Το Ζουρίδι είναι σήμερα ένας μικρός οικισμός με λιγοστούς
κατοίκους.
Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 20 χιλιομέτρων από το Ρέθυμνο
και ξεχωρίζει για το πράσινο που το περιβάλλει, τα μνημεία αλλά και την ιστορία
του.
Όταν καταστράφηκαν , επί Τουρκοκρατίας, τα γειτονικά του
χωριά, όπως ο Αρτός και το Χριστοχώρι, το Ζουρίδι γνώρισε σημαντική ανάπτυξη
αφού όσοι επέζησαν πήγαν και κατοίκησαν εκεί.
Η περιοχή του είναι πλούσια σε νερά και ειδικά φέτος με τις έντονες
βροχοπτώσεις βλέπει κανείς από παντού φλέγες νερού να έχουν ανοίξει και το νερό
να ρέει άφθονο σε δρόμους και ακαλλιέργητες εκτάσεις.
Την ύπαρξη νερού από παλιά βεβαιώνει και η παρουσία κρηνών
σε διάφορα σημεία του χωριού.
Μια απ αυτές συναντήσαμε στο δρόμο προς το νεκροταφείο του
Ζουριδίου. Εκτός από την κρήνη βλέπουμε στο σημείο και στεγασμένο χώρο όπου κατά το
παρελθόν οι γυναίκες του χωριού έπλεναν τα ρούχα τους.
Η κρήνη φέρει επιγραφή στην αραβική γλώσσα την οποία
μεταφρασμένη μπορεί να διαβάσει κανείς σε πινακίδα που έχει αναρτηθεί στον
παρακείμενο τεράστιο πλάτανο.
«Δόξα τω Θεό αξίωσε ο πλάστης και έκανε την τερπνή κρήνη να
τρέξει (νερό) . Ο αγαθοεργός Μουσταφά Μπέη, γιός του Αρίφ Αγά, κεχαγιάς των
εθελοντών της αριστερής πτέρυγας /μονάδας του Ρεθύμνου, κατασκεύασε (την κρήνη)
για την αγάπη του Θεού, και των δύο Ιμάμηδων. 15 Ραμαζάν, έτος 1255».
Ελένη Βασιλάκη
Ελένη Βασιλάκη