Ακόμα και τα κουκούτσια της ελιάς δεν είναι για
πέταμα στα χέρια ανθρώπων όπως ο Μανόλης Αβαράκης από το Βατόλακκο.
Ο Μ Αβαράκης ενώ ετοιμάζει ένα νέο μπεγλέρι από κουκούτσια |
Αντιπρόεδρος στον Πολιτιστικό Σύλλογο της περιοχής
έχει ιδιαίτερη έφεση στις κατασκευές, κι όπως διαπιστώσαμε ιδίοις όμασσι μπορεί να φτιάξει από
ξύλο ελιάς, χωρίς να είναι επαγγελματίας ξυλόγλυπτης, μικρά αριστουργήματα.
Εκείνο όμως που μας κέντρισε περισσότερο το
ενδιαφέρον, από τα χειροτεχνήματα του, είναι τα κομπολόγια από κουκούτσια ελιάς.
Όσο κι αν ακούγεται περίεργο δημιουργούν ένα γλυκό ήχο, όταν χτυπάνε οι χάντρες τους, που αν και κουκούτσια είναι όμορφες και με φυσικά σχέδια επάνω τους.
Η πρώτη ύλη για τα ιδιαίτερα αυτά κομπολόγια είναι
τα κουκούτσια από τις μηλολιές, όπως τις λένε στην περιοχή ενώ για το τελείωμα τους
απλές χοντρολιές.
Ο κ Αβαράκης μας εξήγησε πως, την περίοδο συγκομιδής της
ελιάς μαζεύει κάμποσους από τους καρπούς αυτών των ελαιοδέντρων τους οποίους καθαρίζει από την ψίχα τους με μαχαίρι.
Οι ελιές πριν καθαριστούν και μετά με καθαρά τα κουκούτσια τους |
Στη συνέχεια τους περνά με συρματόβουρτσα να φύγουν
και τα τελευταία υπολείμματα ψίχας και να καθαριστούν καλά. Με ειδικό εργαλείο τους
ανοίγει μια τρύπα από το ένα άκρο ως το άλλο. Λίγο τρίψιμο με το ίδιο εργαλείο, αλλά με διαφορετικό εξάρτημα, για να στρογγυλέψουν λίγο περισσότερο τα άκρα τους
και πέρασμα , ανάλογα με το τι θέλει να δημιουργήσει , κομπολόι δηλαδή ή
μπεγλέρι, στο κορδόνι.
Για τα κομπολόγια χρησιμοποιεί το τελείωμα
κουκούτσια από απλές χοντρολιές για να έχουν μακρόστενο σχήμα, κι όχι στρογγυλό όπως
οι μηλολιές.
Το αποτέλεσμα το βλέπετε στις φωτογραφίες, με το τελικό
φινίρισμα τους να γίνεται με ελαιόλαδο για να φεύγει η σκόνη από την προηγηθείσα
επεξεργασία.
Ελαφριά, ευχάριστα στην υφή, με όμορφο ήχο και
κυρίως με μια ευλογημένη πρώτη ύλη τόσο στενά συνδεδεμένη με την Κρήτη…τι άλλο
να ζητήσει κανείς από ένα κομπολόι;