Πεζοπορία στην ανοιξιάτικη Χερσόνησο της Σπιναλόγκας

Στην ανοιξιάτικη χερσόνησο της Σπιναλόγκας, εκεί όπου το γαλάζιο της θάλασσας ενώνεται με το πράσινο της βλάστησης και το χρώμα της πέτρας περπάτησαν τα μέλη του Ορειβατικού Συλλόγου Ηρακλείου.

Παρά τους δυνατούς ανέμους, που δυσκόλεψαν την πεζοπορία και  έκαναν ανέφικτες τις βουτιές, η ομορφιά του τοπίου αυτή την εποχή του χρόνου αποζημίωσε τους συμμετέχοντες .

 Ξεκινώντας από την Ελούντα και τους περίφημους μύλους της, δίπλα στις Αλυκές, οι πεζοπόροι κινήθηκαν μέσω παλιών μονοπατιών θαυμάζοντας τα έργα των ανθρώπων και της ίδιας της φύσης.

Οι χαρακτηριστικές αμέτρητες ξερολιθιές δίπλα σε εγκαταλελειμμένα μετόχια, φτιαγμένα από την τοπική πέτρα, κυριαρχούν στο τοπίο μαρτυρώντας το μεγάλο αγώνα των κατοίκων, κατά το παρελθόν, να καλλιεργήσουν ακόμα και την τελευταία σπιθαμή καθαρού εδάφους σε μια περιοχή κυριολεκτικά σπαρμένη με πέτρες.

Σήμερα δεν υπάρχουν καλλιέργειες μια και η Ελούντα έχει υπεραναπτύξει τον τουρισμό της όμως οι μαρτυρίες του παρελθόντος παραμένουν σε όλη τη χερσόνησο που περιβάλλει τον τουριστικό οικισμό.

Εξάλλου τα μονοπάτια που διέρχονται από αυτά τα σημεία, στις μέρες μας, έχουν σηματοδοτηθεί κι έχουν γίνει κι αυτά τουριστικά χωρίς όμως να χάσουν τον χαρακτήρα τους.

Οι πεζοπόροι του Ορειβατικού Συλλόγου επισκέφθηκαν και ξαπόστασαν στο εκκλησάκι του Αγίου Φωκά, το οποίο ανεγέρθηκε για να τιμηθεί ο βυζαντινός αυτοκράτορας  Νικηφόρος Φωκάς  που το 961 απελευθέρωσε την Κρήτη από τους Άραβες, όπως γράφει και η σχετική επιγραφή λίγο πιο κάτω από το ναό και δίπλα στη θάλασσα.

Το μεγαλύτερο μέρος της πεζοπορίας έγινε δίπλα στη θάλασσα που μανιασμένη χτυπούσε με δύναμη τα βράχια δημιουργώντας ωστόσο εντυπωσιακές εικόνες.

Από το εκκλησάκι του Αγίου Φωκά η ομάδα κινήθηκε προς την παραλία του Αγίου Λουκά ή Κολοκύθα, πλησίον της οποίας υπάρχει ένα ακόμα εκκλησάκι αφιερωμένο στον Άγιο Λουκά, όπως μαρτυρά και το όνομα της.

Δυστυχώς τα κύματα είχαν καλύψει μέχρι και το τελευταίο μέτρο της αμμουδιάς της κι έτσι τα σχέδια μια ανοιξιάτικο μπάνιο ναυάγησαν.

Βέβαια η  ομορφιά του τοπίου με τα αρώματα των ανοιξιάτικων θάμνων και τα χρώματα των αμέτρητων αγριολούλουδων αποζημίωσε  για το χαμένο μπάνιο κι έτσι η επιστροφή στην Ελούντα έγινε χωρίς κανείς να σκεφτεί πως η πεζοπορία δεν εκπλήρωσε το στόχο της.