Ήθελε να πάρει μέρος στις πτώσεις που γίνονταν εκείνα τα χρόνια, γνωστοί σαν Horseshoe Falls από τους καταρράκτες του Νιαγάρα κλεισμένος μέσα σε ένα βαρέλι. Πίστευε πως με τα έσοδα που θα του αποκόμιζε μια τέτοια πτώση θα μπορούσε να τα χρησιμοποιήσει για να εκδώσει ένα βιβλίο σχετικό με μεταφυσικές εμπειρίες, το «μυστικό της ζωής ».
Λένε πως ήταν 46 χρονών τότε, αρκετά εκκεντρικός για την εποχή του και στο εγχείρημά του πήρε μαζί του την αγαπημένη του χελώνα, την « Sonny Boy » που ισχυριζόταν πως ήταν 150 χρόνων.
Έτσι ξεκίνησε η κατασκευή του ενός τόνου περίπου βαρελιού, με τη βοήθεια των φίλων του, που είχε μήκος περίπου 10 μέτρα και διάμετρο 5 πόδια. Επίσης για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκε ξύλο από δρυ, δύο στρώσεις σανίδων, κλιμακωτά με χάλυβα και επένδυση από ένα στρώμα από φελλό.
Ήταν εξοπλισμένο στα δύο άκρα με « χάλυβα buffers», στερεωμένα με κοχλίες . Στο ιδιαίτερα ανθεκτικό βαρέλι, ο ίδιος θα δένονταν πάνω σε ένα ειδικό στρώμα ελατηρίων προς αποφυγή κραδασμών. Το θέμα που δεν σκέφτηκαν και δεν σχεδίασαν καλά ήταν πως μέσα στο βαρέλι ο ίδιος ο Σταθάκης επέλεξε να έχει μόνο μια φιάλη οξυγόνου....
Στις 14.30 του Σαββάτου στις 5 Ιουλίου του 1930 το βαρέλι έπεσε στα ορμητικά νερά του Νιαγάρα. Κόσμος πολύ παρακολουθούσε αυτήν την κατάδυση, αγωνιώντας και αναμένοντας την επανεμφάνισή του μετά την πτώση.
O βετεράνος Riverman William «Red» Hill, τον οποίο ο Σταθάκης είχε προσλάβει για να ανακτήσει το βαρέλι και να το οδηγήσει στην ακτή , περίμενε μάταια.
Είχε ήδη σουρουπώσει και το βαρέλι δεν φαινόταν πουθενά. Την αυγή, το επόμενο πρωί, εθεάθη κοντά στο Falls View Bridge. Χρειάστηκαν τέσσερις ώρες για τον Hill να παγιδεύσει το βαρέλι, να το τραβήξει στην ακτή και να ανοίξει την καταπακτή του.
Ο Σταθάκης βρέθηκε, αλλά ήταν νεκρός από ασφυξία. Η χελώνα του όμως παρέμενε ζωντανή και όπως έγραψαν οι εφημερίδες της εποχής «… σύρθηκε αδύναμα έξω στον αέρα…». Μία από τις βίδες της καταπακτής είχε χαλαρώσει, νερό είχε μπει στο βαρέλι, αλλά ο Σταθάκης είχε ήδη πνιγεί από την έλλειψη οξυγόνου και την διαμονή του τόσες ώρες μέσα σ΄ αυτό.
Ένας εργαζόμενος στην βαρελοποιία «Buffalo », που είχε κατασκευάσει το βαρέλι είπε αργότερα στους δημοσιογράφους «…προσπαθήσαμε να τον πείσουμε να πάρει και άλλη μια φιάλη οξυγόνου, αλλά ο ίδιος είπε πως ήταν αρκετή μία για 3 ώρες.
Υπήρχε χώρος για δέκα, αλλά δεν ήθελε. Θεωρούσε ήδη τις τρεις ώρες μεγάλο διάστημα…». Μάλιστα λίγο πριν μπει στο βαρέλι έκανε δήλωσε: «…Εάν δεν βγω σε τρεις ώρες τότε δεν θα υπάρχει λόγος να συνεχίσω να ζω έτσι κι αλλιώς »....
Ο ίδιος ο Σταθάκης είχε -νωρίτερα- προφητεύσει το θάνατό του και είχε γράψει σε τοπική εφημερίδα ότι ήταν έτοιμος να γίνει θυσία στο Νιαγάρα!
Περιέγραφε ένα κείμενο που είχε διαβάσει νέος και τέλειωνε λέγοντας:» Θεοί του Νιαγάρα να είστε προετοιμασμένοι στις 5 Ιουλίου να λάβετε τον πιστό σας ακόλουθο και λάτρη της ομορφιάς και του μυστηρίου σας. Και εαν με κρατήσετε αιχμάλωτο αιώνια δεχθείτε στην θυσία μου με την ελπίδα οι θεϊκές νύμφες να ραντίσουν τον τάφο μου με λουλούδια από τον κήπο του παλατιού σας»!...
Πηγή: Μηχανή του Χρόνου
Η Ελένη Βασιλάκη είναι δημοσιογράφος. Έχει εργαστεί από το 1995 μέχρι σήμερα σε εφημερίδες και ραδιοφωνικούς σταθμούς του Ηρακλείου συνεργαζόμενη παράλληλα με ΜΜΕ στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης με master στη Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων ενώ μιλά Αγγλικά και Ιταλικά. Λατρεύει τα ταξίδια και τις εκδρομές, τις πεζοπορίες στη φύση και τη γνωριμία με τον τόπο της και τους ανθρώπους του.