Η σχέση των Σφακιανών με το Μαντείο των Δελφών και η "εξήγηση" που έδιναν για τον ατίθασο χαρακτήρα τους

Υπάρχει ένας μύθος που έλεγαν παλιά οι Σφακιανοί ο οποίος τους συνέδεε με την ίδρυση του μαντείου των Δελφών ενώ είχαν το δικό τους ιδιαίτερο τρόπο για να δικαιολογήσουν τη ροπή τους προς την παρανομία, κυρίως προς την κλοπή.

Διαβάσαμε γι αυτά στο βιβλίο του Σταύρου Κελαϊδή με τίτλο «Στα Σφακιά του 1894» και σας τα μεταφέρουμε.

Όταν έπλασε, λοιπόν, ο Θεός τον κόσμο, μοίρασε στους ανθρώπους τα αγαθά του. Σε άλλους έδωσε ελιές κι αμπέλια, σε άλλους πορτοκαλιές και λεμονιές.

 Οι Σφακιανοί έφτασαν όμως καθυστερημένοι στη μοιρασιά κι ο Θεός δεν είχε τι να τους δώσει.

Τους το είπε, μα εκείνοι εξαγριώθηκαν. Τον απείλησαν λοιπόν ότι θα φύγουν από τη σκέπη του και θα ξαναεπέστρεφαν τους 12 θεούς του Ολύμπου, διότι, όπως του θύμισαν, με το Δία είχαν τα «μέσα», αφού εκείνος ήταν γεννημένος στην Κρήτη. 

Και με το γιο του το φωτεινό Απόλλωνα είχαν όμως ιδιαίτερες φιλίες. Τέλος είχαν τα «μέσα» και στο περίφημο μαντείο της Τάρρας, αφού εκεί υπηρετούσε ως Αρχιερέας ο συνεπαρχιώτης τους Καρμάνορας.

 Το μαντείο αυτό βρισκόταν στην περιοχή της Αγίας Ρουμέλης, μπαίνοντας στο φαράγγι της Σαμαριάς, και η φήμη του ήταν ξακουστή με αποτέλεσμα να το επισκέπτεται πολύς κόσμος και να έχει μεγάλο πλούτο.

Ο Θεός των χριστιανών επανέλαβε στους Σφακιανούς πως ήλθαν με καθυστέρηση κι είχε ήδη ολοκληρώσει τη μοιρασιά. Εκείνοι πέρα από την απειλή επιστροφής στο Δωδεκάθεο του είπαν χολωμένοι πως πήγαν κοντά τους γιατί τους υποσχέθηκε ισονομία και θεϊκή εντολή χωρίς καθολική εκτέλεση δε γίνεται.

Ο Θεός κατάλαβε πως θα τους έχανε για πάντα αν επέμενε και τους είπε: «Όπως ξέρετε δε μου έμεινε τίποτα για να σας δώσω, το μόνο που έχω είναι η ευχή μου. Με αυτήν ως εφόδιο, σε όποιο τόπο κι αν πηγαίνετε, θα ριζώνετε και θα διακρίνεστε. Πάρτε λοιπόν την ευχή μου και με αυτήν να πορεύεστε».

Αυτή η τελευταία λέξη του Θεού έφερε μεγάλη σύγχυση, διότι αυτός μεν τους συνέστησε να πορευτούν, δηλαδή να φύγουν και να επιστρέψουν στην επαρχία τους. 

Εκείνοι όμως παρανόησαν και νόμιζαν πως το πορεύεστε σημαίνει να εξοικονομούν πόρους, να βολεύονται στη ζωή τους, με τα αγαθά που ήδη είχαν οι υπόλοιποι άνθρωποι. Και φυσικά για να τα πάρουν είχαν το ελεύθερο να το κάνουν είτε με το καλό είτε με το κακό, κι αυτό εφήρμοσαν επί αιώνες.

Σε ότι αφορά δε τη σχέση τους με το Μαντείο των Δελφών οι Σφακιανοί διηγούνταν πως ο φίλος τους ο Απόλλωνας μεταμορφώθηκε, κάποτε σε δελφίνι. 

Τα πλοία τους ,φορτωμένα ιερείς και πολεμιστές ήταν συγκεντρωμένα στον όρμο της Τάρρας, που ήταν τότε βαθύτερος από το σημερινό όρμο της Αγίας Ρουμέλης, έτοιμα να αποπλεύσουν. 

 Μπήκε μπροστά το δελφίνι και οδήγησε τα καράβια προς τα βορειοδυτικά. Περιέπλευσαν την Πελοπόννησο και μπήκαν μέσα στον Κορινθιακό κόλπο. Κάπου εκεί το δελφίνι σταμάτησε και άραξαν τα πλοία. 

Ο θεός Απόλλωνας ξαναπήρε τη μορφή του και υπέδειξε στους φίλους του σε ποιο σημείο επιθυμούσε να του κτίσουν το μαντείο του. Κάπου στο κέντρο της Ελλάδας, κι όχι στην άκρη της, όπως ήταν η Τάρρα.

Το έκτισαν λοιπόν οι Κρητικοί και το ονόμασαν των Δελφών, δηλαδή των δελφινιών, σε ανάμνηση της μεταμόρφωσης του Απόλλωνα.

 Κι ο θεός Απόλλωνας από τη μεριά του, για ανταπόδοση, τους έδωσε το προνόμιο να' ναι μόνο Κρητικοί οι εκεί ιερείς που συνεργάζονταν με την Πυθία.

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ αυστηρά η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική του περιεχομένου του παρόντος σε οποιοδήποτε site, χωρίς προηγούμενη άδεια της κατόχου του Ελένης Βασιλάκη, Νόμος 4481/2017 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα