Το πολύτιμο για τις βιταμίνες και τα θρεπτικά στοιχεία του και μυρωδάτο μάραθο

  

Το μάραθο είναι ένα φυτό πλούσιο σε βιταμίνες με πολύ χαρακτηριστικό άρωμα που χρησιμοποιείται ευρέως στη μαγειρική στην Κρήτη.

Όλα τα μέρη του, οι  ρίζες, οι βλαστοί, τα φύλλα και οι σπόροι του, μπορούν να καταναλωθούν και να χρησιμοποιηθούν στη μαγειρική σαν βελτιωτικό της γεύσεως, σε σαλάτες σαν μυρωδικό, αλλά και σε διάφορα φαγητά.

Σήμερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία, η Ινδία και η Ρωσία είναι από τους μεγαλύτερους καλλιεργητές του μάραθου κι όχι τυχαία.

Περιέχει βιταμίνες Α, Β και C, μέταλλα και αιθέριο έλαιο. Περιέχει επίσης, φυτικές ίνες, μαγγάνιο, potasium, μαγνήσιο, ασβέστιο, σίδηρο, βιταμίνη Β3,Β6, ψευδάργυρο, φώσφορο, κάλιο, νάτριο και νιασίνη. Διαθέτει ένα συνδυασμό φυτοθρεπτικών συστατικών, όπως το φλαβονοειδές ρουτίνη, κερσετίνη, γλυκοζίτες και ένα ιδιαίτερο συστατικό, την ανηθόλη.

Το μάραθο ήταν γνωστό στην αρχαία Ελλάδα, στην Κίνα, στην Αίγυπτο και την Ινδία. Κατά την ελληνική μυθολογία, η γνώση που προερχόταν από τους θεούς του Ολύμπου, έφτανε στους ανθρώπους μέσα σε ένα βολβό μάραθου που περιείχε ένα πυρωμένο κάρβουνο.

Το μάραθο αναφέρεται στις πινακίδες της Γραμμικής Β γραφής, καθώς τότε το  χρησιμοποιούσαν ως προσφορά στις θεότητες.

Οι αρχαίοι Έλληνες το χρησιμοποιούσαν ευρέως για τις θεραπευτικές του ιδιότητες. Κατά τον 3ο αιώνα π.Χ, ο Ιπποκράτης πρότεινε το βότανο αυτό ως καταπραϋντικό των πόνων του στομάχου αλλά και των βρεφικών κολικών.

Τετρακόσια χρόνια αργότερα, ο Διοσκουρίδης υποστήριζε ότι μείωνε την όρεξη και αύξανε την παραγωγή γάλακτος στις θηλάζουσες μητέρες. Οι Έλληνες πίστευαν ακόμη ότι το μάραθο συνέβαλλε στην απώλεια βάρους.

Ο Ρωμαίος Πλίνιος πρότεινε το μάραθο σε 10 διαφορετικές συνταγές φαρμάκων, πιστεύοντας ότι μπορούσε να θεραπεύσει διάφορες ασθένειες, ανάμεσα στις οποίες και πολλά οφθαλμικά προβλήματα, ακόμη και την τύφλωση και αναφέρει 22 φαρμακευτικές ιδιότητες του φυτού.

Κατά το Μεσαίωνα, τα κίτρινα άνθη του μάραθου συνδέθηκαν με τη χολή. Έτσι, οι ειδικοί της εποχής το πρότειναν για την αντιμετώπιση του ίκτερου.

Κατά το Μεσαίωνα κατά τη διάρκεια του θερινού ηλιοστασίου το βότανο αυτό τοποθετήθηκε στην πόρτα, για να αποκρούσει τα κακά πνεύματα.

Επιπλέον, οι σπόροι των φυτών χρησιμοποιήθηκαν για να μπλοκάρουν την κλειδαρότρυπα για να κρατήσει τα φαντάσματα από την είσοδο των σπιτιών.

Ο αυτοκράτορας Καρλομάγνος απαιτούσε να υπάρχει το φυτό αυτό σε όλους τους κήπους, καθώς έτρεφε μεγάλη εκτίμηση στις θεραπευτικές του ιδιότητες.

 Οι Κινέζοι και οι Ινδοί θεωρούσαν το μάραθο αντίδοτο για τα δαγκώματα των φιδιών και σκορπιών αλλά και ιδανικό φάρμακο στις δηλητηριάσεις.

Το μάραθο είναι ένα από τα εννιά ιερά βότανα των Αγγλοσαξόνων. Την περίοδο των Μεγάλων Ανακαλύψεων, όταν οι Πορτογάλοι κατέκτησαν τα νησιά Μαδέρα είδαν ότι φύεται άφθονο άγριο μάραθο. Έτσι, ονόμασαν την πρωτεύουσα των νησιών Μαδέρα Φουνσάλ (Funchal), ονομασία που προέρχεται από την πορτογαλική λέξη για το μάραθο «funcho».

Πηγή πληροφοριών: Εναλλακτική Δράση