Η Μεγάλη Παρασκευή, είναι μια ημέρα που οι νεκροί δε
«νιώθουν» μόνοι.
Θέλεις το κλίμα της ημέρας, θέλεις η στήριξη στο
πένθος της Παναγίας και των μαθητών του Ιησού, θέλεις η ανάγκη να νιώσεις πως
βρίσκεσαι κοντά σε αγαπημένα πρόσωπα και κυρίως η προσδοκία της Ανάστασης, όλα αυτά οδηγούν τους συγγενείς των νεκρών στο νεκροταφείο, κάνοντας τα κοιμητήρια να αποκτήσουν «ζωή».
Μπορεί η Μεγάλη Παρασκευή να είναι μέρα που καμιά
νοικοκυρά στην Κρήτη δεν κάνει δουλειές στο σπίτι της ωστόσο είναι παράδοση να φροντίζει
για την καθαριότητα και τον ευπρεπισμό του αιώνιου σπιτιού των αγαπημένων της προσώπων
στο νεκροταφείο.
Από το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής βλέπεις στα
κοιμητήρια άτομα κάθε ηλικίας να πλένουν τους τάφους, (παλιότερα που δεν ήταν μαρμάρινοι τους ασβέστωναν κιόλας) να ανανεώνουν τα
λουλούδια τους, να θυμιάζουν και να ανάβουν τα καντήλια δείχνοντας στους νεκρούς
τους πως δεν είναι μόνοι, τους θυμούνται και τους νοιάζονται.
Μάλιστα υπάρχουν περιοχές όπου ο επιτάφιος περνά επί
τούτου, κατά τη νυχτερινή περιφορά του, από τα νεκροταφεία.
Οι πιστοί βαθιά μέσα τους πιστεύουν πως υπάρχει
Ανάσταση και θέλουν να δώσουν το μήνυμα
της στους νεκρούς γι' αυτό και τη Δευτέρα του Πάσχα έχουμε και τα περίφημα
νεκρόδειπνα στα νεκροταφεία.
Πλέον ο Ιησούς έχει αναστηθεί και η προσδοκία της Ανάστασης
έχει γίνει βεβαιότητα που πρέπει να τη μοιραστούν με τα προσφιλή τους πρόσωπα.