Orchamus raulinii: Ένα πολύ σπάνιο και ευάλωτο για εξαφάνιση είδος, που ζει μόνο στην Κρήτη

Ένα αναπάντεχο όσο και ευχάριστο συναπάντημα είχαμε στο όμορφο φαράγγι του Κολιακουδέ, στον Αποκόρωνα με ένα σπάνιο είδος ακρίδας. Η εντελώς διαφορετική εικόνα της, σε σχέση με τις γνωστές ακρίδες, αλλά και ο τρόπος που αντιμετώπισε την ανθρώπινη παρουσία ήταν το πρώτο πράγμα που μας κίνησε την περιέργεια και οδήγησε στη συνέχεια σε αναζήτηση της ταυτότητας της.

Της Ελένης Βασιλάκη

Όπως βλέπετε και στη φωτογραφία, η ακρίδα είχε κάτσει για τα καλά πάνω σ ένα αφημένο στο φαράγγι σχοινί και δεν έλεγε να κουνήσει από κει, όσο κοντά κι αν την πλησίαζε κανείς. Τόσο ο κορμός της όσο και οι κεραίες της διαφέρουν από της κοινής ακρίδας ενώ το χρώμα της είναι απόλυτα προσαρμοσμένο στο χρώμα των βράχων της περιοχής.

Η ταυτοποίηση της πήρε μέρες καθώς κανείς δεν ήξερε, όταν ο Χριστόφορος Χειλαδάκης έθεσε το σχετικό με την ταυτότητα της ερώτημα σε ομάδα που ασχολείται με τη βιοποικιλότητα να απαντήσει περί τίνος πρόκειται. Ο γεωπόνος Σωτήρης Αλεξίου ήταν τελικά εκείνος που διαφώτισε τόσο για το είδος της ακρίδας όσο και για τη σπανιότητα της.

Αναζητώντας στη συνέχεια περισσότερες πληροφορίες μάθαμε πως πρόκειται για την κρητικιά ακρίδα των βράχων "Orchamus raulinii", ένα ενδημικό είδος στην Ελλάδα που υπάρχει αυτή τη στιγμή μόνο στην Κρήτη. Ανήκει στην οικογένεια Pamphagidae, στο είδος των Ορθόπτερων και στη φυλή των Αρθρόποδων.

 Αυτό το είδος έχει εκτιμηθεί ως "Ευάλωτο" καθώς έχει περιορισμένη γεωγραφική εξάπλωση, ο πληθυσμός του είναι αρκετά κατακερματισμένος και υπάρχει μια συνεχιζόμενη μείωση στις περιοχές που καλύπτει, στον αριθμό των υποειδών του, στην ποιότητα του περιβάλλοντος και στον αριθμό των ενήλικων του είδους, εξαιτίας κυρίως των πυρκαγιών.

Στην IUCN Red List of Threatened Species (Κόκκινη Λίστα) όπου περιλαμβάνεται, αναφέρεται πως είναι αναγκαία περαιτέρω έρευνα πάνω στον πληθυσμό αυτής της ακρίδας, την εξάπλωση της αλλά και στον τρόπο που ζει.

Για την ακρίδα Orchamus raulinii έχει γίνει αναφορά, μεταξύ άλλων, από τους Lucas P.H το 1854, Willemse and Kruseman το 1976, Willemse το 1984, Willemse and Willemse το 2008 και  Massa 2009

Η οικογένεια  Pamphagidae, στην οποία ανήκει, είναι γνωστό πως έχει υποπληθυσμούς σε πολύ περιορισμένο αριθμό. Αυτοί οι υποπληθυσμοί είναι απομονωμένοι, με πολύ λίγες ή και καθόλου γενετικές αλλαγές.

Η οrchamus raulinii, όπως και άλλες του ίδιου γένους, προτιμούν να ζουν σε ανοικτά δάση, με χαμηλή βλάστηση και μικρούς θάμνους. Η περιοχή όπου τη βρήκαμε ανήκει σε αυτή την κατηγορία και προφανώς είναι το ιδανικό περιβάλλον για το σπάνιο αυτό είδος, αρκεί να διατηρηθεί έτσι και να μην γνωρίσει τη λαίλαπα της φωτιάς και την ακόμα χειρότερα λαίλαπα της ανθρώπινης εκμετάλλευσης, εν είδει αξιοποίησης.

 (ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ αυστηρά η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική του περιεχομένου του παρόντος σε οποιοδήποτε ιστότοπο, χωρίς προηγούμενη άδεια της κατόχου του Ελένης Βασιλάκη, Νόμος 4481/2017 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα)