Το μακρύ ταξίδι αναπαραγωγής των σπόρων από το κρινάκι της θάλασσας

Το ταξίδι τους ξεκινούν αυτή την εποχή οι σπόροι των κρίνων της θάλασσας για να βρουν νέες αμμουδιές και να τις γεμίσουν με την ομορφιά και τα αρώματα τους.

Ο Κρίνος της θάλασσας ή Κρίνος της Παναγίας ή Παγκράτιον το παράλιον (Pancratium maritimum), όπως αλλιώς λέγεται, όταν ολοκληρώσει τον κύκλο της ανθοφορίας του στις αμμουδιές, όπου φύεται, ξεκινά τη διαδικασία αναπαραγωγής του.

Με τη βοήθεια του ανέμου τα μαύρα και πανάλαφρα σπόρια του σκορπίζονται στην αμμουδιά, παρασέρνονται ως τη θάλασσα κι από κει ταξιδεύουν για άλλες παραλίες.

Είναι μοναδική αυτή η προνοητικότητα της φύσης ώστε αυτό το εκπληκτικής ομορφιάς ντελικάτο κρίνο να μπορεί να βρίσκει άλλα καινούργια μέρη για να ριζώσει. 

Αλλά και το ότι χρησιμοποιεί τον άνεμο για την αναπαραγωγή του ενώ την ίδια ώρα προφυλάσσεται απ’ αυτόν αναπτύσσοντας πολύ βαθύ ριζικό σύστημα ώστε να μην ξεριζώνεται από την άμμο.

 Ένα ακόμα εκπληκτικό χαρακτηριστικό αυτού του φυτού είναι πως μπορεί ο σπόρος του να παραμείνει χρόνια θαμμένος κάτω από την άμμο μέχρι να κρίνει πως οι συνθήκες είναι κατάλληλες για να κάνει την εμφάνιση του πάνω από την επιφάνεια της, ως λουλούδι.

Δεν ριζώνει όμως σε όλες τις παραλίες, αναζητά πλούσιο αμμώδες υπόστρωμα, αρκετό ήλιο και την υγρασία της θάλασσας για να μπορέσει να αναπτυχθεί.

Ο κρίνος της θάλασσας είχε εμπνεύσει τους Μινωίτες που τον απεικόνιζαν τις τοιχογραφίες τους ενώ ο Θεόφραστος είχε αναφερθεί στο βολβό του φυτού αποκαλώντας τον «εριοφόρο» επειδή διέθετε λεπτές ίνες που έμοιαζαν με κλωστές και μ αυτές παλιότερα έφτιαχναν υφάσματα.

Κατά την αρχαιότητα οι άνθρωποι δεν θαύμαζαν μόνο το κρινάκι της θάλασσας αλλά είχαν βρει και φαρμακευτικές ιδιότητες σ’ αυτό καθώς διέθετε δραστικές ουσίες με  αντιβακτηριδιακή, αντιφλεγμονώδη δράση.

Ο Θεόφραστος το χρησιμοποιούσε και ως αντίδοτο στις δηλητηριάσεις