Μονή Χαλέβη : Η Παναγία πήρε στους ώμους της κι έσωσε τον Ηγούμενο της από την αγχόνη

Στο δρόμο προς τους οικισμούς Χρωμοναστήρι και Ρουσσοσπίτι, δεξιά, βρίσκεται η Μονή Xαλεβή.Πρόκειται για ένα Μοναστήρι που εκτιμάται πως κτίστηκε κάπου τον 16^ο αιώνα και λειτούργησε κανονικά και επί Τουρκοκρατίας.

Της Ελένης Βασιλάκη

Για ένα μεγάλο διάστημα ήταν Σταυροπηγιακή Μονή ενώ γύρω στο 1900 διαλύθηκε και έγινε μετόχι της Μονής Aρσανίου πριν το 1991 προσαρτηθεί στη Μονή της Aγίας Eιρήνης.

Από τους χώρους της διασώζεται σήμερα μόνο ο εντυπωσιακός μονόκλιτος ναός της Kοιμήσεως της Θεοτόκου, που στο υπέρθυρο του φέρει τη χρονολογία 1864.

Γύρω από το ναό μπορεί να δει κανείς ερείπια των υπόλοιπων χώρων του Μοναστηριού που κάποτε είχε φρουριακή μορφή.

Σήμερα σ’ αυτό ζει μόνο μια Μοναχή, η Πορφυρία, η οποία φροντίζει το ναό και προσεύχεται σ’ αυτόν.

Τη συναντήσαμε και μας μίλησε για την ιστορία της Μονής ενώ μας διηγήθηκε πως σώθηκε, με την παρέμβαση της Παναγίας στην οποία είναι αφιερωμένος ο ναός, ο Ηγούμενος επί Τουρκοκρατίας.

Όπως λοιπόν μας περιέγραψε η Μοναχή Πορφυρία, η Μονή Χαλέβη παλιά ήταν πολύ πλούσιο μοναστήρι και μάλιστα οι Μονές Αρκαδίου και Αγίας Ειρήνης υπήρξαν μετόχια της.

Οι καλλιεργημένες εκτάσεις της ξεπερνούσαν τα 8.000 στρέμματα ενώ διέθετε και κρυφό σχολείο, επί Τουρκοκρατίας, όταν τότε λειτουργούσε ως ανδρικό Μοναστήρι.

Τις δύσκολες εκείνες εποχές τροφοδοτούσε, όσο μπορούσε, τους χριστιανούς με αγαθά που παρήγαγε πράγμα που ενοχλούσε τις τουρκικές αρχές της περιοχής, οι οποίες ήθελαν όλο τον πλούτο της Μονής για λογαριασμό τους.

Ο Ηγούμενος του Μοναστηριού πήγε στον Πασά του Ρεθύμνου, όταν κατάλαβε πως οι Τούρκοι εποφθαλμιούσαν την ακίνητη τους περιουσία, και τον παρακάλεσε να μην τους τη στερήσει όλη γιατί με τα αγαθά της γης έτρεφαν πολλά στόματα.

Εκείνος όμως δε φάνηκε να εισακούει την έκκληση των μοναχών. Έτσι ο Ηγούμενος σε μια τελευταία απέλπιδα προσπάθεια έφτασε ως την Κωνσταντινούπολη για να υποβάλει σε ανώτερο επίπεδο το αίτημα τους.

Η κίνηση του όμως αυτή εξόργισε τον Πασά του Ρεθύμνου ο οποίος έδωσε εντολή να σφαγιαστούν οι δέκα μοναχοί της Μονής Χαλέβη και να βασανιστεί, πριν θανατωθεί, ο Ηγούμενος τους.

Σύμφωνα με την Μοναχή Πορφυρία, οι Τούρκοι στρατιώτες ακολούθησαν κατά γράμμα τις εντολές που είχαν λάβει κι αφού σκότωσαν τους μοναχούς βασάνισαν επί τέσσερις ημέρες τον Ηγούμενο και στο τέλος τον κρέμασαν σ' ένα δέντρο .

Οι χριστιανοί που παρακολουθούσαν τον απαγχονισμό ζήτησαν να του καλύψουν το κεφάλι με ένα ύφασμα για να μην φαίνεται την ώρα που ξεψυχούσε. Έτσι κι έγινε.

Αφότου όμως έφυγαν από το σημείο οι Τούρκοι ξεκερέμασαν τον Ηγούμενο για να τον θάψουν και τότε διαπίστωσαν πως ήταν ακόμα ζωντανός. Τους είπε μάλιστα πως την ώρα που τον κρεμούσαν, και τραβούσαν το σκαμνί κάτω από τα πόδια του για να τον αποτελειώσουν, ένιωσε πως μια γυναίκα, που ήταν η Παναγία, τον έβαλε να ακουμπήσει και να στηριχθεί πάνω στους ώμους της, κι έτσι σώθηκε.

Αμέσως μετά οι χριστιανοί φυγάδευσαν τον Ηγούμενο για να μην καταλάβουν οι εχθροί πως είχε καταφέρει να σωθεί.

(ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ αυστηρά η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική του περιεχομένου του παρόντος σε οποιοδήποτε site, χωρίς προηγούμενη άδεια της κατόχου του Ελένης Βασιλάκη, Νόμος 4481/2017 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα)