Πεζοπορία από τα Σαχτούρια προς την κορυφή Βουβάλα με κατάληξη στις γραφικές Μέλαμπες

Μια όμορφη και σχετικά εύκολη διαδρομή, με κατάληξη στις Μέλαμπες, είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν την Κυριακή τα μέλη του Πεζοπορικού Ομίλου Ηρακλείου.

Ο καιρός στάθηκε σύμμαχος των πεζοπόρων αφού έμοιαζε περισσότερο ανοιξιάτικος θυμίζοντας τους, με ένα ψηλόβροχο, στο τέλος κι αφού είχαν ολοκληρώσει την πεζοπορία τους πως είμαστε ήδη σχεδόν στα μέσα του Νοεμβρίου.

Αφετηρία της διαδρομής ήταν τα Σαχτούρια. Από δρομάκι του χωριού, γεμάτο μαραθιές και τα αρώματα τους, η ομάδα κινήθηκε ανηφορικά προς την ανατολική έξοδο του οικισμού οδηγούμενη σε στενό αγροτικό μονοπατάκι κι από κει σε αγριάδα, με υπέροχη θέα προς τα Σαχτούρια αλλά και προς τη θάλασσα.

Τα Σαχτούρια

Στο τοπίο, με τη χαμηλή βλάστηση, ξεπρόβαλαν τεράστιοι όγκοι βράχων ενώ στο βάθος το όρος Ασιδέρωτας, που έπαιζε με το φως δημιουργώντας σκιάσεις στους πρόποδες του.

Από ψηλά τα μικρά χωριά με τα άσπρα σπίτια έμοιαζαν να χουζουρεύουν αυτό το κυριακάτικο πρωινό και να ξεκουράζονται από την καλοκαιρινή τουριστική κίνηση που πλέον βαρύνει και αυτά.

Η ατμόσφαιρα δεν ήταν ιδιαίτερα καθαρή κι έτσι με δυσκολία μπορούσε να ξεχωρίσει κανείς, όσο προχωρούσε η διαδρομή, τον Κέδρο και τον Ψηλορείτη.

Η απουσία βροχής ήταν φανερή και σε αυτό το κομμάτι της Κρήτης με τη γη να μοιάζει διψασμένη και τους μικρούς κρόκους, που μόλις είχαν ξεπροβάλει από το χώμα, να αγωνίζονται για την επιβίωση τους.

Η πρώτη στάση της ομάδας έγινε στο ξωκλήσι του Χριστού, που έχοντας μοναδική παρέα ένα μικρό κυπαρίσσι, ατένιζε, από κει ψηλά, το ακρωτήριο Λίθινο, τα νησάκια Παξιμάδια, τη Γαύδο και τα νότια παράλια του Ρεθύμνου.

Από κει και για μερικές δεκάδες μέτρα οι πεζοπόροι κινήθηκαν σε χωματόδρομο μέχρι που έφθασαν στους πρόποδες της Βουβάλας (υψόμετρο περίπου 1000 μέτρα).

Στο βάθος τα Παξιμάδια

Κι εδώ ξηρασία και ανυπαρξία πράσινου σχεδόν σε όλη τη διαδρομή ως την κορυφή. Βέβαια αυτό δεν εμπόδισε μερικά βρώσιμα μανιτάρια να ξεφυτρώσουν ενώ η ομάδα χάρηκε και τη σποραδική εμφάνιση λαγών, που τρομαγμένοι από την ανθρώπινη παρουσία έτρεχαν να κρυφτούν σε ασφαλέστερα σημεία του βουνού.

Διακρίνεται στο βάθος η κορυφή της Βουβάλας

Ένα δέντρο και μερικά χαλάσματα, μάλλον από στάνες, γέμιζαν την άδεια πλαγιά της Βουβάλας, που στην κορυφή της σήκωνε το βάρος μιας γιγαντιαίας κεραίας κινητής τηλεφωνίας.

Ένα ακόμα διάλειμμα έγινε εκεί για να θαυμάσουν οι πεζοπόροι, έστω θαμπά, την υπέροχη θέα προς όλες τις κατευθύνσεις με ακρωτήρια, βουνά, νησάκια, παραλίες και μια θάλασσα θερμοκηπίων στη Μεσαρά, να απλώνονται περιμετρικά της κορυφής.

Περπάτημα πάνω σε μικρότερες βουνοκορφές είχε η συνέχεια της διαδρομής, αυτή τη φορά κατηφορικό, μέχρι το ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία. Από δω και κάτω το πράσινο γίνεται εντονότερο και είναι φανερό πως η ευεργετική βροχή έχει κάνει το πέρασμα της από το σημείο.

Αμέσως μετά ένα παλιό στενό μονοπάτι θα οδηγήσει την ομάδα ως τις Μέλαμπες, με τα γραφικά σοκάκια και τους ωραίους ναούς της. Εκεί δόθηκε ελεύθερος χρόνος για περιήγηση στο χωριό αλλά και φαγητό στην μεγάλη πλατεία του.

Ελένη Βασιλάκη