Στην Κρήτη τα λέμε απλά χοχλιδάκια ωστόσο επιστημονικά θα τα βρείτε ως theba pisana. Συναντώνται σε ξηρές περιοχές, συνήθως κοντά στη
θάλασσα, ιδιαίτερα σε αµµόλοφους, καθώς επίσης όπου υπάρχουν φυτά και µπορούν να προσκολληθούν επάνω τους .
Παρότι σήμερα ελάχιστοι τα καταναλώνουν οι παλιοί θυμούνται πως αποτελούσαν βασικό μεζέ για οινοποσίες, ρακοποσίες και γενικά όπου η περίσταση ζητούσε μεζεδάκια.
Τα εν λόγω χοχλιδάκια μάλιστα βγαίνουν εύκολα από το
κέλυφος τους με οδοντογλυφίδα χωρίς καν να χρειάζονται πιρούνι, εξάλλου το
μέγεθος τους δεν επιτρέπει τη χρήση του.
Πέρα από νόστιμα όμως μπορούν να αποδειχθούν και μεγάλο μπελάς για τους αγρότες
και γενικότερα όλους όσοι έχουν καλλιέργειες. Αν "πιάσουν" αμπέλι, ελιές ή λαχανικά τα καταστρέφουν τρώγοντας τα.
Και έχουν το χαρακτηριστικό όπου βρεθούν να είναι σε
τεράστιες συγκεντρώσεις, όπως στα ξερόχορτα των φωτογραφιών μας σε περιοχή της Μεσαράς όπου χιλιάδες
από δαύτα έχουν κάνει κατάληψη στο χωράφι, μη αφήνοντας ούτε ένα φυτό δίχως να
το κατακλύσουν.
Ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες θα τα δείτε ακίνητα, προσκολλημένα πάνω στα φυτά περιμένοντας υπομονετικά τα πρωτοβρόχια για να αρχίσει να πρασινίζει η γη ώστε να μπορέσουν να βρούν τροφή και να μετακινηθούν