις του ιερού κλήρου και τον εξέλεξε Επίσκοπο Σεβαστείας, στην Καππαδοκία, όπου και ανέπτυξε πλούσια δράση.

 Κάποια στιγμή ωστόσο τρόμαξε από την ασέβεια και την παρανομία που επικρατούσε στις τάξεις των αρχόντων της εποχής του και αναζητώντας γαλήνη και ασκητική ζωή πήγε στο Άρχαιο Όρος, όπου διέμενε μέσα σε ένα σπήλαιο. 

Πολύς κόσμος άρχισε να τον επισκέπτεται και να ζητά την ευλογία του ενώ λέγεται, πως κοντά τους πήγαιναν ακόμα και τα άγρια ζώα της περιοχής.

Ο έπαρχος Αγρικόλας ζήτησε κάποια στιγμή από τους στριώτες του να πάνε στην εξοχή και να μαζέψουν σαρκοφάγα ζώα, τα οποία θα χρησιμοποιούσε σε θηρομαχίες, με ζωντανή λεία χριστιανούς. 

Οι στραιτώτες όμως όταν έφτασαν στη σπηλιά του Αγίου Βλασίου είδαν τα άγρια ζώα να κάθονται δίπλα του και να τα ευλογεί λες και ήταν κατοικίδια. Όταν ο Αγρικόλας έμαθε το συμβάν συνέλαβε  τον Βλάσιο και τον υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια. 

Οι στρατιώτες τον μαστίγωσαν ανηλεώς με ραβδιά, τον κρέμασαν από ξύλο και στην συνέχεια τον οδήγησαν δεμένο στην φυλακή. Έπειτα τον έριξαν στο βυθό μιας λίμνης. Όμως ο Άγιος διασώθηκε. Αυτό εξόργισε ιδιαίτερα τους βασανιστές του που επέλεξαν τελικά να τον αποκεφαλίσουν, το 316 μ.Χ.

Θεωρείται, εξαιτίας θαύματος που έκανε με μικρό παιδί που κινδύνευει από ασφυξία εξαιτίας ενός ψαροκόκαλου που είχε καθίσει στο λαιμό του,  οτι είναι ο Άγιος που θεραπείει και βοηθά ανθρώπους που πάσχουν από προβλήματα του λαιμού και του λάρυγγα