Ευκαιρία η πυρκαγιά στα κτίρια του Πανεπιστημίου της Κνωσού να διορθωθούν πράγματα και στις Βούτες

Τις καταστροφές από φωτιές ή άλλα αίτια όχι μόνο τις απευχόμαστε αλλά τις ξορκίζουμε κιόλας γιατί, κακά τα ψέματα, σχεδιασμό για την αντιμετώπιση προβλημάτων εκ των προτέρων δεν διαθέτουμε κι όλα γίνονται εκείνη τη στιγμή. Αν οι αποφάσεις της στιγμής πιάσουν τόπο και ευνοήσουν και οι συνθήκες έχει καλώς, αλλιώς κλαίμε πάνω στις στάχτες και στα ερείπια.

Το πρόσφατο περιστατικό στο κτίριο του Πανεπιστημίου Κρήτης, στην Λεωφόρο Κνωσού, για πολλούς και διάφορους λόγους, αντιμετωπίστηκε με τέτοιο τρόπο ώστε ν’ αφήσει πίσω του μόνο υλικές ζημιές κι όχι ανθρώπινα θύματα, πράγμα που είναι θετικό.

Η καταστροφική αυτή πυρκαγιά, πέραν των άλλων όμως, μας δίνει την ευκαιρία να ανασκουμπωθούμε και να εξετάσουμε τα δεδομένα που έχουμε και μας επιτρέπουν ή όχι να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά στο μέλλον ανάλογα φαινόμενα σε άλλους παρόμοιους χώρους. 

Κυρίως όμως να δούμε αν μπορούμε να αποτρέψουμε τέτοια φαινόμενα, πράγμα που πρέπει να είναι και το ζητούμενο μας, γιατί η αλήθεια είναι πως δεν μας περισσεύουν χρήματα να στήνουμε από την αρχή κτίρια και ν’ αγοράζουμε εξοπλισμούς.

Έτσι πρέπει να αναρωτηθούμε αν ξεσπούσε ανάλογη πυρκαγιά στα κτίρια των σχολών που στεγάζονται στις Βούτες, τα οποία διαθέτουν και εργαστήρια και μάλιστα με εύφλεκτα υλικά, τι θα γινόταν;

Κατά καιρούς φτάνουν στα δημοσιογραφικά γραφεία πληροφορίες που αναφέρουν πως δεν έχουν αφεθεί στην τύχη τους μόνο οι εγκαταστάσεις του Πανεπιστημίου στην Κνωσού αλλά κι εκείνες στις Βούτες.

Τα κτίρια των διαφόρων σχολών στις Βούτες διαθέτουν μεσοτοιχίες που είναι φτιαγμένες από γυψοσανίδες και ψευδοροφές ενώ το κτίριο της Ιατρικής βρίσκεται ακριβώς δίπλα από το ΠΑΓΝΗ.

Στα εργαστήρια τους υπάρχουν συσκευές και εργαλεία, πολλά εκ των οποίων πανάκριβα, που καλό θα ήταν να γνωρίζαμε αν συντηρούνται κι αν παθαίνουν βλάβες οι οποίες εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους (βραχυκύκλωμα, ηλεκτροπληξία κ.α) ;

Εξ όσων γνωρίζουμε, οι εργαστηριακοί αυτοί χώροι δεν διαθέτουν μόνιμο προσωπικό και λειτουργούν πλέον με λιγοστούς συμβασιούχους (που διαρκώς αποδεκατίζονται)  και φοιτητές. Ποιος λοιπόν τους φροντίζει και τους  συντηρεί κι εκείνους και τα μηχανήματα τους;

Οι χώροι αυτοί διαθέτουν φύλαξη;

Υπάρχει σε περίπτωση κινδύνου σχέδιο εκκένωσης;

Κάποιος επίσης πρέπει να μας πει , με αφορμή και την ανακοίνωση του Πανεπιστημίου που ζητούσε η κοινωνία να στηρίξει οικονομικά τους φοιτητές που διέμεναν στη φοιτητική εστία η οποία καταστράφηκε, τι γίνεται με τα αδιάθετα κονδύλια του ειδικού λογαριασμού του Πανεπιστημίου Κρήτης; 

Πως αξιοποιούνται αυτά τα ποσά και γιατί δεν καταλήγει μέρος τους στο να δικαιολογήσει το Πανεπιστήμιο μας το καλό όνομα που έχει και στις δομές του, που είναι απαραίτητες για τις ερευνητικές, εκπαιδευτικές, επιμορφωτικές, αναπτυξιακές και λοιπές δράσεις και λειτουργίες του;