Κρυονέρι: Μια ανασκαφή με μεσομινωικά ευρήματα που ποτέ δεν ολοκληρώθηκε

Ήλθον, είδον, ανέσκαψον επιφανειακά και απήλθον. Ο λόγος για τους αρχαιολόγους που παρενέβησαν το 1993 όταν σε εργασίες διάνοιξης δρόμου, έξω από τον οικισμό του Κρυονερίου, βρέθηκε τμήμα αρχαίου πιθαριού κι ενώ ξεκίνησαν τις ανασκαφές ,που αποκάλυψαν κτίσματα της Μεσομινωικής περίοδου, εντέλει δεν ολοκλήρωσαν το έργο τους.

Της Ελένης Βασιλάκη

Εδώ και χρόνια ο Πολιτιστικός Σύλλογος Κρυονερίου οι «Ασσυρώτοι» ζητά να συνεχιστούν οι ανασκαφές και να δουν το φως όλες οι λεπτομέρειες που αφορούν στη συγκεκριμένη δομή όμως η φωνή τους δεν φτάνει ως τους αρμόδιους.

Όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες του e-storieskritis το κτίσμα είναι χωρισμένο σε δωμάτια, δε γνωρίζουμε τη χρήση του ούτε αν γύρω απ αυτό υπάρχουν κι άλλες ανάλογες δομές που συγκροτούν έναν μικρό οικισμό ή είχαν εμπορική-αποθηκευτική χρήση.

 Στις ανασκαφές που κράτησαν λίγες ημέρες βρέθηκαν στο ένα από τα δωμάτια του κτίσματος τρία πιθάρια, το ένα εκ των οποίων ακέραιο.

Το αίτημα συνέχισης των ανασκαφών είχε θέσει η πρόεδρος του Συλλόγου Ελένη Βερτούδου στο 31ου Αναπτυξιακό Συνέδριο Μυλοποταμιτών ζητώντας όχι μόνο για τυπικούς λόγους να αποκαλυφθεί ότι υπάρχει στο σημείο αλλά και για να μπορέσουν οι κάτοικοι του χωριού να μάθουν την ιστορία τους και να συνδέσουν τα κομμάτια της προς την κατεύθυνση ανάπτυξης του χωριού τους.

Γιατί το Κρυονέρι δεν είναι ένα τυχαίο χωριό: διαθέτει φυσική ομορφιά καθώς είναι πνιγμένο στο πράσινο, το οποίο ενισχύει η παρουσία νερού, είναι ο τόπος όπου γεννήθηκε και έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του ο μεγάλος Κρητικός ΣυγγραφέαςΝίκος Καζαντζάκης, μια και από κει καταγόταν και είχε σπίτι η μητέρα του, διαθέτει εκπληκτικούς παλαιούς ναούς με την ιστορική μονή Χαλέπας να βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση. 

Παράλληλα ένα μεγάλο τμήμα του παραμένει ερειπωμένο διατηρώντας όμως μια ιδιαίτερη γοητεία στα γεμάτα καμάρες σπίτια του ενώ επιπλέον αποδείχθηκε πως η περιοχή, λίγο πιο κάτω από το εγκαταλελειμμένο Κρυονέρι, ήταν τόπος κατοίκησης των Μινωιτών. 

Κυρίως όμως είναι ένα χωριό που η ζεστασία με την οποία περιβάλλουν κάθε ξένο επισκέπτη οι κάτοικοι του σε κερδίζει και σε κάνει να θέλεις να το επισκεφθείς ξανά και ξανά