Με μια πανέμορφη πεζοπορία ξεκίνησε ο Πεζοπορικός Όμιλος Ηρακλείου τη νέα χρονιά

Με το δεξί μπήκε για τον Πεζοπορικό Όμιλο Ηρακλείου η νέα χρονιά με μια όμορφη πεζοπορία που συνδύασε τα πάντα: χιόνι, ποτάμια, ρυάκια, δασικά μονοπάτια, μνημεία και χωριά βγαλμένα σαν από παραμύθι.

Της Ελένης Βασιλάκη

Οι συμμετέχοντες στην κυριακάτικη εξόρμηση του Πεζοπορικού Ομίλου είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν, κάτω από τις καλύτερες καιρικές συνθήκες για την εποχή, μια διαδρομή που ξεκινούσε από την αρχαία Αξό και διέσχιζε μέσα από αγροτικούς δρόμους και μονοπάτια την περιοχή γύρω από τη Μονή Χαλέπας και τα Αγρίδια με κατάληξη έξω από το Δοξαρό και τελευταίο σταθμό το Γενί Γκαβέ, για φαγητό.

Οι όμορφες εικόνες του χιονισμένου τοπίου άρχισαν να ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια των πεζοπόρων από τη στιγμή που το λεωφορείο, που τους μετέφερε στην Αξό, έφθασε έξω από τις Γωνιές.

Σταδιακά και όσο πλησίαζαν στα Ανώγεια το λευκό πέπλο απλωνόταν παντού δημιουργώντας ένα μαγικό σκηνικό ενώ ο ήλιος είχε ήδη προβάλλει, λαμπρός, στον ουρανό δημιουργώντας τις καταλληλότερες συνθήκες για εκδρομή.

Τα χιονισμένα Ανώγεια

Στην Αξό, πρώτο σταθμό της πεζοπορίας, το χιόνι ήταν λιγότερο απ ότι στα Ανώγεια, όμως αρκετό για να νιώσει κανείς τη χαρά που σκορπά η επαφή μαζί του.

Το κρύο τσουχτερό αλλά σε ανεκτά επίπεδα όσο η ομάδα ανηφόριζε στην Ακρόπολη της Αρχαίας Αξού.

Η ακρόπολη της Αξού

Ο αρχαιολόγος και μέλος του Πεζοπορικού Αλέξανδρος Πρατικάκης έκανε μια σύντομη παρουσίαση των αρχαιολογικών ευρημάτων αλλά και της σημασίας που είχε κατά την αρχαιότητα η πόλη της Αξού, σ' ένα κομβικής σημασίας σημείο σε επαφή με τον Ψηλορείτη και όλες τις κοντινές σημαντικές κορφές.

Σε αυτές τις πέτρες είναι χαραγμένη σύμβαση της πόλης της Αξού με τεχνίτες, γραμμένη βουστροφηδών

Αμέσως μετά η ομάδα κινήθηκε- κάτω από το άγρυπνο μάτι του αρχηγού της εκδρομής Αλέξανδρου Κλάδου και των συνεργατών του που φρόντισαν για την ασφαλή και δίχως απρόοπτα εξέλιξη της πεζοπορίας-σε κυκλική πορεία γύρω από την Ακρόπολη προς το χωριό της Αξού, απ' όπου αγροτικός δρόμος οδηγεί προς την Ιερά Μονή της Χαλέπας.

Η διαδρομή πανέμορφη καθώς έδωσε την ευκαιρία σε όλους να θαυμάσουν τις χαμηλές πτήσεις των όρνιων που φωλιάζουν στους επιβλητικούς πολύχρωμους βράχους κάτω από την Αξό.

Σμήνη τους για ώρα βρέθηκαν πάνω από τα κεφάλια των πεζοπόρων που παρατηρούσαν με κομμένη την ανάσα άλλοτε από κοντινή απόσταση κι άλλοτε μακρύτερα το πέταγμα τους.

Το θαυμασμό γι' αυτά τα μεγαλόσωμα και χρήσιμα, για την ισορροπία στη φύση, πουλιά διαδέχθηκε η έκπληξη για την τεράστια ροή νερού που συνάντησαν σε παραπόταμο του ποταμού Μυλοποτάμου.

Από το γεφυράκι, που βρήκαν στη διαδρομή τους, χάρηκαν για ώρα το νερό που κατέβαινε ορμητικό σχηματίζοντας καταρράκτες, σε μια χρονιά που εξελίσσεται ανέλπιστα καλά από πλευράς βροχοπτώσεων, αν και δυστυχώς όλες οι ποσότητες νερού που πέφτουν στην Κρήτη δεν αξιοποιούνται και χάνονται στη θάλασσα.

Ανηφορικό, αλλά όχι σε σημείο που να προβληματίζει, το υπόλοιπο τμήμα της διαδρομής που οδήγησε αρχικά στον τοιχογραφημένο ναό της Αγίας Μαρίνας, (διαβάστε εδώ περισσότερα ) με το οικόσημο των Καλλέργηδων στο θύρωμα της και στη συνέχεια στο φρουριακού τύπου Μοναστήρι της Χαλέπας.

Στη Μονή Χαλέπας

Η ιδιαίτερη, αρχιτεκτονικά και όχι μόνο , Μονή με τον μισοτελειωμένο ναό να αγκαλιάζει τον προϋπάρχοντα δίκλιτο ναό της Μεταμορφώσεως και τη Γεννήσεως του Χριστού εντυπωσίασε τους πεζοπόρους. (Δείτε εδώ περισσότερα για το Μοναστήρι)

Ο ηγούμενος του Μοναστηριού, Πορφύριος Αουάντ, καλωσόρισε την ομάδα και έδωσε στοιχεία για το ιστορικό της Μονής, τα ίχνη της οποίας χάνονται πίσω στον 15-16ο αιώνα.

Αληθινή έκπληξη ήταν η συνέχεια της διαδρομής μέσα από σηματοδοτημένο μονοπάτι, παλιά στράτα των Αγριδίων όπως λέγεται, που περνά μέσα από το ερειπωμένο τμήμα του οικισμού των Αγριδίων.

Ακούγοντας το γάργαρο ήχο του νερού που κυλούσε σε ρυάκι, δίπλα ακριβώς από το μονοπάτι, οι πεζοπόροι θαύμασαν την όμορφη φύση σε αυτή την περιοχή με τους πρίνους, τα πλατάνια και την υπόλοιπη πλούσια βλάστηση που ενισχύει το νερό.

Το μονοπάτι διήλθε μέσα από τα ερειπωμένα αλλά άκρως εντυπωσιακά κτίσματα του παλιού χωριού των Αγριδίων, με τις καμάρες στις πόρτες αλλά και στο εσωτερικό τους και την μεγάλη δίπατη φάρμπρικα που δεσπόζει στο σημείο.

Το παλιό λιοτρίβι στα Αγρίδια

Η ολοκλήρωση του πεζοπορικού κομματιού της διαδρομής έγινε από μονοπάτι όπου τα δέντρα, σχηματίζοντας αψίδα, δημιουργούν συνθήκες παραμυθιού από το οποίο περιμένεις τις νεράιδες να ξεπροβάλλουν πίσω από τους κορμούς ή να αναδυθούν από το νερό