Η Αγία Μαρίνα στο Μυλοπόταμο- Φέρει οικόσημο των Καλλέργηδων και πλούσιο τοιχογραφικό διάκοσμο

Σε απόσταση μερικών εκατοντάδων μέτρων από την Ιερά Μονή της Χαλέπας στο Μυλοπόταμο βρίσκεται ο μικρός ναός της Αγίας Μαρίνας.

Στην είσοδο του φέρει το οικόσημο της οικογένειας των Καλλέργηδων, της οποίας η ευρύτερη περιοχή αποτελούσε φέουδο την περίοδο της Ενετοκρατίας.Ακριβή χρονολογία ανέγερσης του δε γνωρίζουμε ωστόσο μια πρώτη αναφορά στην ύπαρξη του έχουμε σε πωλητήριο έγγραφο του 1520.

Στο σημείο αυτό υπήρχε κατά το παρελθόν σπουδαίο γυναικείο μοναστήρι,  το οποίο καταστράφηκε από τους Τούρκους κι απέμεινε μόνο το καθολικό του, το οποίο σήμερα ανήκει στην παρακείμενη Μονή Χαλέπας.

 Η Μονή στο σημείο περιγράφεται ως φρουριακής αριχτεκτονικής, με πύλες εισόδου βορειοανατολικά και δυτικά και στο κέντρο το ναό της Αγίας Μαρίνας.Ερείπια της μάλιστα σώζονταν μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα οπότε και χάθηκαν λόγω των καλλιεργειών που επεκτάθηκαν στους χώρους της.

Στο ναό της Αγίας Μαρίνας, η οποία αξίζει να σημειώσουμε πως έχει υποστεί εργασίες συντήρησης τόσο στο κτίριο όσο και στον εσωτερικό της διάκοσμο, υπάρχει πλούσιο τοιχογραφικό υλικό και μάλιστα σε σημεία του διακρίνουμε δύο στρώματα.

Αριστερά, όπως μπαίνουμε στην είσοδο, βλέπουμε τον Άγιο Γεώργιο το Δρακοντοκτόνο και δεξιά τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Τμήμα τοιχογραφίας, πλησίον της εισόδου, που δείχνει ένα χέρι να κρατά το πόδι ενός αλόγου, εντυπωσιάζει, ωστόσο δεν είναι ευδιάκριτη η μορφή του προσώπου.

Σε άλλα σημεία του ναού βλέπουμε της Εις Άδου Κάθοδο, την Πεντηκοστή, την Υπαπαντή, τη Γέννηση του Θεανθρώπου, μέσα σε ανάγλυφο την Αγία Μαρίνα κι ακριβώς απέναντι της, ένθρονη, την Παναγία.

Στην κόγχη του ιερού δεσπόζει η μορφή του Χριστού ενώ τον περιβάλλουν οι Συλειτουργούντες Ιεράρχες. Στην αψίδα του ναού έχουν τοιχογραφηθεί οι Άγιοι Δέκα.

Πάνω από την πόρτα ξεχωρίζει η σκηνή από την Κοίμηση της Θεοτόκου ενώ σε άλλο σημείο διακρίνεται άλλη μια εικόνα που μοιάζει με κοίμηση χωρίς όμως να είναι ευδιάκριτες οι μορφές και το ακριβές περιεχόμενο της.

Η Αγία Μαρίνα

Η Παναγία

Σε πολλές από τις τοιχογραφίες του ναού της Αγίας Μαρίνας τα μάτια των ιερών μορφών έχουν αφαιρεθεί, πράγμα που βλέπουμε σε πολλούς ναούς της Κρήτης ως φθορά σχετιζόμενη με την οθωμανική παρουσία στο νησί.

Η Αγία Μαρίνα είναι ένα πρόσωπο ιδιαίτερα αγαπητό στους Κρητικούς και την ημέρα της γιορτής της (17 Ιουλίου) πλήθος πιστών συρρέει στον ναούς που είναι αφιερωμένοι στη χάρη της.

Ο Βίος της Αγίας Μαρίνας

Η Αγία Μαρίνα γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Πισιδίας, με τη μητέρα της να πεθαίνει λίγο μετά τη γέννηση της, κάπου στο 270 μ.Χ. Ο πατέρας της, που ήταν Ιερέας ειδωλολάτρης, την ανέθεσε σε μια χριστιανή γυναίκα να τη μεγαλώσει, από την οποία η Μαρίνα διδάχθηκε για το Χριστό.

Όταν έγινε 15 χρονών, αποκάλυψε στον πατέρα της ότι είναι χριστιανή κι εκείνος την αποκήρυξε.

Αργότερα, όταν ο έπαρχος Ολύμβριος, όταν έμαθε πως η Μαρίνα ήταν χριστιανή διέταξε να τη συλλάβουν. Βλέποντας όμως την ομορφιά της θέλησε να τη μεταπείσει, να αλλάξει θρησκεία, για να την παντρευτεί.

Η ίδια αρνήθηκε πεισματικά και τότε εκείνος διέταξε να τη χτυπήσουν με ραβδιά μέχρι το αίμα της να κοκκινίσει τη γη και μετά να την κρεμάσουν για ώρα, πριν την φυλακίσουν.

Μέσα στην φυλακή ο διάβολος μεταμορφωμένος σε άγριο δράκοντα, προσπάθησε να την κάνει να τρομάξει. Εκείνη όμως προσευχήθηκε και ο δράκοντας έγινε ένας μαύρος σκύλος.

Ο Έπαρχος προσπάθησε για δεύτερη φορά να της αλλάξει πίστη αλλά η Μαρίνα έμεινε αμετακίνητη στο Χριστό.

Η τιμωρία της αυτή τη φορά ήταν να την κάψει με αναμμένες λαμπάδες. Από θαύμα όμως οι πληγές της έκλεισαν, και αυτό επηρέασε πολλούς που ασπάσθηκαν, όταν είδαν τι συνέβη, το χριστιανισμό. Αυτό ήταν και το τελευταίο που ανέχθηκε ο έπαρχος, διέταξε αμέσως μετά τον αποκεφαλισμό της 

(ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ αυστηρά η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική του περιεχομένου του παρόντος σε οποιοδήποτε ιστότοπο, χωρίς προηγούμενη άδεια της κατόχου του Ελένης Βασιλάκη, Νόμος 4481/2017 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα)

Η τοιχογραφία όπου εμφανίζεται ένα χέρι να πιάνει το πόδι αλόγου

Μια σκηνή, η δεύτερη που παραπέμπει  με κοίμηση στο ναό, χωρίς όμως να ξεχωρίζουν οι μορφές

Ο αρχαιοελληνικός μαίανδρος κοσμεί την αψίδα της τοιχογραφίας

(Μέρος των πληροφοριών αντλήθηκαν από το Κρητικό Πανόραμα, τεύχος 36, Μάιος 2010, και το κείμενο του Γιώργου Σταματάκη "Μονή Χαλέπας-Η Ακρόπολη του Μέσα Μυλοποτάμου")