Αγιοφάραγγο: Κάποτε τόπος προσευχής και ασκητισμού που σήμερα ορισμένοι δεν κατανοούν και προσβάλλουν

Να περπατάς ώρες και να ονειρεύεσαι τη στιγμή που θα φτάσεις στο Αγιοφάραγγο και θα χαθείς μέσα στα πεντακάθαρα και δροσερά νερά  του και μόλις προσεγγίζεις, περιχαρής για την ευκαιρία που σου δίνεται να απολαύσεις αυτή την υπέροχη παραλία, να βλέπεις πως στην επιφάνεια της θάλασσας επιπλέουν κάτι περίεργες φουσκάλες κιτρινωπού χρώματος και προέλευσης που δεν θέλεις να ανακαλύψεις …

Κι όμως αυτό συνέβη την Κυριακή το μεσημέρι όταν πολυάριθμοι περιπατητές, μέλη του Πεζοπορικού Ομίλου Ηρακλείου έφθασαν στο Αγιοφάραγγο, στο πλαίσιο της προγραμματισμένης εκδρομής τους.

Όταν η ομάδα προσέγγισε την παραλία, ήταν πεντακάθαρα τα νερά και με πολύ χαρά οι περισσότεροι βούτηξαν κι άρχισαν να απολαμβάνουν τη γαλήνη και την ομορφιά αυτής της αληθινά μοναδικής γωνιάς της Κρήτης. 

Ξαφνικά ανοικτά της παραλίας είδαν να διέρχεται ένα πλοίο…ξέρετε απ αυτά που πηγαινοέρχονται στις δεξαμενές καυσίμων στο νησάκι, απέναντι από τους Καλούς Λιμένες.

Δεν πέρασαν λίγα λεπτά από τη διέλευση του πλοίου και οι φουσκάλες , που άφησε πίσω του, άρχισαν να παρασέρνονται από το ρεύμα και να καταφθάνουν στην παραλία. Αρχικά έπιασαν το αριστερό της τμήμα και σταδιακά απλώθηκαν και στα δεξιά, μέχρι που κάλυψαν όλη την περιοχή. Ήταν φουσκάλες που δεν διαλύονταν στο νερό και που κάποια στιγμή ενώνονταν μεταξύ τους και δημιουργούσαν ακόμα μεγαλύτερους σχηματισμούς.

Και το πρόβλημα δε σταματά εδώ καθώς, όπως πληροφορηθήκαμε, έχουν αρχίσει και στο Αγιοφάραγγο οι εκδρομές από κοντινούς προορισμούς με μεγάλα τουριστικά σκάφη με τη μουσική, στη διαπασών, να καταστρέφει τη γαλήνη του τοπίου και την ιερότητα του χώρου.

Ως γνωστόν το Αγιοφάραγγο δεν πήρε έτσι τυχαία αυτό το όνομα, ήταν μια περιοχή γεμάτη ασκητές, ανθρώπους που αφιέρωναν τη ζωή τους στην περισυλλογή και στον ασκητισμό, στην προσευχή, ένας τόπος  με ιερότητα που κάποιοι σήμερα προσπαθούν να ισοπεδώσουν.

Αυτό το μέρος δεν διαθέτει μια παραλία σαν όλες τις άλλες όπου μπορούν να αναπτυχθούν δραστηριότητες όπως σε όλες τις άλλες. 

Δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί στον κόσμο να πηγαίνει, να χαίρεται το όμορφο φυσικό τοπίο και το μπάνιο του,όμως λόγω του ρόλου που έπαιξε κατά το παρελθόν και της σημασίας του, επιβάλλονται  σε όλους μας κάποιοι αυτοπεριορισμοί και ως προς το τι κάνουμε εκεί και ως προς το πως το κάνουμε .

Η εικόνα τους καλοκαιρινούς μήνες, πέριξ του ναού του Αγίου Αντωνίου, με το άφθονο χαρτί υγείας και την αφόδευση μπροστά, πίσω από τις σφάκες και όπου αλλού βολέψει τον καθένα είναι απαράδεκτη.

Το ίδιο και η χρήση του Γουμενόσπηλιου ως καταλύματος για κατασκηνωτές . Στο εσωτερικό του ναού έχουν μπει κάγκελα γιατί κάποιοι ξάπλωναν, έτρωγαν και έκαναν διακοπές εντός του.

Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα από σοβαρούς ανθρώπους σε ένα σοβαρό τόπο, γιατί ο τόπος, για τον οποίο ο λόγος , έχει κατακτήσει την σοβαρότητα και την ιερότητα του που κανείς σήμερα δεν έχει δικαίωμα να προσβάλλει.