Οδοιπορικό σε περιοχές που κατέστρεψε η θεομηνία στα Χανιά-Ακόμα περιμένουν την αποκατάσταση

Έχει περάσει πάνω από 1,5 μήνας από τις τελευταίες τεράστιες καταστροφές που άφησε πίσω της η κακοκαιρία σε περιοχές των Χανίων κι ακόμα η εικόνα που αντικρίζει κανείς επισκεπτόμενος τους πληγέντες οικισμούς είναι αποκαρδιωτική.

Καταγράψαμε στενάχωρες εικόνες διανύοντας τον επαρχιακό δρόμο μετά τον Αλικιανό προς Φουρνέ, Σκινέ, Χλιαρό φτάνοντας ως το Λαγγός. 

Χωρίς να χρειάζονται πολλά λόγια καταλαβαίνει κανείς πόσο πληγωμένα είναι αυτά τα χωριά από τη θεομηνία και πως ελάχιστα πράγματα έχουν γίνει για να αποκατασταθούν έστω τα στοιχειώδη, εκείνα που δεν χρειάζονται μελέτες και αργόσυρτες διαδικασίες, όπως για παράδειγμα η απομάκρυνση των χωμάτινων όγκων από τους δρόμους.

Καταρχήν να παρατηρήσουμε πως η επίσκεψη μας έγινε αργά το πρωί του περασμένου Σαββάτου και σε όλη τη διαδρομή που περιγράψαμε παραπάνω δεν είδαμε ούτε ένα μηχάνημα να δουλεύει για αποκατάσταση ζημιών.

Επίσης για να είμαστε ακριβοδίκαιοι είδαμε σε αρκετά σημεία ποταμών ισοπεδωμένες από το νερό καλλιέργειες οπωροφόρων οι οποίες δεν είχαν αναπτυχθεί απλά παραποτάμια αλλά μπαζώνοντας και επιχωματώνοντας σημεία από τα οποία έπρεπε κανονικά να περνά το νερό των ποταμών. 

Όταν οι κοίτες των ποταμών έχουν ένα Α μέγεθος και κάποιοι  αφαιρούν ένα κομμάτι τους για να το εκμεταλλευτούν είναι φυσικό κι επόμενο σε θεομηνίες, όπως αυτές του Φεβρουαρίου, τα ποτάμια να φουσκώσουν και να καταστρέψουν ότι έχουν δημιουργήσει.

Και δεν είναι μόνο κάποιοι παραγωγοί που δε σεβάστηκαν τα ποτάμια και θέλησαν να τα «καλλιεργήσουν» αλλά ήλθε μετά και το επίσημο κράτος και έδωσε τις ευχές του χειροτερεύοντας περαιτέρω την κατάσταση. 

Παράδειγμα χαρακτηριστικό η γέφυρα στον οδικό άξονα Χανιά-Ομαλός στο ύψος του Φουρνέ. Στο σημείο βλέπουμε μια παλιά μεταλλική γέφυρα και μια πιο σύγχρονη από τσιμέντο. Η παλιά καλύπτει γεφυρώνοντας το ποτάμι πολύ μεγαλύτερη απόσταση από ότι η νέα καθώς η τσιμεντένια στήθηκε σε βάσεις που περιόρισαν το πλάτος του ποταμού. Κι αυτό για να μην πειραχτούν τα χωράφια που ωστόσο είχαν κάποιοι δημιουργήσει επεκτείνοντας τις καλλιέργειες τους σε σημεία όπου άλλοτε έρεε νερό.

Κατά τα λοιπά κομμένα κάθετα χωμάτινα βουνά για να περάσουν δρόμοι, χωρίς κανένα προστατευτικό συνοδευτικό έργο, έχουν καταρρεύσει κλείνοντας μεγάλο τμήμα του οδοστρώματος, σε αρκετά σημεία του οποίου το στένεμα είναι τόσο μεγάλο ώστε να μην μπορεί να περάσει μεγάλο όχημα. 

Στύλοι της ΔΕΗ και του ΟΤΕ  γέρνουν ή έχουν πέσει στο έδαφος με τα καλώδια τους να κρέμονται. Δρόμοι έχουν υποχωρήσει κι έχουν βουλιάξει,  ισόγεια σπιτιών βουτηγμένα στη λάσπη που τα κατέκλεισε στη διάρκεια της μεγάλης κακοκαιρίας και φυσικά αναρίθμητες καταστροφές σε καλλιέργειες, συνθέτουν την εικόνα των χωριών της περιοχής. 

Και μιλάμε για χωριά απ΄όπου έχουμε διέλευση τουριστών με κατεύθυνση της Σούγια και που με τους ρυθμούς αποκατάστασης που ακολουθούνται δεν πρόκειται να επανέλθουν στην προτέρα κατάσταση τους ούτε σε ένα τρίμηνο. 

Κι εδώ γεννάται η απορία πόσα συνεργεία έχουν αναλάβει άραγε τα έργα αυτά; κανονικά θα έπρεπε να ενεργοποιηθεί το μεγαλύτερο δυνατό δυναμικό της περιοχής ώστε να τρέξουν με γρήγορους ρυθμούς οι αποκαταστάσεις, συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο; Αν κρίνουμε από την εικόνα αδράνειας που καταγράψαμε... μάλλον όχι