Αυτή την εποχή οι αγροί είναι γεμάτοι από τα κιτρινοπορτακαλί άνθη της δημιουργώντας ένα όμορφο σκηνικό.
Ωστόσο η καλέντουλα, ή Calendula officinalis, όπως είναι η επιστημονική της ονομασία, δεν είναι μόνο ένα όμορφο αγριολούλουδο αλλά και ένα από τα ποιο γνωστά και ποικιλοτρόπως χρησιμοποιημένα βότανα στη δυτική βοτανοθεραπεία.
Το όνομα της προέρχεται από τους Ρωμαίους, που πρόσεξαν ότι τα λουλούδια του φυτού αυτού ήταν ανθισμένα την πρώτη μέρα στις καλένδες (ή calends) κάθε μήνα και έτσι το θεώρησαν ένα χρήσιμο ίαμα για τις ανωμαλίες της εμμηνόρροιας.
Είναι ένα αυτοφυές φυτό της περιοχής της Μεσογείου, πολύ διαδεδομένο και στην Κρήτη.
Περιέχει σαπωνίνες, καροτενοειδή, στερόλες, φλαβονοειδή και αιθέρια έλαια. Περιέχει επίσης ρητίνες, στερόλες, καροτένια, τριτερπένια, πτητικό έλαιο και γλίσχραμα.
Οι θεραπευτικές της ιδιότητες είχαν αναγνωριστεί από την αρχαιότητα και ήδη από το 12ο αιώνα, το φυτό αυτό καλλιεργείται στους κήπους των σπιτιών.
H καλέντουλα χρησιμοποιούνταν στον αρχαίο ελληνικό, ρωμαϊκό, αραβικό και ινδικό πολιτισμό ως θεραπευτικό βότανο, αλλά και ως συστατικό σε φαγητά και καλλυντικά, ακόμη και σε υφάσματα.
Θεωρήθηκε φυτό με μαγικές δυνάμεις, που επιτρέπει στους ανθρώπους που το καταναλώνουν να δουν τις νεράιδες και τις γυναίκες να επιλέξουν τον κατάλληλο σύντροφο.
Στην αρχαιότητα έφτιαχναν ένα ποτό, αναμιγνύοντας άνθη καλέντουλας μέσα σε κρασί, που το χρησιμοποιούσαν για τη θεραπεία της δυσπεψίας.
Υπάρχουν αναφορές που υποστηρίζουν ότι κατά την αρχαιότητα, οι Έλληνες και οι Πέρσες χρησιμοποιούσαν τα πέταλα του άνθους της σε κάποια από τα εδέσματα τους. Επιπλέον, οι λαοί της Κεντρικής Ευρώπης συνήθιζαν να προσθέτουν άνθη καλέντουλας στις σούπες για να τις αρωματίσουν.
Κατά το Μεσαίωνα, το φυτό δεν έλειπε από τους κήπους και τις αυλές των μοναστηριών αλλά και των σπιτιών, οι δε γυναίκες, την ίδια εποχή, έβαφαν τα μαλλιά τους με αυτό το φυτό.
Σε ότι αφορά τις θεραπευτικές της ιδιότητες να πούμε πως χρησιμοποιήθηκε σαν αντισπασμωδικό, από τον 12ο αιώνα, ιδιαίτερα για το στομάχι, την δυσμηνόρροια, σαν τονωτικό του ήπατος, αλλά και ως εφιδρωτικό, αντιεμετικό, αντισκορβουτικό κ.λ.π
Τα άνθη της καλέντουλας έχουν θεωρηθεί ευεργετικά για τη μείωση των φλεγμονών και τη γρήγορη αποθεραπεία πληγών, λόγω των αντισηπτικών τους δυνατοτήτων.
Σαν εμμηναγωγό χρησιμοποιείται μαζί με αρτεμησία, σε υποκαπνισμούς του κολεού της μήτρας.
Σε περιοχές την χρησιμοποιούσαν και κατά των χρόνιων παθήσεων των ματιών, κάνοντας κατάπλασμα με βρασμένα άνθη ή πλένοντας τα μάτια με το βρασμένο υγρό.
Το αφέψημα της είναι ωφέλιμο κατά του εκζέματος, ενάντια στο ερυσίπελας και τις κρεατοελιές.Άνθη του φυτού μουσκεμένα σε λάδι, δίνουν μια πολύ καλή αλοιφή για τις πληγές και τις άσχημα θεραπευμένες πληγές.
Το τσάι από τα άνθη και τα φύλλα της είναι τονωτικό, κατά των κιρσών, ενώ συντελεί στη διατήρηση της υγείας των αιμοφόρων αγγείων.
Η αλοιφή της καλέντουλας είναι εξαιρετική για την ακμή και για τις παλιές και νέες ουλές, κατευναστική των φλογώσεων και ευεργετική στο άγριο δέρμα.
Ακόμα τα άνθη του φυτού σε ποδόλουτρο, ξεκουράζουν τα πονεμένα και κουρασμένα πόδια ενώ το λάδι της καλέντουλας μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν βρεφικό λάδι και για μασάζ στην αρωματοθεραπεία.
Αν θέλετε να φτιάξετε μόνοι σας λάδι καλέντουλας θα χρειαστείτε 50 ml ξερά ή 100 ml φρέσκα πέταλα καλέντουλα, 150 ml ελαιόλαδο, ή λάδι jojoba και 3 κάψουλες βιταμίνη Ε.
Καθαρίστε τα άνθη και στεγνώστε τα καλυμμένα με ένα τούλι στον ήλιο. Έπειτα, τοποθετήστε τα σε αποστειρωμένο βάζο και καλύψτε τα με το λάδι. Αφήστε το βαζάκι σε ζεστό και φωτεινό μέρος για 40 – 60 ημέρες, ανακινώντας ανά τακτά διαστήματα.
Στο τέλος σουρώστε το λάδι. Βάλτε τα άνθη σε ένα τούλι και κάντε ένα πουγκί, μετά στραγγίστε το καλά πιέζοντας το με καθαρά χέρια.
Τοποθετείστε το λάδι καλέντουλας σε ένα σκούρο μπουκάλι και προσθέστε τις κάψουλες με τη βιταμίνη Ε τις οποίες θα έχετε μουσκέψει προηγουμένως σε λίγο χλιαρό νερό για 1-2 λεπτά για να τις αδειάσετε εύκολα.Διατηρείται σε δροσερό, σκιερό μέρος για 6 μήνες και για 1 χρόνο στο ψυγείο.
Πηγή: Εναλλακτική Δράση