Όσοι υπήρξαμε μαθητές, πριν από κάμποσα χρόνια, θυμόμαστε την προσμονή για την 30η Ιανουαρίου, ημέρα γιορτής των Τριών Ιεραρχών.
Όσο κι αν ακούγεται περίεργο αιτία αυτής της προσμονής δεν ήταν το ότι δεν κάναμε μάθημα στο σχολείο αλλά τα νόστιμα αρτουλάκια που, κατά παράδοση, μας μοίραζαν οι δάσκαλοι μας μετά τον εκκλησιασμό.
Μη βλέπετε που στις μέρες μας ο εκκλησιασμός τη μια καταργείται και την άλλη γίνεται κατά βούληση. Πριν από χρόνια ούτε να το διανοηθεί μαθητής δημοτικού σχολείου να μην πάει στην εκκλησία στις 30 Ιανουαρίου και φυσικά να μην καταλήξει έχοντας στα χέρια του ένα από τα περίφημα αυτά αρτουλάκια, που μοσχομύριζαν.
Ήταν μεγάλου μεγέθους αλλά σίγουρα μικρότερα από άρτους, χωρίς σουσάμια και άλλα περιττά υλικά.
Στα μικρά χωριά λίγες ημέρες πριν τη γιορτή των "Τριών μεγίστων φωστήρων της Τρισηλίου Θεότητος" γινόταν παραγγελία στο φούρνο που εξυπηρετούσε τους κατοίκους, και βρισκόταν σε κοντινή πόλη ή κεφαλοχώρι, συγκεκριμένου αριθμού από αρτουλάκια τα οποία παραλαμβάναμε την ημέρα εορτασμού των Τριών Ιεραρχών.
Οι μαθητές τότε γνώριζαν και το απολυτίκιο των τριών Αγίων, τους το μάθαιναν στο σχολείο, και έτσι το σιγοψιθύριζαν στην εκκλησία και εννοείται ήξεραν τα πάντα για το βίο τους, αυτό ήταν συνήθως δουλειά του κατηχητικού.
Ήξεραν ότι αποτελούσαν τους προστάτες τους, ήταν τα πρόσωπα που τους έδιναν φώτιση όσο διαρκούσαν τα μαθητικά χρόνια.
Τώρα οι εποχές έχουν αλλάξει...Για να πάνε οι μαθητές στην εκκλησία, μέρα σαν τη σημερινή, πρέπει να πιεσθούν ενώ ούτε λόγος να γίνεται για απολυτίκια και βίους Αγίων...Και μην τα φορτώνουμε όλα στο σύστημα εκπαίδευσης, σε αυτά τα θέματα πρέπει να έχουν ρόλο και οι γονείς.
Ελένη Βασιλάκη
Όσο κι αν ακούγεται περίεργο αιτία αυτής της προσμονής δεν ήταν το ότι δεν κάναμε μάθημα στο σχολείο αλλά τα νόστιμα αρτουλάκια που, κατά παράδοση, μας μοίραζαν οι δάσκαλοι μας μετά τον εκκλησιασμό.
Μη βλέπετε που στις μέρες μας ο εκκλησιασμός τη μια καταργείται και την άλλη γίνεται κατά βούληση. Πριν από χρόνια ούτε να το διανοηθεί μαθητής δημοτικού σχολείου να μην πάει στην εκκλησία στις 30 Ιανουαρίου και φυσικά να μην καταλήξει έχοντας στα χέρια του ένα από τα περίφημα αυτά αρτουλάκια, που μοσχομύριζαν.
Ήταν μεγάλου μεγέθους αλλά σίγουρα μικρότερα από άρτους, χωρίς σουσάμια και άλλα περιττά υλικά.
Στα μικρά χωριά λίγες ημέρες πριν τη γιορτή των "Τριών μεγίστων φωστήρων της Τρισηλίου Θεότητος" γινόταν παραγγελία στο φούρνο που εξυπηρετούσε τους κατοίκους, και βρισκόταν σε κοντινή πόλη ή κεφαλοχώρι, συγκεκριμένου αριθμού από αρτουλάκια τα οποία παραλαμβάναμε την ημέρα εορτασμού των Τριών Ιεραρχών.
Οι μαθητές τότε γνώριζαν και το απολυτίκιο των τριών Αγίων, τους το μάθαιναν στο σχολείο, και έτσι το σιγοψιθύριζαν στην εκκλησία και εννοείται ήξεραν τα πάντα για το βίο τους, αυτό ήταν συνήθως δουλειά του κατηχητικού.
Ήξεραν ότι αποτελούσαν τους προστάτες τους, ήταν τα πρόσωπα που τους έδιναν φώτιση όσο διαρκούσαν τα μαθητικά χρόνια.
Τώρα οι εποχές έχουν αλλάξει...Για να πάνε οι μαθητές στην εκκλησία, μέρα σαν τη σημερινή, πρέπει να πιεσθούν ενώ ούτε λόγος να γίνεται για απολυτίκια και βίους Αγίων...Και μην τα φορτώνουμε όλα στο σύστημα εκπαίδευσης, σε αυτά τα θέματα πρέπει να έχουν ρόλο και οι γονείς.
Ελένη Βασιλάκη
Η Ελένη Βασιλάκη είναι δημοσιογράφος. Έχει εργαστεί από το 1995 μέχρι σήμερα σε εφημερίδες και ραδιοφωνικούς σταθμούς του Ηρακλείου συνεργαζόμενη παράλληλα με ΜΜΕ στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης με master στη Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων ενώ μιλά Αγγλικά και Ιταλικά. Λατρεύει τα ταξίδια και τις εκδρομές, τις πεζοπορίες στη φύση και τη γνωριμία με τον τόπο της και τους ανθρώπους του.