Πεζοπορώντας στα βουνά της Κρήτης τα τελευταία
χρόνια έχω δει πολλά πρόχειρα καταλύματα βοσκών.
Άλλα πετρόχτιστα, άλλα με
τσιμέντο, άλλα στρογγυλά άλλα ορθογώνια, άλλα χτισμένα με το παραδοσιακό
κρητικό στυλ, κι άλλα χωρίς κανένα απολύτως στυλ.
Αυτό όμως που αντίκρισα σκαρφαλώνοντας στη δασωμένη
περιοχή πάνω από το Αβδού δεν έχει προηγούμενο.
Με μια λέξη σίγουρα δεν μπορώ
να το χαρακτηρίσω. Αυτό το πρόχειρο κτηνοτροφικό κατάλυμα, στη μέση του πουθενά
στην απόκρημνη πλαγιά, όπως βλέπετε στις φωτογραφίες, διαθέτει στεγασμένο ξυλόφουρνο,
χτισμένο με κομμάτια κεραμιδιών και τη δική του μεταλλική βρύση, που γεμίζει με
νερό από τα παρακείμενα βαρέλια, καθώς δίκτυο ύδρευσης εκεί ψηλά δεν υπάρχει.
Το κτίσμα του
πρωτότυπου αυτού μιτάτου είναι ουσιαστικά μια τσιμεντένια στέγη πάνω από
βράχους που σχηματίζουν ένα αρκετά κλειστό κοίλωμα.
Το καινουργιοφυτεμένο
δέντρο του προστατεύεται από τα ζώα με φράχτη με τη σφραγίδα της καλλιτεχνικής
ανησυχίας του ιδιοκτήτη του, γεμάτο από κρανία ζώων, κέρατα και άλλα μικροαντικείμενα.
Το
κορυφαίο όμως όλων είναι η τουαλέτα του. Πιστή στη λαϊκή φράση, την προερχόμενη
από την Τουρκοκρατία «Χ…. ψηλά κι αγνάντευε», η τουαλέτα φτιαγμένη από ένα μικρό
πλαστικό βαρελάκι είναι στημένη σε προνομιακό σημείο με θέα προς τις πλαγιές
του βουνού και το δάσος.
Τι άλλο να ζητήσει κανείς;