Κώστας Μπαρμπούνης: Ο άνθρωπος που αναστύλωσε πάνω από 40 βυζαντινές εκκλησίες σε όλη την Κρήτη

Φωτογραφία: Μαρία Παπαϊωάννου

Τον γνώρισα στη γιορτή του Άη Γιώργη του Μεθυστή στο Άνω Μαλάκι όπου ο πρόεδρος του τοπικού Πολιτιστικού Συλλόγου, Μάρκος Βαγιωνάκης, τον βράβευσε για την προσφορά του στο χωριό, στο κομμάτι που αφορά στην αναστύλωση των παμπάλαιων ναών του.

Της Ελένης Βασιλάκη

Ο Κώστας Μπαρμπούνης, για τον οποίο ο λόγος, σήμερα στα 78 του χρόνια, είναι καταπονημένος από τη σκληρή δουλειά του οικοδόμου που έκανε επί δεκαετίες. 

Βρέθηκε, μετά το 1988 και μέχρι τη συνταξιοδότηση του, υπεύθυνος για δεκάδες αναστηλώσεις εκκλησιών από το Ρέθυμνο μέχρι και τη Σητεία.

Εργάστηκε στην Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων και μετρά, όπως μας είπε, τουλάχιστον 45 αναστηλώσεις βυζαντινών ναών.

Θυμάται ανάμεσα τους έξι στην Επισκοπή Πεδιάδος, επτά στον Άγιο Θωμά, τις  εκκλησίες του χωριού του, ναούς στο Καστέλι αλλά και τον Άγιο Φανούριο στο Βαλσαμόνερο.

Την ενασχόληση του με τις αναστυλώσεις την ξεκίνησε αργά στη ζωή του, ήταν ήδη 55 ετών, όμως ήταν καλός μάστορας στα οικοδομικά γι αυτό και επιλέχθηκε να μπει μπροστά και σε τούτο το δύσκολο έργο. 

Κι αν κρίνουμε από την αναστηλωτικές εργασίες  που είδαμε να έχουν γίνει στον Άη Γιώργη το Μεθυστή σίγουρα μόνο τυχαίος μάστορας δεν ήταν.

Η πρώτη του δουλειά, μας εξήγησε, όταν του ζητούσαν να δώσει ξανά ζωή σε μια ερειπωμένη εκκλησία, ήταν να βρει τα σύνορα της, που δεν ήταν πάντα ευδιάκριτα. Από κει και πέρα για το κτίσιμο, εφόσον υπήρχαν τμήματα εντελώς κατεστραμμένα, χρησιμοποιούσε ντόπια υλικά.

Ολιγόλογος, μου έδειξε τα τρεμάμενα χέρια του και μου είπε πως κάποτε τα κατάφερνε με  αυτές τις δουλειές  αλλά σήμερα μαζεύτηκε όλη η καταπόνηση τόσων χρόνων και τον έχει φέρει σε αυτή την κατάσταση.

Εδώ που τα λέμε η πέτρα είναι δύσκολο υλικό κι όσοι έχουν δουλέψει σε οικοδομή έχουν ταλαιπωρήσει το σώμα και τον οργανισμό τους όσο κανένας άλλος εργαζόμενος.

Όμως στην περίπτωση του κ Μπαρπούνη το ότι σήμερα βλέπει τα έργα του και μαζί του τα θαυμάζει όλος ο κόσμος, έχοντας παράλληλα την αγάπη και την εκτίμηση των συγχωριανών του, είναι μεγάλη ικανοποίηση και ίσως η ελάχιστη αμοιβή για την τόση σκληρή δουλειά που έκανε σε όλη του τη ζωή