Γνωρίσαμε από κοντά τη σπάνια φυλή βοοειδών του Στέλιου Τρυλιράκη στη Δρακώνα

Η εκτροφή βοοειδών δεν είναι στα φόρτε της στην Κρήτη κι έτσι η επαφή με ένα κοπάδι τέτοιων ζώων δεν είναι κάτι συνηθισμένο. Πόσο μάλλον η επαφή με ένα κοπάδι μιας σπάνιας διασωθείσας κρητικής φυλής.

Της Ελένης Βασιλάκη

Φυσικά μιλάμε για τα βοοειδή που εκτρέφει στη Δρακώνα Χανίων ο Στέλιος Τρυλιράκης, ιδιοκτήτης της διάσημης πλέον ταβέρνας ο «Ντουνιάς».

Ο κ Τρυλιράκης βρήκε τα ζώα αυτά στην κατοχή εκκλησίας, τα αγόρασε και προσπαθεί με όλες τις δυνάμεις του να τα διασώσει και να μεγαλώσει τον πληθυσμό τους.

Για να εξακριβώσει τη φυλή στην οποία ανήκουν, καθώς είναι εμφανής η διαφορά τους από τα άλλα βοοειδή που έχουμε στην Κρήτη, απευθύνθηκε στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, το οποίο συνεργάστηκε για να διερευνήσει το θέμα αυτό με το Πανεπιστήμιο  Ludwig-Maximilians του Μονάχου. 

Η απάντηση τους ήταν ξεκάθαρη: η ομάδα των βοοειδών της Δρακώνας εξετάστηκε και συγκρίθηκε με διάφορες ομάδες και φυλές βοοειδών ελληνικής και ευρωπαϊκής προέλευσης και τα αποτελέσματα από τις φυλογενετικές αναλύσεις έδειξαν πως υπάρχει εμφανέστατη απόσχιση τους από τις υπόλοιπες ομάδες και φυλές. 

Τα βοοειδή του κ Τρυλιράκη συνιστούν μια ιδιαίτερη ομοιογενή ομάδα με γενετική διαφοροποίηση από τις άλλες ελληνικές φυλές και με βάση τα φαινοτυπικά τους χαρακτηριστικά και τις ιστορικές αναφορές που υπάρχουν, είναι πιθανό να ανήκουν στον εξαφανισμένο τύπο της ορεινής φυλής βοοειδών της Κρήτης.

Κατά την τελευταία μας επίσκεψη στη Δρακώνα πήγαμε στο χωράφι όπου βοσκούσαν αυτά τα σπάνια ζώα και είχαμε τη χαρά να δούμε από κοντά πως αντιδρούν στην ανθρώπινη παρουσία και πως είναι η συμπεριφορά τους μέσα στο πλαίσιο της ομάδας τους.

Όπως στις ανθρώπινες κοινωνίες έτσι και στη δική τους υπάρχει το κυρίαρχο αρσενικό, που έπαιζε το ρόλο του αρχηγού. Ο Γκρίζος, όπως τον έχει ονομάσει ο Στέλιος Τρυλιράκης, ήταν εκείνος που έδωσε την «άδεια», όταν βεβαιώθηκε για τις καλές μας προθέσεις, στα θηλυκά να πλησιάσουμε κοντά τους.

Στην ομάδα βέβαια υπήρχε κι άλλο αρσενικό, το οποίο όμως αναγνώριζε την αρχηγία του Γκρίζου, και παρότι κάποιες στιγμές προσπαθούσε να κάνει τα δικά του στο τέλος πάντα υποχωρούσε.

Τα θηλυκά είχαν κι εκείνα τους χαρακτήρες τους, άλλα πολύ ήσυχα και ντροπαλά κι άλλα πιο ζωηρά και «κακομαθημένα» αφού δεν ήθελαν ν αφήσουν τα υπόλοιπα ζώα της ομάδας να φάνε τα αχλάδια που τους μαζέψαμε για να τα δελεάσουμε και να μας αφήσουν να τα πλησιάσουμε.

Τα μικρά της ομάδας, σαν παιδάκια, έπαιζαν και ακολουθούσαν τα ενήλικα ζώα χωρίς να παίρνουν πρωτοβουλίες.

Ο Στέλιος μας είπε πως λειτουργούν όλα μαζί ως αγέλη, έχουν αναγνωρίσει την πρωτοκαθεδρία του Γκρίζου και τον υπακούν πάντα, εκείνος μπαίνει μπροστά αναγνωρίζει τυχόν κίνδυνο και τον εμποδίζει να φτάσει στην ομάδα του .

Όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες μας, αυτή η φυλή βοοειδών έχει μικρότερο μέγεθος από τις υπόλοιπες ενώ είναι πολύ χαρακτηριστικό το μαύρο τελείωμα στα κέρατα τους. 

Είναι υπέροχα ζώα και είναι κάτι παραπάνω από επαινετή η προσπάθεια του Στέλιου Τρυλιράκη να τα διασώσει, παρότι δεν είναι μια δουλειά εύκολη. Απαιτεί χρήματα και προσωπική εργασία που για έναν άνθρωπο σαν εκείνον, που δουλεύει ολημερίς στην ταβέρνα του, είναι σχεδόν θυσία. Όμως δεν το βάζει κάτω και προσπαθεί να διασφαλίσει τη χρηματοδότηση εκείνη που θα σιγουρέψει το ότι αυτή η φυλή σπάνιων βοοειδών δεν θα χαθεί.