Στον Άη Γιώργη το Μεθυστή στο Χαράκι με την ιερή ελιά στη στέγη του

 Προστάτης στο χωριό Χαράκι, στην πρώην επαρχία Μονοφατσίου, είναι ο Άγιος Γεώργιος ο Μεθυστής.

Της Ελένης Βασιλάκη

Κάθε χρόνο στις 3 Νοεμβρίου πανηγυρίζει τόσο ο νεότερος ναός του χωριού, που είναι αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο όσο και ο παλαιότερος,ακριβώς δίπλα του. Μάλιστα ο τελευταίος δεν ξεχωρίζει μόνο λόγω της παλαιότητας του αλλά και για την ελιά που είναι φυτρωμένη στα κεραμίδια της στέγης του.

Και πώς να μην πιστέψουν οι παλιότερες γενιές των κατοίκων του Χαρακίου πως αυτή η ελιά δεν είναι θεόσταλτη βλέποντας την να επιβιώνει χρόνια πάνω στη στέγη, δίπλα στο καμπαναριό, χωρίς χώμα, φορτωμένη κάθε χρόνο το Νοέμβριο με τους μικρούς καρπούς της;

Δεν άργησαν λοιπόν, στο πέρασμα των χρόνων,  να της προσδώσουν θαυματουργές ιδιότητες. Σε επίσκεψη του τη δεκαετία του 90 στο Χαράκι ο λαογράφος Γιώργος Σταματάκης έμαθε από ηλικιωμένη κάτοικο πως τον καρπό αυτής της μικρής ελιάς, ακόμα πιο παλιά, τον μάζευαν και, θεωρώντας πως είναι αγιασμένος, φρόντιζαν έστω κι από ένας να φτάσει στα χέρια κάθε οικογένειας που διέθετε ελαιόδεντρα. 

Αυτόν τον καρπό οι νοικοκυραίοι τον έριχναν να αλεστεί μαζί με την υπόλοιπη σοδιά της χρονιάς τους κι έτσι θεωρούσαν πως είχαν αγιασμένη  και ευλογημένη όλη την παραγωγή ελαιόλαδου τους.

Μια διαφορετική διήγηση, αλλά και αυτή στο πνεύμα των θαυματουργών ιδιοτήτων που θεωρούσαν πως έχει αυτή η ελιά, έκαναν άντρες του χωριού, πριν από χρόνια, και στο Χριστόφορο Χειλαδάκη. Όπως του είπαν, όποια γυναίκα εγκυμονούσα κατάφερνε να φτάσει ως τη στέγη και να κόψει έστω κι ένα φύλλο ελιάς κι αυτό να το βράσει και να το πιεί , τότε είχε σίγουρη τη γέννηση αρσενικού παιδιού.

Με την πάροδο του χρόνου όλη αυτή η προφορική παράδοση και τα πιστεύω των παλαιότερων γενεών, δυστυχώς, χάνονται κι έτσι σήμερα αν ρωτήσει κανείς στο Χαράκι τους κατοίκους δύσκολα κάποιος θα θυμάται να του πει για τη μικρή ελιά στη στέγη του Αγίου Γεωργίου.

Ο νέος ναός του Αγίου στο Χαράκι 

Για την ιστορία να πούμε πως στις αρχές Νοεμβρίου η Εκκλησία μας γιορτάζει την ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Γεωργίου, δηλαδή τη μεταφορά τους στη Λύδδα της Ιόππης, που ήταν η πατρίδα της μητέρας του.

Κατά παράδοση στην Κρήτη αυτήν την ημέρα ανοίγονται τα βαρέλια με το νέο κρασί της χρονιάς, το οποίο δοκιμάζει ο ιδιοκτήτης του και η παρέα του.Βέβαια κάτι ανάλογο, με σπονδές στο Θεό του κρασιού το Διόνυσο, υπήρχε και στην αρχαιότητα στη γιορτή που ονομαζόταν Πιθοίγεια.

(ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ αυστηρά η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική του περιεχομένου του παρόντος σε οποιοδήποτε site, χωρίς προηγούμενη άδεια της κατόχου του Ελένης Βασιλάκη, Νόμος 4481/2017 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα)