Το Καλικότριμμα... η αγροτική γιατρός και οι γιατρικουλιές τω παλαιινώ αθρώπω

Δε χρειάζεται να είναι κάποιος συγγραφέας για να σε αγγίξει με τα γραφόμενα του. Ειδικά στην Κρήτη υπάρχουν άνθρωποι που διατηρώντας τη τοπολαλιά τους μπορούν να μετατρέψουν μια απλή ιστορία σε λογοτεχνικό αριστούργημα.

Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι και η Έφη Μιχελάκη. Έχοντας την τύχη να γεννηθεί στην όμορφη περιοχή της Μεσαράς, αγάπησε όχι μόνο τον τόπο της αλλά και την ιδιαίτερη διάλεκτο του. 

Παρότι οι σπουδές και το επάγγελμα της δεν έχουν σχέση με τη λογοτεχνία η ίδια συχνά πυκνά φιλοδωρεί στους φίλους της στο facebook με εκπληκτικές περιγραφές, σε μια γλώσσα που μαγεύει και δημιουργεί με την κάθε λέξη της υπέροχες εικόνες.

Μια τέτοια ιστορία γραμμένη από την Έφη Μιχελάκη επιλέξαμε να σας παρουσιάσουμε η οποία έχει πέραν της γλωσσικής της ιδιαιτερότητας και την σπαρταριστή  πλευρά της, τίτλος της:

   "Το Καλικότριμμα"

"Η αλήθεια ειναι  πως όλες τσι παιδικές αστένειες τσι είχα περασμένες....και τη κατσίβερη και τα ανεμοβλοίδια και τσι μαγουλάδες.Και το κοκκύτη είχα περασμένο , σάμε που το γάλα μιας χωριανής γαιδάρας μου 'κοψε το βήχα μια κι όξω.

Ίσως είναι και ετουτοσάς ένας λόγος απού τα αγαπώ και τα σέβομαι τα "χτήματα " και μαζί με αυτά κι όλο το ζωικό βασίλειο.

Από πονόλαιμους και αμυγδαλές και γρίπες...( κάθε χειμώνα είχαμε το ίδιο βιολί στο σπίτι μας) η μάνα , ήτονε αναγκασμένη μπλιό με ετουτηνά την ευαισθησία μου στη κρυγιώτες...

Τα ίδια έπαθα κι οφέτος και ακόμη παραπάνω ...

Ψυγημένη ήμουνε , στι γιορτάδες , και σάμε σήμερο που σας σε μιλώ...

Εξεκίνα ο πόνος απ΄το αριστερό ριζαύτι , πιασμένος ο σβέρκος και οι δυο μου κουτάλες , όλα τα αριστερά μου πλαισερά , και κατέβαινε σάμε χαμηλά στι κοκκάλους...δεν εγύριζε η κεφαλή μούδε δεξά μούδε ζερβά ...

Τόσονα πόνο είχα χρόνια ν 'κούσω..

Στην εκκλησιά μου βάλανε απουσία ,το ίδιο και στο καφενείο τση Αγγελοπούλενας ,που συχνάζω στο χωριό.Και στο πολιτιστικό σύλλογο τα ίδια.

Μα τολάιστο η παρέα δεν εξέλειπε απ το σπίτι μας ...κάθε βράδυ , βεγγερίζαμε στο τζάκι, με όλα τα θειαδάκια που ειναι πομεινάρικα στη γειτονιά μου. Κι η καθεμιά ήβγανε και τη δική τζη διάγνωση...

Η μια 'λεγε για στρούφιγμα  ή άλλη πως ήμουνε ψυγημένη,

άλλη πως ήτονε μόνο μάτι κι άλλη πως ήθελα ξελαίμισμα ...

Η θεία η Μαρικα είπε πως θέλω παντρειά ,για τούτονα κάνω την αρρωσταρά ...μα πράμα δεν έχω...

Σάμε που τση ξεβαρέθηκα όλες και αποφάσισα να παω στου γιατρού...

Ποθαμένη ήτονε και η συγχωρεμενη η Ουρανία , απού γιατροπόρευε όλο το χωριό, και στρουφίγματα και πονέματα και στραμπουλίγματα ...όλα τα ορθοπεδικά τα 'σαζε.

Περίμενα το σειρά μου το λοιπόν , στο αγροτικό Ιατρείο ...κόσμος και λαός στην αναμονή...

Η αλήθεια είναι πως μόνο σε τέθειες στιγμές εκτιμά κιανείς την υγειά κι ήντα καλό πράμα είναι να την έχει...

Έφταξε η σειρά μου κι εφουκάρωσα μέσα.

Μια γιάτρενα ήτονε απού με εξέταζε και μου 'παιρνε το ιστορικό.

και μια μεσοκόμα παραδίπλα , που ανεμάσε μια μαστίχα ...και ανεχάρασε σαν την αίγα.

Ερώτηξε με που πονώ ...και εντάκαρα να τσι λέω και εγώ το πόνο μου...πως ειμαι στρουφιγμένη και ματσιδιασμένη ...για το πόνο τση κουτάλες  και στα πλαισερά μου ,μα η γιάτρενα δεν εκαταλάβαινε πράμα.

Κι ήκανε υπομονή ...(εθώρουνα ντη) μα δε ήφταιγα και ποθές που ήτονε τα νεύρα τζη πειραγμένα και δεν εκάτεχε και τα Κρητικά...

Τση ξανάπα πιο καθαρά , πως είμαι ψυγημένη και πως η κεφαλή μου δε γυριζει μουδε ζερβά μουδε δεξά ...και πάλι δεν συννενοηθήκαμε ...

Στο τέλος εζήτηξε μετάφραση απ τη μεσοκόμα που αναχάρασε τη μαστίχα...και αυτή τσι εξήγησε τι μου συμβαίνει.

΄Υστερα με ρώτηξε να τσι πω ...πως αξιολογώ το πόνο με κλίμακα απ' το ένα μέχρι το δέκα...

Κι εγώ με τη σειρά μου δεν εκατάλαβα ήντα με ρώτηξε και μου 'καμε κι εμένα τη μετάφραση η μεσοκόμα...

Είπα τζη πως ο πόνος μου είναι ακριβώς σαν το καλικότριμμα ...ίσως και λίγο παραπάνω...

Ετοτεσάς ...ετρεζάθηκε η γιάτρενα ...και παίζει το σάλτο , βουτά τη τσάντα τζη ...και μολέρνει απ το γιατρείο όξω...

Σ' όλη τη διαδρομή μέχρι τ' αμαξι τζη, την εγροικούσαμε να βαταλαλεί ...πως παραιτείτε...και πως δεν αντέχει άλλο...

Επομείναμε σύξιλοι, όλοι οι ασθενείς ...

Κι εγώ βρήκα το μπελά μου απ τσι αποδέλοιπους ...πως εποτρέζανα τη γιάτρενα ...

Ήντα το θες...

Κατασκέπαση εκόντεψε να με πιάσει κι εμένα ....και δρόμο δρόμο για το σπίτι , εβλαστήμουνα το Εθνικό Σύστημα Υγείας και τον Υπουργό ...απού μαζί με το γιατρό δε στέλνει και... μεταφραστή στη Κρήτη...

Εγλύτωσα ευτυχώς τα χάπια... και όλες ετουτεσάς τσι ανοσθιές ...και γιατροπορεύτηκα με τα δικά μας γιατροσόφια,τα παλαιινά , και τα αληθινά , τα παντοτινά .

Βραστάρια δηλαδή και ζεστασά κι εντριβές με το μπλάβο οινόπνεμα , με τη ρακή και με το καθαρό πετρόλαδο. Με τη σοφία τω παλαιινώ αθρώπω και γιατρικουλιές απου δε πρέπει να ξελείπουνε απο κανένα σπίτι! "