Σε μικρή απόσταση από τον οικισμό του Αγίου Ιωάννη, στα Καπετανιανά, βρίσκεται ο σπηλαιώδης ναός του Αγίου Ιωάννη και οι χώροι φιλοξενίας των ασκητών-μοναχών του, που συνθέτουν ένα από τα σπουδαιότερα ασκητικά κέντρα της ευρύτερης περιοχής.
Ο ναός φέρεται να χτίστηκε περί το 1360 στα ερείπια προγενέστερου κτίσματος ,με την πινακίδα στην είσοδο να επιβεβαιώνει την ύπαρξη αρχαίου ασκληπιείου στο σημείο.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες πιστοί που αντιμετώπιζαν προβλήματα υγείας επέλεγαν να κοιμηθούν χάμω, σε χώρους γύρω από το ναό, πιστεύοντας πως έτσι θα θεραπευτούν από τον Άγιο Ιωάννη .
Ανάλογα στα αρχαία ασκληπιεία υπήρχε η πρακτική της εγκοίμησης. Ο ασθενής κοιμόταν καταγής πάνω στο δάπεδο των ασκληπιείων για να έχει απευθείας επαφή με τη γη ή πάνω σε δέρμα ζώου, που είχε θυσιάσει νωρίτερα.
Στον ύπνο του συναντούσε τον Ασκληπιό ή άλλο θεό με θεραπευτικές ικανότητες, ή το ιερό φίδι, σύμβολο του Ασκληπιείου, που του έλεγε τι έπρεπε να κάνει για να θεραπευθεί.
Οι τοιχογραφίες του ναού του Αγίου Ιωάννη είναι εντυπωσιακές, λόγω του φυσικού μεγέθους τους, ενώ αποδεικνύουν κι εκείνες τη συνέχεια και το πέρασμα σε χριστιανικό ναό από την αρχαία χρήση του χώρου ως ασκληπιείου.
Βλέπουμε δηλαδή, τον Άγιο Παντελεήμονα, και τους Αγίους Κοσμά και Δαμιανό, που ήταν γιατροί και θεωρούνται προστάτες Άγιοι των γιατρών και των φαρμακοποιών.
Πάνω από το ναό, στις σπηλιές, διέμεναν οι ασκητές ενώ στις ψηλότερες είναι εμφανές το λάξευμα από το οποίο συγκέντρωναν στάλες νερού που θεωρούνταν αγιασμένο.
Έξω από τον αύλειο χώρο του ιδιαίτερου αυτού μοναστηριακού συγκροτήματος υπάρχει ο τάφος του μοναχού Γεράσιμου
(Το φωτογραφικό υλικό μας παραχωρήθηκε από το Γιώργο Χαλκιαδάκη)