Με τη ραψωδία μ της Οδύσσειας αποκτά και πάλι ζωή το αρχαίο θέατρο της Άπτερας, 17 αιώνες μετά

Ζωή θα πάρει και πάλι μετά από 17 αιώνες απραξίας το αναστηλωμένο αρχαίο θέατρο της Άπτερας στα Χανιά.

Οι Χανιώτες θα έχουν την ευκαιρία στις 29 Ιουνίου να απολαύσουν στο θέατρο αυτό τη ραψωδία μ της Οδύσσειας του Ομήρου, η οποία ανεβαίνει μέσα από την δραματοποιημένη αφήγηση των ηθοποιών Σοφίας Χιλλ και Αντώνη Μυριαγκού, συνοδεία μουσικής από τη λύρα του Γιώργου Καλούδη και το κανονάκι της Ρουθ Χιλλ.

Η παράσταση θα παρουσιαστεί στις 8.30 το βράδυ από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Χανίων σε συνεργασία με την Περιφέρεια Κρήτης, την Περιφερειακή Ενότητα Χανίων, την Κοινωφελή Επιχείρηση Πολιτισμού και Περιβάλλοντος Δήμου Χανίων-Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου και το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κρήτης.

Σύμφωνα με τους διοργανωτές «Στη ραψωδία μ, αντιπροσωπευτική της αντίληψης περί ατομικής ευθύνης που διέπει την Οδύσσεια, παρακολουθούμε τους ήρωες να συντρίβονται, όχι από την ανεξέλεγκτη και τυφλή τιμωρητική διάθεση των θεών αλλά από τη δική τους ανυπακοή και την υπέρβαση των ορίων˙ γεγονός που συνιστά πρόκληση του κλασικού ηθικού σχήματος «Ύβρις - Τίσις - Νέμεσις», το οποίο χαρακτηρίζει την κοσμοαντίληψη των αρχαίων Ελλήνων»

Η είσοδος είναι δωρεάν μόνο με ατομικά δελτία εισόδου.

 Το Θέατρο της Άπτερας

Για την ιστορία να πούμε πως το θέατρο της Απτέρας βρίσκεται στη θέση Παλιόκαστρο, στο Δήμο Σούδας. Το όμορφο αυτό θεατρικό οικοδόμημα χωροθετήθηκε στην νοτιοανατολική είσοδο της αρχαίας πόλης, σε φυσική κοιλότητα του εδάφους, με νότιο προσανατολισμό και θέα τα Λευκά Όρη.

Η οικοδόμησή του έγινε σε δύο φάσεις: η πρώτη χρονολογείται κατά τους ελληνιστικούς χρόνους και η δεύτερη τον 1ο αιώνα μ.Χ. Σε τμήματα του σκηνικού οικοδομήματος διακρίνεται μετασκευή που έγινε μετά την ολοκλήρωση του μνημείου.

Το θέατρο έχει τη χαρακτηριστική διάρθρωση των ελληνιστικών θεάτρων: κοίλο, ορχήστρα και σκηνικό οικοδόμημα. Για την κατασκευή του έχει χρησιμοποιηθεί το ασβεστολιθικό πέτρωμα της περιοχής.

Η συστηματική ανασκαφή του μνημείου ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2008. Από την πρώτη φάση οικοδόμησης του διακρίνονται οι ευθείες των ελληνιστικών παρόδων και οι αγωγοί απορροής των ομβρίων. Εντοπίστηκε ο αναλληματικός τοίχος της σκηνής και τμήματος του κοίλου, δομημένος κατά τον οχυρωματικό τύπο από μεγάλες λίθινες πλίνθους, όμοιες με εκείνες της ελληνιστικής οχύρωσης.

Ο σχεδιασμός του κοίλου πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια ενός κέντρου χάραξης στην ορχήστρα. Έξι κλίμακες σε ακτινωτή διάταξη το χώριζαν σε πέντε τομείς. Οι κερκίδες μπορούν να υπολογιστούν σε 13, παρότι είναι φανερό ότι οι ανώτερες δεν έχουν διασωθεί εξαιτίας νεώτερων επεμβάσεων που απέβλεπαν στην ισοπέδωση του χώρου και την εκμετάλλευσή του για αγροτικές καλλιέργειες.

Η σημερινή μορφή της σκηνής, του προσκηνίου και του μετασκηνίου ανήκουν στη δεύτερη φάση οικοδόμησης, με μερικές επόμενες μετασκευές σε τμήματα της σκηνής. Στην κατώτερη κερκίδα διατηρείται ο ρωμαϊκός αγωγός ομβρίων με ορισμένες από τις καλυπτήριες πλάκες του στη θέση τους.

Το κοίλο του θεάτρου είναι πολύ ταλαιπωρημένο γιατί στο κέντρο του λειτουργούσε ασβεστοκαμίνος στην οποία ασβεστοποιήθηκε μεγάλος αριθμός εδωλίων. Αντίθετα, στη δυτική πάροδο διατηρείται το στρώμα καταστροφής του 365 μ.Χ. ανέπαφο, πλούσιο σε οικοδομικό υλικό.

(Με πληροφορίες από το Διάζωμα )