Πεζοπορία με τον Ορειβατικό Ηρακλείου στο Οροπέδιο Ασκύφου και το Φαράγγι Ασφένδου

Σε πανέμορφα τοπία των Σφακίων είχαν την ευκαιρία να πεζοπορήσουν την Κυριακή τα μέλη του Ορειβατικού Συλλόγου Ηρακλείου.

Της Ελένης Βασιλάκη

Το ανοιξιάτικο, καταπράσινο, σκηνικό, με θέα τις λευκές ακόμα κορυφές των βουνών, μάγεψε τους συμμετέχοντες στην εκδρομή ενώ η κατάληξη στο Φραγκοκάστελο, και στα πεντακάθαρα νερά των παραλιών του, πήρε μακριά όλη την κούραση της σχεδόν εξάωρης πεζοπορίας.

Αφετηρία της κυριακάτικης εξόρμησης ήταν το πολύ μικρό χωριό Γωνί. Από εκεί οι πεζοπόροι κινήθηκαν προς το Οροπέδιο Ασκύφου, που αυτή την εποχή έχει φορέσει τα καλά του. Μεγάλες εκτάσεις γεμάτες σπαρτά αλλά και κάθε λογής λουλούδια δημιουργούν συνθέσεις που θα ζήλευε ακόμα και ο καλύτερος ζωγράφος.

Μέσω αγροτοκτηνοτροφικού δρόμου, και υπό τους ήχους των κουδουνιών των εκατοντάδων αιγοπροβάτων που υπάρχουν στην περιοχή αυτή την Σφακίων, οι πεζοπόροι κατηφόρισαν προς περισσότερο άγονα και πετρώδη εδάφη όπου τη θέση της χαμηλής πράσινης βλάστησης πήραν μικρά δέντρα και αμέτρητοι ασφόδελοι λευκοί και κίτρινοι . Τα μονοπάτια στένεψαν και σ’ άλλα σημεία χάθηκαν ωστόσο η ανηφορική πορεία που ξεκίνησε από αυτό το σημείο  ακολουθούσε ένα φυσικό, σχετικά ομαλό, ανάγλυφο που δεν δυσκόλεψε τα μέλη του Ορειβατικού.

Στο χωριό Ασφένδου έγινε μια μικρή στάση για ξεκούραση κι έναν καφέ πριν η ομάδα περάσει από στενό δρομάκι του χωριού για να κατηφορίσει, αυτή τη φορά,  με κατεύθυνση το φαράγγι που πήρε το όνομα του από τον οικισμό.

Κι όπως το όνομα του μαρτυρά, οι ασφένταμοι γέμισαν με το πλούσιο φύλλωμα τους όλη τη διαδρομή που έγινε μέσω πολύ παλιού μονοπατιού κτισμένου στα τοιχώματα του ώστε να είναι σταθερό για να κινούνται οι κάτοικοι σε εποχές που τα αυτοκίνητα δεν υπήρχαν και η σύνδεση των χωριών γινόταν μέσα από φαράγγια και τέτοιου είδους πετρόκτιστα μονοπάτια.

Το φαράγγι του Ασφένδου άκρως επιβλητικό με τα ψηλά τοιχώματα του και τα αρώματα φασκόμηλου και θυμαριού μάγεψε και κέρδισε τις εντυπώσεις. Η δε εποχή που οργανώθηκε η πεζοπορία αποδείχθηκε η καταλληλότερη για τη διάσχιση του καθώς η ζέστη ήταν σε κανονικά για την εποχή επίπεδα και η βλάστηση έντονη ώστε να μην είναι μονότονη η εικόνα του από τη μια άκρη ως την άλλη.

Κατάληξη αυτής της ωραία πεζοπορίας ήταν ένας ακόμα μικρός οικισμός, ο Άγιος Νεκτάριος, απ όπου τους πεζοπόρους παρέλαβε το λεωφορείο για να τους μεταφέρει στο Φραγκοκάστελο όπου έκαναν το μπάνιο τους στη γαλήνια θάλασσα του και γευμάτισαν