Το όνομα της συνδέεται με τον ερωτικό μύθο του Αδώνιδος και της Αφροδίτης ο οποίος αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για ποιητές και συγγραφείς όπως ο Οβίδιος κι αργότερα ο Σαίξπηρ .
Μόλις τον είδε να πλησιάζει ο Άρης μεταμορφώθηκε σε άγριο κάπρο, και επιτέθηκε στον Άδωνι τραυματίζοντας τον θανάσιμα.
Η Αφροδίτη άκουσε τον Άδωνι την ώρα που αιμόφυρτός εξέπνεε και έτρεξε να τον βρεί, όταν έφτασε όμως ήταν ήδη αργά.
Αγκάλιασε το άψυχο σώμα
του κι άρχισε να κλαίει σπαρακτικά .
Τα δάκρυα της έπεσαν πάνω στις πληγές του
Άδωνι και αναμείχθηκαν με το αίμα του.
Από το μείγμα αυτό πέφτοντας στο έδαφος
ξεπήδησε ένα όμορφο λουλούδι. Μόνο που το λουλούδι αυτό ήταν προορισμένο να
ζει ελάχιστα. Μόλις άνθιζε το φύσημα το
ανέμου έπαιρνε και σκορπούσε τα πέταλα του μακριά.
Η ανεμώνη, έκτοτε έγινε σύμβολο του εφήμερου, του κάλλους που
δεν διαρκεί, του εύθραυστου.