Το σπήλαιο της Δόξας, μικρό, πανέμορφο και μια ανάσα από το Ηράκλειο

Το Σπήλαιο της Δόξας είναι μικρό αλλά πανέμορφο, λόγω της πλούσιας διακόσμησης του. Βρίσκεται μια ανάσα από το Ηράκλειο και συγκεκριμένα στα διοικητικά όρια του Μαράθου, του δήμου Μαλεβιζίου.

Η ακριβής θέση του προσδιορίζεται σε υψόμετρο 463 μέτρων ενώ το μήκος του είναι μόλις 50 μέτρα, αν και οι διαδρομές του εσωτερικά-όπως αναφέρουν οι σπηλαιολόγοι-φθάνουν τα 100 μέτρα.

Την είσοδο του είναι εύκολο να την εντοπίσει κανείς καθώς βρίσκεται ακριβώς κάτω από τη γνωστή ταβέρνα της περιοχής και μάλιστα στο μικρό μονοπατάκι που οδηγεί σ αυτήν έχουν κατασκευαστεί σκαλοπάτια.

Αμέσως μόλις εισέλθει κανείς στο εσωτερικό του διαπιστώνει πως πρόκειται για ένα σπήλαιο με πολύ πλούσιο διάκοσμο, κάθε είδους, που ειδικά τους χειμερινούς βροχερούς μήνες λαμπυρίζει από την έντονη σταγονορροή. Τα χρώματα του πολλά και τα σχήματα του τέτοια ώστε να εξάπτουν τη φαντασία και να παραπέμπουν σε αρκετές περιπτώσεις σε γλυπτά σμιλεμένα από τον αρτιότερο τεχνίτη, τη φύση.

Το σπήλαιο διαθέτει τέσσερις μικρές αίθουσες, με κατηφορική κλίση, όπου ο επισκέπτης πρέπει να είναι προσεκτικός για να μην γλιστρήσει.

Όπως σε σχετική περιγραφή του αναφέρει ο Σπηλαιολογικός Όμιλος Κρήτης αν και αποσαθρωμένος ο διάκοσμος του σπηλαίου είναι ογκώδης και μεγαλοπρεπής και βρίσκεται συγκεντρωμένος στην τελευταία κυρίως αίθουσα.

 Επικρατούσες μορφές του είναι: οι ρευματόλιθοι, τα παραπετάσματα, οι σταλακτίτες και σταλαγμίτες, οι κολόνες, οι μικρές λιθωματικές λεκάνες και οι πολύ μικροί ελικτίτες.

Το σπήλαιο αναπτύσσεται μέσα σε ασβεστόλιθους ακριβώς στην επαφή τους με τα υποκείμενα αδιαπέρατα πετρώματα των φυλλιτών-χαλαζιτών της περιοχής του Μαράθου.

Σε ότι αφορά την ονομασία του διασώζεται πληροφορία που μας λέει πως το όνομα «Δόξα», το πήρε επειδή οι ταξιδιώτες από Χανιά προς Ηράκλειο, μετά από κουραστική πορεία, φτάνοντας στην περιοχή από όπου διακρίνεται το Ηράκλειο αναφωνούσαν: «Δόξα σοι Θεέ μου».Υπάρχει και δεύτερη εκδοχή πως στην περιοχή αυτή υπήρχε ναός αφιερωμένος στην Αγία Δόξα.

Το σπήλαιο ήταν από παλιά γνωστό στους κατοίκους της περιοχής. Ο Ελευθέριος  Πλατάκης, με τη συνδρομή των Ιωάννη και Στυλιανού Δασκαλάκη, πραγματοποίησε πλήρη εξερεύνηση και χαρτογράφησή του το 1970 και το κατέγραψε στο έργο του «Σπήλαια και άλλαι καρστικαί μορφαί της Κρήτης», με κωδικό 657.

Δυστυχώς η το σπήλαιο εξαιτίας του οτι προσεγγίζεται εύκολα, και παρά το γεγονός πως δεν είναι αξιοποιημένο τουριστικά, έχει υποστεί σημαντικές φθορές στο διάκοσμο του από τους επισκέπτες του κι έτσι αντικρίζει κανείς, με θλίψη, εδώ κι εκεί σπασμένους σταλακτίτες και σταλαγμίτες, που χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να σχηματιστούν.

(ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική του περιεχομένου του παρόντος  σε  οποιονδήποτε site, χωρίς προηγούμενη άδεια της κατόχου του Ελένης Βασιλάκη, Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα)

(Πηγή πληροφορίων: ΣΠΟΚ)