Της νύφης τα ποτάμια και το φαράγγι της Αγίας Μαρίνας στο Μαλάκι Ρεθύμνου...μια διαδρομή μαγική

Το Μαλάκι απέχει περίπου 20 χιλιόμετρα από την πόλη του Ρεθύμνου κι είναι ένα χωριό με πολλούς κρυμμένους θησαυρούς .

Της Ελένης Βασιλάκη

Εκκλησιαστικά μνημεία, αρχαία-λαξευμένα σε βράχους- πατητήρια, πολύ νερό και πράσινο συνθέτουν την εικόνα του χωριού το οποίο ουσιαστικά χωρίζεται σε δύο οικισμούς, το Επάνω και το Κάτω Μαλάκι, σε μικρή απόσταση μεταξύ τους και σε σημεία αμφιθεατρικά όπου βελανιδιές, πρίνοι και χαρουπιές αλλά και τεράστια λιβάδια, λόγω κτηνοτροφίας, κυριαρχούν.

Μια από τις πιο όμορφες διαδρομές όπου μπορεί κάποιος να πεζοπορήσει στο Μαλάκι είναι αυτή που ξεκινά από τη θέση «Της Νύφης τα Ποτάμια» και κινείται μέσα στο φαράγγι της Αγίας Μαρίνας με κατάληξη στη θέση «Πλατανέ».

Η πεζοπορία αυτή δίνει την ευκαιρία γνωριμίας με τις φυσικές ομορφιές του χωριού, που σε σημεία του σε κάνει να ξεχνάς πως είσαι στην Κρήτη νομίζοντας πως έχεις μπροστά σου τοπία βόρειας Ευρώπης.

«Της Νύφης τα Ποτάμια» είναι το πιο χαρακτηριστικό τέτοιο σημείο με τεράστιες χορτολιβαδικές εκτάσεις, που άλλοτε λειτουργούσαν ως τα περβόλια της περιοχής.

Εδώ οι κάτοικοι, λόγω αφθονίας νερού,καθαρού και γόνιμου εδάφους, έφτιαχναν τους κήπους τους. Σήμερα οι εκτάσεις αυτές αξιοποιούνται για τις ανάγκες της οργανωμένης και εκτεταμένης κτηνοτροφίας που έχει αναπτυχθεί στο Μαλάκι.

Οι παλιότεροι θυμούνται εκεί πολλές κουμαριές και ρείκια που στις μέρες μας τείνουν να χαθούν λόγω των κοπαδιών.

Μάλιστα η ονομασία της περιοχής δεν είναι διόλου τυχαία και συνδέεται με έναν τοπικό θρύλο που θέλει στο σημείο αυτό να έχει πνιγεί μια νύφη του χωριού όταν επιχείρησε, καβάλα σε ένα άλογο, να περάσει το φουσκωμένο ποτάμι που τη διασχίζει για να μετακινηθεί και να πάει στο γάμο της.

Παλιότερα «Της Νύφης τα Ποτάμια» διέσχιζε ημιονικός κεντρικός δρόμος που είχε αφετηρία της Αργυρούπολη και κατάληξη το Σπήλι. Αυτός ο δρόμος δεν σώζεται σήμερα παρότι αποτελεί τμήμα του περίφημου μονοπατιού Ε4.

Λέγεται μάλιστα πως μέρος αυτού του δρόμου διέσχισε το 1944 ο στρατηγός Κράιπε με τους απαγωγείς του , κατευθυνόμενος προς το Ροδάκινο αλλά και ο Πρίγκιπας και Αρμοστής Γεώργιος το 1899.

Οι κάτοικοι από το Επάνω και Κάτω Μαλάκι φέρεται να είχαν υποδεχθεί το Γεώργιο, τότε, στήνοντας αψίδα (καμάρα) με δάφνες σε σημείο που μέχρι και σήμερα λέγεται «Στου Γιώργη τη Καμάρα».

Από την περιοχή αυτή ξεκινούν πηγές και ρυάκια , εξ ου και ο πληθυντικός αριθμός « ποτάμια» στο τοπωνύμιο.

Πράγματι ο γάργαρος ήχος του νερού, που φέτος το χειμώνα κυλάει σε μεγάλες ποσότητες στο παρακείμενο ποτάμι, είναι το πρώτο πράγμα που ακούς όσο πλησιάζεις στην εύκολη πρόσβαση του φαραγγιού της Αγίας Μαρίνας, κατηφορίζοντας από «Της Νύφης τα Ποτάμια» .

Τα λιβάδια κυριαρχούν στην περιοχή "Της Νύφης τα Ποτάμια"

Το φαράγγι αυτό κινείται σχεδόν παράλληλα με το Καρανταλιώτικο φαράγγι του χωριού Σαϊτούρες ενώ η κοίτη του ποταμού του φαραγγιού της Αγίας Μαρίνας αποτελεί το σύνορο του χωριού Μαλάκι με τις επίσης όμορφες Σαϊτούρες.

Η διάσχιση του φαραγγιού της Αγίας Μαρίνας, στο μεγαλύτερο μέρος της, δεν είναι δύσκολη καθώς η βλάστηση στα περισσότερα σημεία είναι τέτοια που αφήνει περιθώριο σε κάποιον να κινηθεί με άνεση.

Πλατάνια, που αυτή την εποχή έχουν ρίξει τα φύλλα τους, σφάκες, πρίνοι και άλλα δέντρα υπάρχουν σε όλη την κοίτη του ποταμού που διατρέχει το φαράγγι, σχηματίζοντας μικρά καταρρακτάκια και λιμνούλες.

Ευτυχώς το ύψος του νερού στα περισσότερα σημεία δεν είναι απαγορευτικό για να περνάει κανείς από τη μια πλευρά στην άλλη, ανάλογα με τα εμπόδια που συναντάει, έτσι ώστε να βρίσκεται διαρκώς δίπλα στο νερό και να απολαμβάνει τη θέα και τον ήχο του.

Μικρές εντυπωσιακές βραχοσκεπές «στολίζουν» τα τοιχώματα του φαραγγιού της Αγίας Μαρίνας, που ονομάστηκε έτσι από το ναό και το ερειπωμένο χωριό που υπήρχε στο διάβα του. Την ύπαρξη του χωριού αυτού επιβεβαιώνουν έγγραφα του 1635 και μεταγενέστερα, ενώ τα ίχνη του χάνονται τον 18^ο αιώνα .

Το ναό της Αγίας Μαρίνας πάντως τον βλέπει όποιος επιλέξει να ολοκληρώσει στο ύψος της θέσης «Αρχοντικά» την διάσχιση του φαραγγιού καθώς από κει και κάτω η βλάστηση είναι πυκνότερη και η διάσχιση του είναι αφενός πιο δύσκολη και αφετέρου απαιτεί περισσότερο περπάτημα.

Λίγο πριν τη μικρή ανηφόρα που οδηγεί στα «Αρχοντικά», με τα περίφημα λαξευτά πατητήρια που υπάρχουν εκεί, αξίζει να θαυμάσει κανείς τις πανάρχαιες ελιές της περιοχής.

Όποιος δε είναι παρατηρητικός μπορεί να πετύχει και κανένα απολιθωμένο αχινό ή άλλο μαλάκιο πολλών εκατομμυρίων ετών, από αυτά που αφθονούν σε όλο το Μαλάκι και θεωρούνται, κατά μια εκδοχή, ο λόγος για τον οποίο ονομάστηκε το χωριό έτσι.

(Πληροφορίες για το χωριό αντλήθηκαν από τοπωνυμική καταγραφή του προέδρου του Πολιτιστικού Συλλόγου Μαλακίων "Η Μεταμόρφωση" Μάρκου Βαγιωνάκη)

(ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ αυστηρά η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική του περιεχομένου του παρόντος σε οποιοδήποτε site, χωρίς προηγούμενη άδεια της κατόχου του Ελένης Βασιλάκη, Νόμος 4481/2017 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα)