Μια αίθουσα με έργα τέχνης στο Μάραθος που θα ζήλευαν ακόμα και μεγαλουπόλεις

Έναν ξεχωριστό χώρο πολιτισμού διαθέτει το χωριό Μάραθος, στα ορεινά του Μαλεβιζίου, έναν χώρο που θα ζήλευαν ακόμα και μεγάλες πόλεις για τον πλούτο των εκθεμάτων, την ποιότητα αλλά και τους συμβολισμούς τους.

Της Ελένης Βασιλάκη

Πρόκειται για μια αίθουσα τέχνης με έργα του εικαστικού Γιάννη Κλινάκη, που έλκει την καταγωγή του από την περιοχή.

Γλυπτά σε διάφορα υλικά και μεγέθη, πίνακες ζωγραφικής και άλλες κατασκευές εκτίθενται στο χώρο που κατά το παρελθόν στέγαζε το ελαιουργείο του χωριού και διατέθηκε από τον Αγροτικό Συνεταιρισμό του Μαράθου επί δημαρχίας, στον παλιό δήμο Τυλίσου, του Σταύρου Χαλκιαδάκη.

Το ωραίο στήσιμο της έκθεσης αλλά και ο πλούτος των έργων που καλύπτει ξαφνιάζουν ευχάριστα τους επισκέπτες του όμορφου χωριού με τους δυναμικούς κατοίκους.

Ποιός ήταν ο Γιάννης Κλινάκης

Ο Γιάννης Κλινάκης είχε γεννηθεί στο Μάραθος το 1938 και σε τρυφερή ηλικία είχε δει τον πατέρα του, μαζί με άλλους 16 ανθρώπους από το χωριό, να εκτελούνται από τους Γερμανούς. Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα κι αργότερα για να επιβιώσει είχε εργαστεί ως αγρότης και εργάτης σε δημόσια έργα και νταμάρια.

Μετακόμισε στην Αθήνα το 1964 όπου αρχικά εργάστηκε ως οικοδόμος ενώ η πρώτη του επαφή με τη γλυπτική τέχνη ήλθε το 1969. Σε πρώτη φάση γνώρισε το γλύπτη Μεμά Καλογεράτο στο οποίου το χυτήριο εργάστηκε. Σταθμός στη ζωή του ήταν όμως το 1971 η επαφή του με τον διάσημο γλύπτη και ζωγράφο Χρήστο Καπράλο, από τον οποίο δέχθηκε μεγάλη επιρροή.

Για την ιστορία να πούμε πως ο Χρήστος Καπράλος ήταν ένας από τους σημαντικότερους γλύπτες του 20ού αιώνα, ιδίως σε ό,τι αφορά τον μοντερνισμό στην Ελλάδα. Το έργο του είναι έντονα ανθρωποκεντρικό με εμπνεύσεις και από την αρχαία ελληνική τέχνη και μυθολογία ενώ οι δημιουργίες του παρουσιάστηκαν σε πολλές εκθέσεις όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό.

Κοντά σε ένα τόσο μεγάλο καλλιτέχνη ο Γιάννης Κλινάκης δεν μπορούσε παρά να βάλει τη γλυπτική για τα καλά στη ζωή του και από το 1979 να αφιερωθεί αποκλειστικά σε αυτήν.

Το 1985 έστησε στο χωριό του το Μάραθος, που ποτέ δεν ξέχασε, δικά του χάλκινα γλυπτά στο χώρο του μνημείου που δημιουργήθηκε για τους πεσόντες ,διαμορφώνοντας ένα σύνολο μνήμης για όσους έχασαν τη ζωή του κατά την Κατοχή και την Αντίσταση.

Κάπου στο 1995 μετακόμισε από την Αθήνα στην Αίγινα, έχοντας παράλληλα την ευθύνη του Μουσείου Χρήστου Καπράλου, μέχρι και το θάνατο του που τον πρόλαβε πριν -όπως έλεγε -καταφέρει να έλθει και να ζήσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο αγαπημένο του χωριό.

Στη δουλειά του Γιάννη Κλινάκη, κι αυτό φαίνεται και στην έκθεση του Μαράθου, βασικό θέμα είναι οι ανθρώπινες φιγούρες πάνω σε ξύλο, μέταλλο και μάρμαρο. Έχει φιλοτεχνήσει μια σειρά από κρητικές ανθρωπόμορφες λύρες, μια ενότητα με αγωνιστές του 1821 και της Εθνικής Αντίστασης καθώς και γλυπτά με συμβολικό περιεχόμενο.

Η επιμήκυνση των μορφών, οι αδρές επιφάνειες και ο τονισμός του ηρωικού δραματικού στοιχείου χαρακτηρίζουν τα γλυπτά του. Έργα του υπάρχουν σε πολλές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Το 2009 δώρισε αρκετά κομμάτια της δουλειάς του στο χωριό του το Μάραθος, τα οποία και παρουσιάζονται στην αίθουσα τέχνης που φέρει το όνομα του.

Στο προλογικό σημείωμα του οδηγού που δημιουργήθηκε για τον επισκέπτη της έκθεσης, με τους τίτλος όλων των έργων που φιλοξενεί, αναφέρει χαρακτηριστικά ο Σταύρος Χαλκιαδάκης «Για την αντιμετώπιση της γενικότερης κρίσης θεσμών και αξιών, δράσεις πολιτισμού και πνευματικότητας είναι όχι μόνο απαραίτητες αλλά και επιβεβλημένες.

Προφανώς η τέχνη από μόνη της δεν αρκεί. Η τέχνη όμως μας βοηθάει να καλλιεργήσουμε το πνεύμα και την ψυχή μας, να καλλιεργήσουμε την κρίση μας. Η τέχνη μας προκαλεί να απαντήσουμε ξανά και ξανά θεμελιώδη ερωτήματα όπως τι είναι αυτό που έχει αξία; Τι είναι αληθινό; , τι είναι ωραίο; Τι είναι δίκαιο και ηθικό;».

Μια επίσκεψη λοιπόν στην Έκθεση έργων του Γιάννη Κλινάκη για όλους αυτούς τους λόγους κι ακόμα περισσότερους, μια και το Μάραθος, είναι ένα όμορφο ορεινό χωριό, αξίζει και επιβάλλεται